Verbonden voor het leven

Hoofdstuk 1

Wolfs en Eva komen het bureau binnen lopen. De eerste stop is bij het koffiezetapparaat, waar ze ook Marion en Romeo treffen. Even kletsen ze gezellig, maar al snel steekt Mechels haar hoofd door de deur. 'Dreesen, van Dongen, mijn kantoor'. De dames kijken elkaar vragend aan en ook Romeo en Wolfs kijken verbaast op. Enigszins bedeesd lopen Eva en Marion naar hun baas. Als snel krijgen ze te horen dat er een meisje in de spreekkamer zit dat aangifte wil doen van verkrachting. Mechels wil graag dat zij met tweeën de aangifte opnemen. Het is niet altijd mogelijk, maar Mechels geeft er de voorkeur aan om dit soort gesprekken door vrouwen te laten voeren. De dames wisselen nog even een blik met elkaar en staan dan op. Wanneer ze het kantoor uitlopen kijkt Wolfs hen meteen aan. 'Wat was dat nou?' Eva glimlacht even naar hem 'verkrachtingszaak, wij gaan even met het slachtoffer praten'. Wolfs knikt begrijpend en kijkt het duo na richting de spreekkamer.

'Goedemorgen, ik ben Eva en dit is mijn collega Marion' zegt Eva zodra ze de deur van de spreekkamer opent. 'Wat is jouw naam?' vraagt ze vriendelijk aan de tiener die tegenover haar zit. Het meisje kijkt haar een beetje verlegen aan 'ik ben Isa' zegt ze uiteindelijk zachtjes. Eva glimlacht naar haar. 'Oké Isa, wil je wat drinken?' Het meisje knikt 'een glaasje water graag'. Kort wisselt Eva een blik met Marion, die de hint begrijpt en meteen opstaat en de kamer verlaat. Wanneer ze alleen zijn, probeert Eva een gezellig gesprek te starten met Isa. Ze hoopt dat het lukt om Isa een beetje op haar gemak te stellen. Ze stelt wat luchtige vragen, maar Isa wil niet veel prijs geven. Als Marion terugkomt met een glas water, is Eva niet veel verder gekomen dat het feit dat Isa 16 jaar is en in 4 havo zit. Wanneer Marion weer zit, kunnen ze echt beginnen. Eva glimlacht vriendelijk naar het meisje 'Isa, wil je vertellen waarom je hier naartoe bent gekomen?' Isa lijkt even te twijfelen. Ze zoekt naar de juiste woorden, maar voor ze iets gezegd heeft, vullen haar ogen zich al met tranen. Eva legt bemoedigend een hand op die van Isa. Het meisje slaat haar ogen neer en begint hakkelend 'ik.... Hij... wij... ik wou niet' snikt ze. Eva knijpt zachtjes in de hand die ze nog steeds vast heeft. 'Wie is hij?' vraagt Eva. Isa twijfelt even, maar geeft uiteindelijk toch zachtjes antwoord. 'Kevin, hij zit bij mij op school'. Eva knikt en stelt nog wat vragen. Nadat Isa haar verklaring heeft afgelegd, kijkt Eva nog even naar haar behuilde gezicht. 'Zal ik je even thuisbrengen?' Isa knikt zwijgend. Marion en Eva staan op en lopen met Isa de spreekkamer uit. 'Vind je het vervelend als mijn partner meerijdt?' vraagt Eva terwijl ze naar Wolfs wijst. Isa schudt haar hoofd. Eva pakt haar jas van haar bureaustoel en trekt Wolfs mee. 'Kom' zegt ze 'we gaan Isa even thuisbrengen'. Wolfs knikt en staat zwijgend op. In de auto voeren Eva en Isa een luchtig gesprek. Hoewel Isa wel antwoord geeft op de vragen die Eva stelt, lijkt ze zich steeds af te vragen wat ze wel of niet wil delen met de agenten. Eva voelt dit aan, maar laat het er maar even bij zitten. Blijkbaar vertrouwt Isa haar nog niet helemaal.

Als Wolfs de straat van Isa indraait, lijkt het meisje wat nerveus te worden. Ze valt stil en staart naar een vrouw midden op straat. Wolfs parkeert de auto en Eva stapt uit. Ze opent de autodeur van Isa en het meisje komt voorzichtig naast haar staan. Ze kijkt Eva vluchtig aan 'bedankt voor het thuisbrengen'. Meteen probeert Isa door te lopen, haar gezicht afwendend van de vrouw op straat. De vrouw kijkt naar de auto en rent op Eva af. 'Wat moeten jullie met mijn dochter?!' roept ze boos. Wolfs ziet de vrouw aankomen en stapt ook snel uit de auto. De vrouw blijft vlak voor Eva staan en Eva ruikt een alcoholwalm langskomen, wanneer de vrouw opnieuw tegen haar roept. 'Ik vroeg wat jullie met mijn dochter moeten!' roept de vrouw nog bozer dan anders. Eva haalt snel haar legitimatie uit haar zak. 'Politie Maastricht, wij hebben even met Isa gesproken' zegt ze rustig, maar duidelijk. De vrouw werpt een boze blik op haar dochter 'wat heeft dat kind jullie verteld?!' ze stapt nog dichter naar Eva toe. Wolfs loopt gauw om de auto heen en gaat tussen de vrouw en Eva in staan. Hij probeert de vrouw duidelijk te maken dat ze Isa alleen even thuis hebben gebracht. Eva werpt intussen een blik op Isa, die ineengedoken in de deuropening staat. Wanneer de vrouw enigszins bedaard is, loopt Eva naar Isa toe. Ze zegt niets over de vrouw, maar houdt Isa haar kaartje voor. 'Als er iets is, kun je me altijd bellen' knipoogt ze Isa toe. 'Maakt niet uit waarvoor' Isa knikt en neemt het kaartje aan. 'Echt doen hoor!' drukt Eva haar op het hart. 'Als er iets is kom ik meteen naar je toe'. Opnieuw knikt Isa naar de rechercheur 'dankjewel' fluistert ze nog, terwijl ze haar moeder aan ziet komen. De vrouw duwt Isa naar binnen en loopt achter haar aan. 'Dag Isa!' roept Eva haar nog na voordat de deur dichtvalt.

Met een diepe zucht stapt Eva terug de auto in. Wolfs legt liefdevol een hand op haar been. 'Wat moeten we hier nu mee?' vraagt Eva hopeloos. Wolfs haalt zijn schouders op 'we kunnen er weinig mee'. Zegt hij alleen. Eva zucht nog eens 'ik weet het. Maar heb je gezien hoe Isa's houding veranderde toen ze haar moeder zag staan?' Wolfs knikt 'ze leek nerveus, een beetje bang misschien zelfs'. Eva knikt hard 'dat bedoel ik. Dat kind kan zich toch niet veilig voelen thuis'. Wolfs knijpt even in haar been. 'Je hebt gedaan wat je kon. Ze heeft je nummer. Ze kan je bellen als er iets is'. Eva zwijgt en kijkt naar buiten. Het voelt alsof ze nog meer voor Isa had kunnen doen.

Terug op het bureau, leest Wolfs de aangifte van Isa eens door. Hij is natuurlijk niet bij het gesprek aanwezig geweest, maar zal wel samen met Eva aan de zaak gaan werken. Eva loopt intussen richting Marion. Het zit haar nog altijd niet lekker dat ze Isa achter hebben gelaten bij haar dronken moeder. 'Wil jij eens iets voor mij opzoeken' vraagt Eva aan Marion met een overdreven vriendelijke lach. Haar vriendin kijk haar aan en schiet in de lach 'wat heb je nodig Eva?' Ze grinnikt even. 'Zou jij eens willen kijken of de moeder van Isa in het systeem voorkomt?' Marion kijkt haar twijfelend aan. 'Ik vertrouw het gewoon niet helemaal' zegt Eva snel. Marion knikt en gaat meteen op zoek. Eva kijkt over haar schouder mee. 'Wat boetes voor openbaar dronkenschap, verder kan ik niets vinden' zegt Marion niet veel later. Eva loopt naar haar bureau en neemt een slok water. 'Het is toch gek, dat zo'n moeder meteen tegen je tekeer gaat als je haar dochter thuis brengt?' Wolfs kijkt op van zijn leeswerk 'en ze had duidelijk gedronken, dat kon je van een kilometer afstand ruiken'. Wolfs knikt even. 'We kunnen er niets mee Eef. Laat het los' Eva zucht 'dat kan ik dus niet'. Ze laat zich op haar stoel vallen en staart geïrriteerd voor zich uit.

Een tijd later, staat Wolfs op uit zijn stoel. 'Zullen we die Kevin eens een bezoekje brengen?' Eva knikt en loopt achter haar partner aan naar de auto. Onderweg wordt er weinig gezegd. Wolfs wendt zijn hoofd even naar Eva. 'Het zit je echt hoog hè?' Eva knikt en zucht 'dat meisje is ongelukkig, ik wil gewoon iets voor haar doen'. Wolfs glimlacht even naar haar, waarna hij zijn blik weer op de weg richt. 'We gaan achter haar verkrachter aan, dan doen we toch iets'. Eva haalt haar schouders op 'dat bedoel ik niet. Dat meisje heeft veel meer problemen dan alleen die verkrachting. Ik wil veel meer doen'. Wolfs legt even zijn hand op haar been 'laten we beginnen met die verkrachting, de rest komt later'. Gefrustreerd knikt Eva. Ze weet dat ze nu inderdaad niet veel meer kunnen doen, maar het voelt niet goed genoeg.