TYGW's Mr.Lucky (BL) [Myanmar Translation] Book-1

Chapter(21):ငယ္ရြယ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးက စိုးရိမ္ျခင္း

Zawgyi

သူအခုအေလာတႀကီး လိုအပ္ေနတဲ့အရာကေတာ့ အမွန္တကယ္ကို ဆားျဖစ္တယ္။ ဆားက တကယ္ေကာင္းတဲ့အရာျဖစ္တယ္။ ဘယ္ဟင္းမွဆားနဲ႔ မလြတ္ဘူး။

"ဆား? အဲ့ဒါကဘာလဲ?" အေရာင္းစာေရးနဲ႔ မစၥလီႏွစ္ေယာက္စလံုးက စိတ္႐ွဳပ္ေထြးသြားၾကတယ္။ သိသိသာသာကိုပဲ သူတို႔အဲ့ဒါကိုၾကားဖူးတာ ဒါပထမဆံုးအႀကိမ္ျဖစ္တယ္။

"ဒီမွာငန္တဲ့ဟာ တစ္ခုခုမ်ား႐ွိသလား?" ယီြဂ်င္လီက ေျပာင္းလဲၿပီးေမးလိုက္တယ္။

တကယ္လို႔ဒီမွာ ဆားမ႐ွိဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ ငန္တဲ့အရသာ႐ွိတဲ့ တစ္စံုတစ္ခု႐ွိေနသေရြ႕ ဆားကို ထုတ္ယူႏိုင္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဲ့ဒါက ျပႆနာေတာ့မ်ားေစမွာပဲ။

အေရာင္းစာေရးေလးက ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္တယ္။ "ကြၽန္ေတာ္တို႔မွာ အရမ္းငန္တဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတာ့႐ွိတယ္။ အဲ့ဒါက သခင္ေလးတို႔ လိုအပ္ေနတဲ့ဟာမ်ားလား မသိဘူး?"

ယီြဂ်င္လီဒီစကားကိုၾကားလိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္လံုးက ႐ုတ္တရက္ ေတာက္ပလာၿပီးေတာ့ ေျပာလိုက္တယ္။ "ကြၽန္ေတာ့္ကိုျပၾကည့္။"

အေရာင္းစာေရးေလးက အခ်ိန္ခဏေလာက္ အေနာက္ဘက္က ကုန္သိုေလွာင္ရံုဘက္ကို ထြက္သြားတယ္။ ထို႔ေနာက္ အနက္ေရာင္အသီးလိုမ်ိဳးအရာကို သူ႔လက္ထဲမွာကိုင္ၿပီးေတာ့ ျပန္ထြက္လာတယ္။ တစ္ျခားလူေတြက ဒါကိုျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ မ်က္ႏွာေပၚမွာ စက္ဆုပ္ရြံ႐ွာေနတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ အလိုအေလ်ာက္ ေျခတစ္လွမ္း အေနာက္ကို ဆုတ္သြားတယ္။

ဒီအမဲေရာင္အသီးက အမွန္တကယ္ကို႐ုပ္ဆိုးတယ္။

"အဲ့ဒါပဲ။" အေရာင္းစာေရးေလးက အမဲေရာင္အသီးကို ယီြဂ်င္လီကို ျပၿပီးေတာ့ စိုးရိမ္မႈအနည္းငယ္႐ွိေနလ်က္နဲ႔ ေျပာလိုက္တယ္။ သူဘာလုပ္ခ်င္လဲဆိုတာကို သူတကယ္မသိဘူး။

အဲ့အမဲေရာင္အသီးကဘာလဲဆိုတာကို ယီြဂ်င္လီ မသိဘူး။ ထို႔ေနာက္ သူအေ႐ွ႕ကိုတိုးလာၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕လက္သည္းနဲ႔ အပိုင္းအစေသးေသးေလးတစ္ခုကို ဂ႐ုတစိုက္ကုပ္ထုတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့
အဲ့ဒါကိုသူ႔ပါးစပ္ထဲကို ထည့္ၿပီးေတာ့ အရသာခံလိုက္တယ္။ ႐ုတ္တရက္သူ႔ရဲ႕မ်က္ႏွာလွလွေလးက အပူေပးခံထားရတဲ့ ဘန္းကိတ္ပါးပါးေလးလိုမ်ိဳး ႐ွံဳ႕တြသြားတယ္။ "မိန္းမပ်ိဳငယ္ေလး ကိုယ္မသိတဲ့အရာေတြကို မစားရဘူးေလ။" အဲ့ဒါကိုျမင္ၿပီးေတာ့ က်န္းမိသားစုရဲ႕မစၥလီတစ္ေယာက္ ေ႐ွာ့ခ္ရသြားတယ္။ တကယ္လို႔ မိန္းမပ်ိဳငယ္ေလးဆီမွာ တစ္စံုတစ္ခုျဖစ္ပ်က္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ သူေတာ့ပြဲသိမ္းၿပီပဲ။