Verbonden voor het leven

Hoofdstuk 3

Zaterdags hebben Wolfs en Eva een rustige dag op het werk. Ze zullen tot maandag moeten wachten voor ze door kunnen met de zaak van Isa. Ze houden zich dus maar bezig met het afronden van oude dossiers. De hele ochtend hebben de twee achter hun computer zitten typen, wanneer Wolfs zijn blik opwerpt naar Eva. 'Zullen we even ergens gaan lunchen?' vraagt hij haar 'even weg van hier?' Eva knikt opgelucht. Ze is die dossiers zo onderhand wel beu. Beide staan ze op van hun bureau en lopen samen naar buiten. Kletsend lopen ze naar een bakker in de buurt en bestellen beide een broodje naar hun smaak. Met hun broodjes en iets te drinken in de hand, zoeken ze een bankje op waar ze op neerploffen. Gezellig kletsend eten ze hun lunch op en kijken naar de mensen die hen voorbij lopen.

Wanneer ze haar broodje bijna op heeft, voelt Eva haar telefoon trillen in haar broekzak. Ze pakt haar toestel en ziet dat ze een berichtje heeft ontvangen van Marion. Ze glimlacht even naar haar telefoon en kijkt dan Wolfs aan. 'Zullen we dadelijk even via het Waldeckpark teruglopen?' vraagt ze hem uit het niets. Wolfs kijkt haar verbaast aan. 'Daar hangt een groepje jeugd rond. Marion stuurt net een berichtje dat Isa daar ook is'. Wolfs blik wordt ongelovig 'heb je Marion op haar afgestuurd?' vraagt hij haar verbaast. Eva schiet even in de lach 'nee joh. Ze zou gaan surveilleren in Biesland, ik heb alleen gevraagd of ze me een berichtje kon sturen als ze Isa toevallig zou zien. Aangezien dat in Isa haar buurt is'. Wolfs schudt zijn hoofd 'wat wil je daar gaan doen dan?' Eva haalt haar schouders op. 'Gewoon, even langslopen. Hoi zeggen. Vragen hoe het met haar gaat'. Wolfs wil er tegenin gaan, maar hij weet dat zijn partner sowieso die kant op zal gaan. Met of zonder hem. 'En jij denkt dat ze op ons zit te wachten? Als ze daar met haar vrienden is' vraagt hij alleen nog. Eva staat al op 'misschien niet, maar dan zijn we toch zo weer weg'. Ze loopt al bij het bankje vandaan. Ook Wolfs staat op en haalt haar met versnelde pas in.

Zodra Wolfs en Eva het park inlopen, zien ze het groepje jongeren al staan. Met fietsen en brommers hangen ze rond bij één van de bankjes. Uit een box klinkt muziek en sommige van hen hebben een joint in hun handen. Ze lopen richting het groepje en zien Isa al snel tegen een paaltje leunen. Ze lijkt zich niet in het gesprek te mengen dat de anderen voeren. Wolfs en Eva lopen langs het groepje. Eva probeert oogcontact te maken met Isa, maar dit lukt niet direct. 'Hé Isa!' roept ze uiteindelijk maar richting de tiener. Isa kijkt op. Eva kan aan haar blik niet precies aflezen of Isa wel of niet blij is hen te zien, maar ze komt wel naar hen toelopen. 'Wat doen jullie hier?' vraagt Isa stug. Eva glimlacht naar haar. 'Oh niets, we liepen toevallig langs op weg naar het bureau. We hebben net een broodje gegeten' verdraait ze de waarheid een klein beetje. Isa knikt twijfelend. 'Hoe gaat het met je Isa?' vraagt Eva belangstellend. Isa haalt haar schouders op 'het gaat wel'. Eva knikt even 'kom je hier vaker?' vraagt ze vervolgens nog. Isa kijkt haar aan, ze lijkt even te twijfelen over het antwoord dat ze gaat geven. 'Soms' zegt ze uiteindelijk 'als ik het thuis beu ben'. Eva glimlacht begrijpend naar haar. Ze knikt even met haar hoofd naar de jongens die staan te blowen 'doe je een beetje voorzichtig?' vraagt ze bezorgd. Isa's mondhoeken krullen een beetje omhoog en ze knikt. 'Die jongens zijn wel oké hoor' zegt ze. Eva glimlacht haar toe en besluit afscheid te nemen van Isa. 'Wij moeten weer door. Pas goed op jezelf hè'. Isa knikt en loopt terug naar het groepje. Eva wisselt en blik met Wolfs, maar beide besluiten te zwijgen. Rustig lopen ze door naar het bureau.

Met een zucht laat Eva zich op haar stoel vallen. 'Het zit me niet lekker' klaagt ze tegen Wolfs, die net aan komt lopen met twee mokken. Wolfs geeft Eva haar koffie aan en gaat ook zitten. 'Wat niet?' vraagt hij waarna hij in zijn mok blaast. 'Isa' zegt Eva. 'Ze vlucht van huis. Dat kan ik nog begrijpen ook... Maar ik weet niet of die jongeren nou de juiste plek zijn voor haar om naartoe te vluchten'. Wolfs haalt zijn schouders op. 'Ze lijkt zich op haar plek te voelen bij die groep' probeert hij Eva enigszins gerust te stellen. Eva rolt met haar ogen 'dat zie ik ook. Maar dat betekent nog niet dat het de goede plek voor haar is. Die jongens waren allemaal aan het blowen. Voor je het weet is Isa een junk die haar zorgen weg spuit'. Wolfs grinnikt even. 'Ik denk dat je te hard van stapel loopt Eef. Ja, die jongens stonden te blowen, maar dat wil nog niet zeggen dat ze morgen allemaal stoned in de goot liggen. Ze waren gewoon aan het genieten van hun weekend. Waarschijnlijk zitten ze maandag allemaal weer braaf in de schoolbanken'. Eva kijkt hem cynisch aan. 'Dat geloof ik niet'. Wolfs haalt zijn schouders op en richt zijn aandacht opnieuw op zijn computer.

Na het werk duikt Wolfs meteen de keuken in om te gaan koken. Eva kijkt hem nog even na. 'Ben je lang bezig met het eten? Kan ik nog een rondje hardlopen?' Wolfs glimlacht naar haar 'ga maar, we hebben tijd genoeg vanavond'. Eva loopt naar boven en kleedt zich gauw om. Met haar muziek in haar oren, loopt ze niet veel later de trap weer af. Bij de voordeur blijft ze even staan 'ik ben weg!' roept ze nog snel naar beneden, waarna ze de deur uitstapt. Ze loopt de straat uit en besluit een stukje langs de stadsmuur te lopen. De opmerking die Isa eerder die dag had gemaakt, blijft in haar hoofd hangen. Als ze het thuis beu is, vlucht ze de straat op. Eva's gedachten gaan terug naar de zaterdagen bij haar thuis vroeger. De weekenden waren de moeilijkste dagen. Zonder school, was de straat je enige uitweg om niet thuis te hoeven zijn. Ergens heeft ze het gevoel dat Isa er precies hetzelfde over denkt. Ze weet dat de kans heel klein is, maar ze besluit vandaag een rondje te lopen langs een aantal hangplekken. Misschien kan ze nog een glimp van Isa opvangen. Via de stadsmuur, loopt ze naar het Waldeckpark. Het bankje waar Isa en haar groepje vanmiddag hadden rondgehangen, is nu verlaten. Eva loopt verder naar het Jekerpark. Ze ziet hier wel wat jeugd hangen, maar Isa lijkt er niet bij te zijn. Ze besluit richting de Maas te lopen en het laatste stuk door het stadspark te gaan. Ook hier is geen Isa te vinden. Ze wist dat de kans klein was, maar toch is ze teleurgesteld. Ze had gehoopt dat ze Isa toch ergens zou zien. Dat ze even zou kunnen kijken of het nog goed met haar ging. Bij thuiskomst loopt Eva meteen naar boven en stapt onder de douche.

Tien minuten later, loopt Eva fris en fruitig de keuken in. 'Ruik ik wat ik denk dat ik ruik?' vraagt ze glimlachend, terwijl ze richting het fornuis loopt. Wolfs lacht terug naar haar. 'Ik weet niet zeker wat jij ruikt, maar ik denk dat je gelijk hebt' knipoogt hij naar haar. Eva kijkt in de pannen en ziet Wolfs door de bami roeren. 'Hmm lekker'. Wolfs schept gauw twee borden op en zet ze op tafel. Eva loopt met twee glazen drinken achter hem aan en neemt plaats. 'Ben je Isa nog tegengekomen?' vraagt Wolfs terwijl Eva net een hap bami naar binnen werkt. Ze kijkt hem even verbaast aan. Wolfs lacht 'kom op Eef, zeg nou niet dat je haar niet bent gaan zoeken'. Eva kijkt even betrapt 'ik ben langs wat hangplekken gelopen, maar ze was er niet' biecht ze uiteindelijk maar eerlijk op. Wolfs glimlacht naar haar 'ik wist het wel'.