Verbonden voor het leven

Hoofdstuk 39

Wanneer Wolfs en Eva op het bureau aankomen, zien ze dat een collega al verschillende dossierdozen bij hun bureaus heeft gezet. Eva kijkt naar de stapels papieren en zucht een keer diep. 'Dit gaat lang duren' komt er enigszins ontgoocheld uit haar mond. Ook Wolfs laat zijn blik over de stapels glijden. Hij denkt even na. 'Eerst de zaken eruit zoeken waarbij verdachte lastig hebben gedaan?' vraagt hij peinzend. Eva knikt en laat zich op haar stoel zakken. Ze pakt het bovenste dossier en kijkt het door.

Na een paar uur liggen alle dossiers verspreid over twee grote stapels, een kleinere stapel met zaken die eigenlijk meteen afvallen en een grotere stapel, die nog eens goed bekeken moet worden. Marion en Romeo zijn inmiddels aangekomen en helpen Eva en Wolfs door de stapels heen. Nadat ze een tijdje door de dossiers hebben zitten spitten, staat Romeo op om iets te drinken te pakken. Met zijn handen vol koffiemokken komt hij terug en ziet zijn collega's allemaal met hun neus in een dossier en met de grote stapel papieren die nog doorgelezen moeten worden. Hij zet het drinken neer en kijkt zuchtend naar Wolfs en Eva. 'Waarom moeten jullie toch altijd ruzie maken met alle verdachte?' vraagt hij grijnzend. Eva geeft hem verontwaardigd een stomp tegen zijn schouder. 'Dat ligt niet aan ons!' verdedigt ze zichzelf. 'Die mensen worden altijd boos' haalt ze vervolgens haar schouders op. Romeo grinnikt een keer en pakt een nieuw dossier van de stapel. Zuchtend laat hij zich op een stoel zakken en begint te lezen.

Tegen de middag kijkt Wolfs kort naar Eva, die geconcentreerd een dossier zit te lezen. Hij glimlacht even om de manier hoe Eva over haar papierwerk gebogen zit. Haar duim een stukje in haar mond. Wanneer Eva geconcentreerd bezig is, bijt ze altijd op haar nagels. Ze heeft het zelf vaak niet eens door. Op dit soort momenten voelt Wolfs de vlinders door zijn buik fladderen. Ze heeft geen idee hoe aantrekkelijk ze is als ze er zo bij zit. Eva werpt haar blik even maar boven en kijkt recht in de ogen van Wolfs. Ze kijkt hem vragen aan. 'Wat is er?' grinnikt ze ongemakkelijk. Wolfs haalt zij schouders op en schudt zijn hoofd. 'Niets' glundert hij, waarna hij weer naar zijn dossier kijkt. Eva schudt haar hoofd en legt haar dossier op het bureau. 'Ik ben toe aan een broodje' zegt ze tegen niemand in het bijzonder. Wolfs lacht even 'goed plan'. Hij staat op en trekt zijn jas aan. Niet veel later verlaat het viertal gezamenlijk het bureau.

Net voordat ze aankomen bij de broodjeszaak, worden Marion en Romeo opgeroepen via hun portofoon. Marion kijkt om naar Eva. 'Ander keertje dan maar' knipoogt ze, waarna ze met Romeo de andere kant oploopt. Eva en Wolfs lopen met tweeën verder en stappen de zaak binnen. De man achter de balie steekt even zijn hand naar hen op. 'Zelfde als altijd?' vraagt hij ter begroeting. Wolfs glimlacht even en knikt. 'Met extra Parmezaan voor mij'. De man pakt twee broodjes uit de mand en snijdt ze open. 'Hier opeten of meenemen?' vraagt hij vriendelijk. Wolfs richt zijn blik op Eva, die enkel haar schouders ophaalt. 'Hier opeten' besluit hij vervolgens. De man zet gauw een beker onder het koffiezetapparaat en gaat dan verder met de broodjes. Binnen no-time zet hij twee belegde broodjes, een cappuccino en een chocomel op de bar en loopt naar de kassa. Wolfs volgt hem, terwijl Eva hun eten alvast naar een tafel brengt. Niet veel later laat Wolfs zich tegenover Eva op een stoel zakken en neemt een hap uit zijn broodje. De twee eten gezellig hun lunch op, als Wolfs zich ineens iets bedenkt. 'Nicole komt vanavond eten, weet je nog?' vraagt hij of Eva het zich herinnert. Eva heeft direct een alerte blik in haar ogen. 'Helemaal vergeten' reageert ze. Even valt er een stilte. 'We kunnen haar afbellen, als je er geen zin in hebt' Wolfs kijkt even lief naar zijn vriendin. Eva glimlacht kleintjes, maar schudt haar hoofd. 'Nee' zegt ze uiteindelijk resoluut. 'Dit is belangrijk voor haar en Isa. En als we het afzeggen, dan moeten we ook aangeven waarom. En ik wil Isa eigenlijk nog even overal buiten laten' ze zucht even. Wolfs kijkt haar onderzoekend aan. 'Is dat wel verstandig?' vraagt hij twijfelend. Eva haalt haar schouders op. 'Ik wil niet dat ze zich zorgen gaat maken'. Ze richt haar blik even op Wolfs. 'We hebben alleen maar twee foto's ontvangen, meer is er niet gebeurd. Ons huis wordt in de gaten gehouden'. Ze laat even een stilte vallen. 'Misschien loopt het allemaal wel met een sisser af, dan hebben we Isa voor niets ongerust gemaakt. Zolang er niets ergers gebeurd, hoeft ze het niet te weten'. Wolfs legt zijn hand op die van Eva en knijpt er zachtjes in. Haar blik verplaatst zich naar zijn ogen en de twee kijken elkaar een tijdje diep aan. Wolfs glimlacht kort en blaast een kusje haar kant op. 'Ik hou van jou' zegt hij glunderend. Eva schudt lachend haar hoofd. 'Ik ook van jou' zegt ze. De twee staan weer op en lopen naar de deur. Vlak voor ze naar buiten gaan steken ze nog kort hun hand op naar de man achter de balie. 'Bedankt Bert' roept Wolfs naar de man. 'Het was weer heerlijk' de man lacht naar hen en zwaait hen nog even uit, waarna het tweetal echt de zaak verlaat.