"Her zaman inanırım...
kader kadar zayıf bir döngüyü alt üst edebileceğime."
Vsoo ∞ 'novel'
[ 20.08.2020 • #vsoo 1. ]
smut⩩
fantastic⩩
element⩩
comedy⩩
romantic⩩
❛Taehyung & Jisoo❜
30.06.2021 başladı.
12.11.2021 bitti.
あ LifeD...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jisoo
𑁍
Hoseok denen akıl hastasının sarayından döndükten sonra kendimi yatağa attım. Sabaha kadar aynı korkunç, bıkkın ve gergin yüz ifadesi ile yatakta oyalanıp durdum. Sabah güneşi bana n'aber, dediğinde yataktan ayrılıp aynı gergin yüz ifadesi ile kendimi banyoya atmıştım. Hizmetçiler küvette uzanan beni yıkarken de yüzümü birazcık bile değiştirmedim. Bu durum hizmetçileri rahatsız etmiş olmalı ki aralarında fısıldaşıp duruyorlardı.
Aniden aklıma gelen düşünce ile kahkaha attım. "Leydim, iyi misiniz?" Hizmetçiler sonunda mimiklerimin haraket ettiğine sevinseler mi, yoksa üzülseler mi, bilmeden, birbirlerine bakıyorlardı. "Bir yeriniz mi ağrıyor, leydim?" Kahkaha atmaya devam ediyordum. "Leydiye bir sakinleştirici ilaç verelim." Diğer hizmetçi öndeki hizmetçinin emrine boyun eğip odayı terketmişti.
Buldum! Veliah prensi öldürecek bir katil ayarlayacaktım! Ama kim bu deliliği yapardı ki? Heh, bilmiyorum, ama birisi öldürmezse ben kendi ellerimle o piçi şişleyecektim! Gözlerimi aylak halde hizmetçilere diktim. "Siz yapar mısınız, ha? Yapar mısınız?" Kahkaha atmaya devam ediyordum.
Hizmetçiler yeniden tedirgin gözlerini bana dikmiş bakıyorlardı. "Neyi yapar mıyız?" Az önceki hizmetçi yeniden konuşuyordu.
"Benim soruma soruyla karşılık verme!" Bağırmıştım. Yüzümdeki gülümseme tamamen silindi. Galiba delirmiştim, başka açıklaması olamazdı zaten.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Babamla konuşmam gerektiği kararına vardım. Kendime odamdaki boy aynamda bakarken iç çektim. Saçlarımı açık bırakmıştım. Dalgalı halde omuzlarımdan aşağıya doğru inen uzun saçlarımı izleyerek düşünmeye koyulmuştum. Giyindiğim askılı turuncu elbisemle güneş gibi doğuyordum adeta. Fakat iç dünyama öyle bir güneş hakim değildi, maalesef.
Odadan çıkıp koridorda yürümeye koyuldum. Babama haber göndermiştim ve ancak bu saat için zamanı olduğunu söylemişti. Beni çağırdığı odanın kapısının önünde durduğumda hizmetçilerden birisi benim için kapıyı açtı.
