"Her zaman inanırım...
kader kadar zayıf bir döngüyü alt üst edebileceğime."
Vsoo ∞ 'novel'
[ 20.08.2020 • #vsoo 1. ]
smut⩩
fantastic⩩
element⩩
comedy⩩
romantic⩩
❛Taehyung & Jisoo❜
30.06.2021 başladı.
12.11.2021 bitti.
あ LifeD...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Jisoo
𑁍
Alınımda hisettiğim bez benzeri bir şeyle ve yüksek seslerle uyandım. Gözlerimi karanlık odada dolaştırıyordum. Neredeydim ben? Zehiri içmiştim, ama kurtulmuş muydum? Birileri beni tedavi mi ediyordu? Taehyung neredeydi? Yutkunduğumda susuzluğumu hissettim. Suya muhtaçtım. Bunu şifacı kadın anlamış olmalı ki başımı kaldırıp su yudumlamama yardım etti. Yani ben şifacı olduğunu düşünüyordum, sonuçta benimle ilgileniyordu?
"Size dedim, düküm, o çileklerden olsaydı leydimiz çoktan iyileşirdi." Bu ses? Gözlerimi kıstım. Prens Jungkook? "Ama maalesef ki hayırsız Karanlıklar Kralı çileklerin tükenmesine neden oldu. Kim bilir kaç çilek şarabı vardır." Ona bir dahaki sefere eşimin ismini ağzına almaması için ders verme zamanı! Gözlerimi etrafta dolaştırdım. Komidinin üzerindeki çerçeveyi fark edip elime aldım. Nerede olduğumu bilmiyordum ve çerçevenin üzerinde ağaç resmi vardı.
Çerçeveyi, hasta birisine göre fazlasıyla dirayetli bir şekilde Jungkook'a fırtlattığımda bağırdı. "Ahh! Cehenneme git!" Elini ensesine götürüp okşuyordu.
"Zaten cehennemi yaşar haldeyim..." Göz devirdim.
"Kızım..." Babamın gözleri parlamıştı. Bana doğru yürümeye koyuldu. "Uyanmışsın, kızım. Nasılsın?" Kafamı zar zor aşağı yukarı salladım. Yaklaşıp bana sarıldı. Ağlamaya mı başlamıştı? "Neden?" Sesi titriyordu. "Daha önceden haber vermediniz?" Sesinde hafif öfke kırıntıları da vardı. Taehyung neredeydi? Gözlerimi kocaman, loş ışıklı odada dolaştırdım.
"Ekselansları, prens Jungkook konuşuyordu ve leydinin suya ihtiyacı vardı, o yüzden." Leydi mi? Ben kraliçeyim!
"Ne demek oluyor bu? Leydi zaten iki haftadır uyanmıyor." Gözlerimi kocaman açtım. Ne?!
"Ne?!" Babamla sarılmamı sonlandırdım. Gözlerimi babamın yüzüne diktim. "Nasıl yani?!" Peki ya Taehyung? Hepsi rüya mıydı? Hayır, rüya olamazdı! Hayır! Kafamı sağa sola salladım.
"Endişenin farkındayım, kızım. Vaftiz töreni öncesinde rahatsızlandın ve aniden bayıldın." Yüzünden üzüntüsünü görübiliyordum. "Biz nedenini anlayamadık." Yanağımı okşamaya başladı. Gözlerim dolmuştu. Her şey yalan olamazdı! "Şifacılar geldiler ve gittiler, ama bir türlü çare bulamadılar." Bir yolu olmalı! Her şeyi anlamamın bir yolu olmalı!
"Ya..." Gözlerimi kocaman açtım. "...papa Jimin?" Gözlerimi babama diktim. "Onu hemen bana çağırın." Doğru ya! Jimin'i bulursam her şey hallolurdu.
"Papa Jimin mi?" Babam gözlerini kıstı. "Bir tek papa var. Onun ismi ise papa Kai." Nefesimi tuttum. Her şey... her şey değişmişti. Ya gerçekten rüyaysa? Hayır, umudumu kaybedemem. Umut, görünmez ama büyük bir güçtü. Onun gücünü küçümseyemezdim. Başka yöntem olmalı! Başka yöntem...
