vsoo | Captivated by You (Sende tutuklu kaldım)

ꪋ 4

Jisoo

𑁍

"Sen cidden!" Namjoon şaşkın gözlerini yüzüme dikmiş, tek kaşını kaldırmış halde, yüzümü inceliyordu. Aniden yüzündeki gergin hava silindi. "Ondan ayrılmak mı istiyorsun?" İlk cümlesine kıyasla son cümlesi daha yumuşak bir sesle söylenmişti.

Kocaman, ama bir o kadar da psikopatça bir gülümseme yüzüme yayıldı. Aslında bu günlerin yorgunlugu ve kimsenin beni anlamamasından sonra söylediklerimi anlayan birisiyle karşılaşmanın verdiği büyük bir zevkti. Açıkcası benim söylediklerim anlaşılmayacak türden ifadeler değildi -o gavattan ayrılmak istiyorum, o hıyar herifin teki-, yani doğru bir üslupla isteklerimi dile getirmiştim.

"Beni bu saçma gülümsemenle korkutuyorsun." Namjoon yüzünü ekşiterek birkaç adım uzağa gitti. Kafasını sağa sola salladığında alınına yön bulmuş gri saçları hafifçe haraket etti. "Ben henüz küçük bir çocuğum, biliyorsun."

"Küçük bir çocuk mu?" Göz devirdim, ama gülümsemem yüzümde kalmaya devam ediyordu. "Neyse ne işte. Ben o hıyardan ayrılacağım, sen önüme çıkma yeter." Tam dönüp gidecekken aniden Namjoon'a baktım. "Ayrıca... saçma gülümseme mi?" Sırıtıp çenemi kaldırdım. "Benim bu gülümsemem için servetlerini ayaklarıma seren lordlar var."

"Hani nerede?" Namjoon'un umursamaz biçimde gevelediği zımbırtı sinirlerimi bozmuştu.

Dişlerimi sıkarak konuştum. "Prens bile benden ayrılmamak için türlü taklalar atıyor." Saçımı geriye savurdum. "Değerli prensinin seçimlerine güvenmiyor musun?" Şaşırmış halde, dudaklarımı araladım. "Bunu prense söylememde bir sakınca yoktur herhalde?"

Arkamı dönüp, yürümeye koyulduğumda. Namjoon'un durmam için sarfettiği cümleler beni güldürmüştü. "Hey! Dur! Dursana! Sakın prense öyle bir şey söyleme!"

Gülümsememi boğup az önceki üzgün sesime geri döndüm. "Zavallı hıyar veliaht prens... güvendiği şövalyesinden bu kazığı yediğinde üzüntüden helak olacak." Namjoon'un Hoseok için verdiği sadakat yemini herkese malumdu. Maalesef ki olur da ben Hoseok ile düşman olursam Namjoon verdiği yemin yüzünden prensin yanında kalıp, benimle savaşacaktı. Ahırdan çıkmış, karanlık yolda malikaneye doğru yürürken, kafamı aşağı eğmiş, gergin yüz ifademle bunları düşünmekteydim. Genç yaşımda bu densizler yüzünden harap oluyordum. Yani Hoseok'u kiralık katil sayesinde öldürmek fikri -zaten kimse bunu yapmazdı ama- bu geceki karanlığın koynunda battı.