𝙂𝙞𝙧𝙡 𝙞 𝙣𝙚𝙫𝙚𝙧 𝙡𝙤𝙫𝙚𝙙 𝙤𝙣𝙚 𝙡𝙞𝙠𝙚 𝙮𝙤𝙪 • 𝙙.𝙢𝙖𝙡𝙛𝙤𝙮

2.4

bu sarki en sevdigim sarki bu arada<3

"Biraz sakin olur musun? "

"Olamam, nasıl olayım? Çocuk kaç metreden aşağı düştü nasıl sakin olayım?"

"Daisy, Dumbledore büyü yaptı ya! Onun aşağıya düşerken yavaşlamasını sağladı. Yani 30 metre değil de 30 santim yukarıdan aşağıya düşmüş gibi oldu."

"Hermione, yukarıda kim bilir ne oldu da düştü, o benim kardeşim! Sakin olamıyorum anladın mı?"

"Harry, Hermione'nin de benim de en yakın arkadaşımız Daisy. Biz de onu çok seviyoruz ama rahatız çünkü ona bir şey ol-ma-dı!"

Revire doğru koşarken kafamda kurduğum binlerce senaryonun arasından Ron'un ve Hermione'nin dediklerini duymuyordum bile.

"Hey, Daisy! Bir yavaşla, önemli nir şey söyleyeceğim!" Cedric'ti bu. Durdum ve arkamı döndüm. Bana doğru koşuyordu.

"Biliyorum aceleniz var ama şunu alın. Bu Harry'nin süpürgesi. O deli ağaca takılmış, o ağaç da affetmez biliyorsunuz." dedi ve bize gazete kağıdına sarılmış süpürgeyi uzattı.

"Çok sağ ol." dedim ve gülümsemeye çalıştım. Sonra koşmaya devam ettik.

Harry'nin yatağına vardığımızda fiziksel çok bir şeyinin olmadığını gördüm.

"Az önce sordum, hafif kolu ezilmiş. İlaçlardan dolayı uyuyormuş birazdan kalkar." dedi Hermione.

Yaklaşık yarım saat orada bekledik. Stresten midem bulanıyordu. Evet, hafif kolu ezilmiş ama yine de güvenemiyordum.

"Ben bir lavaboya gideceğim." dedim.

"Hey, seninle gelmemi ister misin?" dedi Hermione.

"Yok, gerek yok saol." dedim ve revirden çıktım. Yüzümü yıkamaya ihtiyacım vardı. Kapıdan çıktığımda biriyle çarpıştık.

"Oh, pardon kafam yerinde değil biraz da kusura bakma." dedim karşımdakinin suratını bile görmeden.

"Daisy... Harry konusunda çok üzgünüm." Draco'ydu.

"Ah, şey saol evet yani ben de üzgünüm." Saçma bir cümle kurduğumu farkettim ve düzeltmeye çalıştım.

"Yani umarım yakın zamanda iyileşir. Gerçi çok bir şeyi yokmuş işte büyü sayesinde. Büyü olmasaydı ölebilirdi." dedim.

"Ölüm falan düşünme sen şimdi. Şu olmasaydı şöyle olurdu gibi, olmadı işte. Neden olsaydı diye düşünesin, değil mi?" dedi Draco. Gülümsedim.

"Ah, evet haklısın." Birkaç saniye bakıştık. Diyecek bir şey bulamıyordum daha fazla.

"Ben de lavabo-"

"İyi ben o zama-"

Aynı anda konuştuğumuzu farkedince kıkırdadık.

"DAİSY! HARRY UYANDI!" Gözlerimi kocaman açtım ve koşarak yanına gittim. Fena görünmüyordu.

"Harry, bizi çok korkuttun! İyi misin? Ne oldu yukarıda?" diye sordum.