vsoo | Captivated by You (Sende tutuklu kaldım)

ꪋ 16

Jisoo

𑁍

"Anne..." Hâlâ anne diyor... Jennie bizi odada bırakıp gitmişti. Yakışıklı ise yanıma oturmuştu. Ben sırtımı dikleştirmiş önüme bakıyordum, o ise on dakikadır konuşmaya çalışıyordu. "Ben galiba sana düzgün anlatamadım." Jimin haklıydı, o adamla -kralla- hiç karşılaşmamalıydım. Kader işte çekiyor. Yine de aklımı karıştıran konular vardı: Nasıl olur da uykumda, gelecekte hıyar Hoseok'la evlendiğimi görmüştüm? Eğer geleceği görebiliyorsam o zaman bu ne demekti? Ve neden daha önceler o yanımdayken koyu enerji yüzünden acı çekiyordum, ama şu an gayet iyiydim? Acaba kolyeden kurtulduğum için güçlerim kendilerini onarmaya başlamış mıydı? Ya da başka bir ahlaksız sebep mi var?

"Anlattın." Gözlerimi yakışıklıya diktim. "Baban beni kurban ediyor." Kaşlarımı kaldırdım, belim hâlâ dikti. "Yanılıyor muyum?"

"Evet, yanılıyorsun."

Onay bekleyen gururum bu cevabı sevmedi. Kaşlarım çatıldı. "Ne?"

"Babam bunu asla istemedi." Seokjin iç çekmişti. "Bunu sen yaptın." Gülümsedim, doğru ya, ben aptaldım. Hıyar için yaptıklarım yetmedi de kral için kurban oldum. Başımı aşağı eğip gözlerimi kapattım. Kafamı sağa sola sallamıştım. "Sorun nedir, anne?"

Kafamı hafif kaldırıp sersem, ama güzel gözlerimi yakışıklıya diktim. "Seninle ilgili değil. Yani şahsi meseleler, yani..." Bunu neden anlatıyorsam? "Boş ver." Gözlerimi sıkıca kapatıp açtım. "Sadece boş ver." Şu an kendi çocuğuna bile rezil olan rezil birisi gibi hissediyordum.

Yakışıklı kafasıyla onayladı gözlerinde aylak bir bakış varken. "Evet, anne, babam bu yaptığını gördüğünde engel olmak için çok çalıştı, ama sen çoktan zehiri içmişsin." Zehir mi? "Bunları bana Jimin anlattı. O zamamlar çocuktu. Sonralar bana hep senden bahsederdi." Kaşlarımı kaldırmış merakla yanımda oturan yakışıklıyı dinliyordum. "Zehiri içtikten sonra can çekişiyordun. Ve bu yüzden... Arşidük Yoongi, bazıları baş komutan diye de tanıyor, neyse, arşidük daha fazla acı çekme diye kılıçını sana saplamış." Gözlerim kocaman açıldı. Koridorda gördüğümüz ve Jennie ile konuşan o adam... benim ölümümde yardımcı olan adam mıydı? Kader ne tuhaftı ama! Kimse karşısına çıkacağı kişinin kendini öldüreceğini bilemezdi! Ama ben biliyordum? Bu beni şanslı mı yapardı?! Böylelikle kadere karşı koyabilirdim. Yüzümü bir sırıtma kapladı. "Babam o günden sonra eskisi gibi olmadı. Yani Jimin'in ve halamın anlattıkları böyleydi." Kafasını belirsiz şekilde salladı. "Zaten arşidük Yoongi bu olaydan sonra idam edilmişti."

Gözlerini kaldırıp bana baktı. "Anne, kaderi sadece sen değiştirebilirsin." Yutkunmuştum. Kaşlarını kalırdırdı. "Jimin'in babası ve sen hayatta kal diye bu kaderi değişmelisin, anne."