𝙂𝙞𝙧𝙡 𝙞 𝙣𝙚𝙫𝙚𝙧 𝙡𝙤𝙫𝙚𝙙 𝙤𝙣𝙚 𝙡𝙞𝙠𝙚 𝙮𝙤𝙪 • 𝙙.𝙢𝙖𝙡𝙛𝙤𝙮

2.0

basliom.

---

Sabah Hermione'nin sesiyle uyandım.

"DAİSOOOYYYYYY!"

"Ahh!" Kafamda hissetiğim ağır acıyla yatağımdan kalktım.

"Noldu, iyi misin?"

"He iyiyim başım döndü de biraz."

"İçmiş gibisin noldu sana böyle?"

"Ya bir şey olmadı başım döndü işte." dedim ayakta durmaya çalışırken.

Kahvaltıya indik. O gün hiç bir şey yemeyip içemedim. Derslerde de konsantre olamadım. O gün oyle geçmişti. Hiç bir şey olmadan, boş bir şekilde. Dersler biter bitmez direkt yatağıma uzandım ve uyuyakaldım.

Günler aynı geçiyordu. Draco'nun yüzünü 2 haftadır görmemiştim. Aynı şekilde Veronica'nın yüzünü de. Herhalde bana sunduğu, buradan kaçma teklifini ona da sunmuştu. Yüzlerini görmek istemiyordum. Bir daha da görmemeyi dilemişim zaten. Aptallar.

1 ay geçti aradan. Hala aynıydı. Sanki hiç bir şey yaşamamış gibi davranmaya çalışıyordum. Ama yapamıyordum sanırım. Olmuyordu. Harry, Hermione ve Ron ne olduğunu anlamaya çalışıyorlardı ama bir türlü bulmadılar. Hermione Draco ile ilgili bir şey oldugunu tahmin ediyordu. Şatoya gelmiyordu çünkü ve yokluğundan beri böyleydim. Bir keresinde sormuştu bana onunla ilgili bir şey mi diye. Ne kadar inkâr etsem de sanırım inandıramadım.

2 ay oldu. Yüzünü yavaş yavaş unutuyordum. Hatırlayamıyorum. Draco'nun yüzünü hatırlayamıyorum. Sanki içimden bir parça onu özlemiş gibi hissediyordum. Dün değişik bir rüya görmüştüm. Gerçekten değişikti. Draco ve Veronica kavga ediyorlardı. Veronica asasını Draco'yw doğru kaldırıp bir büyü söyledi. Ardından Drcao'nun yüzundeki bütün endişe, kızgınlık, korku, sol gözünden akan bir damla yaş bile buhar olup gitmişti ve yerine bambaşka bir Drcao gelmişti sanki. Bir süre birbirlerine baktılar. Sonra bir şey oldu. Yara izim acımaya başladı ve aniden ikisi de aynı anda bana döndüler. Gözlerimin içine bakıyorlardı sanki. Korkmadım değildi. Gerisini hatırlamıyorum. Sanırım sonrasında uyandım.

Ertesi sabah kütüphaneye Veronica'nın yaptığı büyüyü araştırmaya gittim. İncelemek  için bir kaç kitap aldım ve masaya oturdum. Sol tarafıma not almak için boş bir kağıt koymuştum. Fakat mal olduğum için mürekkep almadığımı fakettim ve ayağı kalktım. Kütüphanede bir tek kendi ayak seslerimi duyuyordum. Başka hiç bie ses yoktu. Masanın yanına yanaşıp mürekkebi aldım ve yürümeye başladım. Arkamsan bir ses duyunca durdum. Arkamı döndüm.

Bir çift mavi göz ile karşılaşınca farketmeden elimdeki siyah mürekkep yere düşüp üstüme sıçramıştı tabii.

arkadaslar olmustum dirildim tesgurler👍👍