What Happened To Mary?(Completed√)

EPISODE 4

Episode 4

Autopsy Result

••••

(Four Days After Mary Disappeared)

Khyla's POV

IT was a sunny sunday morning and still we don't  have any idea where is Mary. I was literally crying the whole night knowing that it was our fault  to blame. Aaminin ko, may kasalanan din kami kasi pinayagan namin si Mary na basta nalang umalis ng mag-isa. Kung sana ay umuwi nalang kami ng kasama siya, sana hindi ito nangyayari sa ngayon.

Nasa kwarto pa rin ako ngayon dahil wala akong balak na bumangon pa at lumabas man lang. Hindi ko alam kung ano na ang mangyayari sa akin ngayong nawawala pa ang kaibigan ko. If I could just do anything to help, I would exactly do.

I was  looking at the ceiling when I heard my phone ring. I immediately grab it and saw Vince name and he's calling me. Ano na naman kayang kailangan nito?

"Hey, what do you need?" Walang sigla kong sabi sa kaniya sa kabilang linya.

"I'm just checking on you. How are you feeling?" Bigla ay tanong niya at kahit pa man hindi ko siya nakikita ay ramdam at kita ko ang pagiging mapag-alala niya. Ganito naman siya sa aming dalawa ni Mary.

"I'm just trying to be okay. But no need to worry, Vince. Hindi ko lang kasi lubos maisip na kasalanan ko kung bakit nawawala ngayon si Mary. If I had just stop her from leaving, none of this could have happened. It's all my fault," Tugon ko and I feel my tears slowly coming down on my face.
I don't want to cry but everytime I rememeber it, I couldn't stop myself but to cry and cry. Kung sana lang ay sa pag-iyak ko ay matatapos na ang lahat ng 'to.

"No, it's not your fault. Don't blame yourself for what happened. May kasalanan din naman ako kasi pumayag din akong maglakad lang si Mary pauwi sa kanila. Kung naihatid ko sana siya, nasiguro ko pang ligtas siya. Pero tapos na, nangayari. All we need to do, is to look for her. We need to find her Khyla," Paliwanag pa sa akin ni Vince. Yeah, he's right. We need to find Mary. She needs us. I know someone's behind this and we will find it out together.

"Tama ka,Vince. Kailangan nating hanapin si Mary. Dapat may gawin din tayo para malaman natin kung ano ba talaga ang totoong dahilan ng biglang pagkawala niya. Mary needs us. She needs our help." Gagad ko pa dito.

"Pupuntahan nalang kita diyan sa inyo bukas. Pag-usapan natin 'to ng mabuti. But for now, just take a rest. You have to look for your safe and health, Khyla. Magpahinga ka, ako ng pupunta d'yan sa 'yo bukas."Anas niya.

"Thank you Vince. See you tomorrow. Bye," Lintanya ko at ibinaba na ang cellphone.

••••

IT was exactly nine o'clock in the evening and still here I am watching our pictures with Mary. Just by looking at it and remembering those days, those memories we shared together makes me cry. Bigla kong pinahiran ang mga luha ko ng bumukas ang pinto ng kwarto ko at nakita ko doon si Mama. She looks so worried. Alam na niya ang nangyari kay Mary dahil sinabi ko na iyon sa kaniya kahapon pa. I feel like If I didn't tell this to her, anumang oras ay sasabog na ako sa kakaisip.

"Magpahinga ka na. Kahapon ka pa umiiyak diyan. Baka kung mapano ka pa. May bumagabag ba sa 'yo anak?" Bigla ay sabi nito sa akin. Kahit pa itago ko sa kaniya ang nararamdaman ko ay malalaman din niya iyon.