Verbonden voor het leven

Hoofdstuk 37

Tijdens het ontbijt hoort Isa haar berichttoon afgaan. Ze pakt haar telefoon en werpt een blik op het scherm. Zuchtend legt ze het toestel weer weg. Eva kijkt haar verbaast aan. 'Wie was dat?' vraagt ze de tiener. Isa schudt zacht haar hoofd. 'M'n moeder' zucht ze nog dieper dan net. 'Ze wil op mijn verjaardag komen'. Isa neemt een hap van haar brood en staart voor zich uit. Eva kijkt haar even aan. 'En dat wil je niet?' Isa haalt haar schouders op. 'Ik weet het niet'. Eva glimlacht kort. 'Gelukkig heb je nog een paar dagen om dat te besluiten'. De tiener knikt. 'Het is niet dat ik haar niet wil zien' begint ze aarzelend. 'Ik wil gewoon niet gekwetst worden ofzo' vervolgt ze schouderophalen. 'Maar ik wil mama ook niet teleurstellen'. Eva legt haar hand op die van Isa en knijpt er zachtjes in. 'Je moet doen wat goed voelt voor jou. Wat dat voor je moeder ook betekent. Denk er over na en blijf dicht bij jezelf'. Isa knikt kort. 'En wat je ook besluit. Wolfs en ik staan altijd achter je' knipoogt Eva haar nog toe. Isa's mondhoeken krullen wat omhoog en ze kijkt Eva en Wolfs even aan. 'Weet ik' knikt ze overtuigend.

Zaterdagochtend sluipen Wolfs en Eva de slaapkamer van Isa binnen. Zachtjes gaat Eva naast Isa op het bed zitten en streelt de tiener liefdevol door haar haren. Wolfs zet het dienblad dat hij in zijn handen heeft op het nachtkastje en nadat hun blikken elkaar hebben gekruist, beginnen Wolfs en Eva tegelijkertijd te zingen. 'Lang zal ze leven, lang zal ze leven...' Isa opent glimlachend haar ogen en kijkt vrolijk op naar het stel dat haar wakker komt maken. Wolfs opent de gordijnen en gaat naast Eva en Isa op het bed zitten. Zodra ze klaar zijn met zingen, neemt Eva het meisje in haar armen en zoent haar op haar wangen. 'Gefeliciteerd lieverd' zegt ze lachend tegen de tiener. Wolfs neemt het van Eva over en geeft Isa ook drie zoenen op haar wangen. 'Gefeliciteerd' glimlacht hij. Hij pakt het dienblad weer op en zet het bij Isa op schoot. De tiener kijkt bewonderend naar het eten voor haar neus en lacht naar Wolfs en Eva. 'Dit had ik echt niet verwacht' glundert ze. Eva grinnikt even en loopt naar de gang, haast meteen komt ze terug de kamer in gelopen met een cadeau. 'Dit wel?' vraagt ze lachend. Isa's ogen beginnen te twinkelen. 'Is dat wat ik denk dat het is?' vraagt ze met een grote lach op haar gezicht. Eva haalt haar schouders op en geeft het cadeau aan Isa. 'Maak maar open'. Meteen trekt Isa het papier van de doos en voor haar ogen verschijnt de grote speaker, die ze al een lange tijd wilde hebben. Ze slaat haar armen tegelijkertijd om Wolfs en Eva heen en geeft beide een kus op hun wang. 'Dankjewel!' roept ze haast tegen de mensen in haar armen. 'Ik vind dit zo tof!' Eva en Wolfs kijken elkaar even lachend aan en richten zich dan weer tot Isa. Met drieën starten ze gezellig samen de dag op.

Tegen de middag stroomt de Ponti langzaam vol met vrienden van Isa. Binnen de kortste keren zit de hele keuken vol. De muziek staat gezellig aan op de achtergrond en voor de gelegenheid hebben Wolfs en Eva de bar goed gevuld. Isa staat met een stralende lach achter de toog en geniet van alle aandacht die ze krijgt van haar vrienden. Tussen de rumoer door hoort Wolfs de deurbel en loopt naar boven. Hij opent de deur en ziet Nicole tegen het kozijn hangen. Aan haar houding en de blik in haar ogen ziet hij eigenlijk al genoeg. Even kijkt hij haar strak aan. 'Ik kom voor Isa' zegt Nicole met dubbele tong. Wolfs rolt even met zijn ogen. 'Hoeveel heb je gedronken Nicole?' Ze kijkt hem even verontwaardigd aan. 'Hoe durf je!' roept ze haast. Wolfs zucht en verheft zijn stem een beetje. 'Nicole, ik kan zien en ruiken dat je gedronken hebt'. Nicole dimt een klein beetje in. 'Eentje maar' zegt ze enigszins van haar stuk gebracht. 'Alleen tegen de zenuwen'. Wolfs kijkt haar aan met een blik vol ongeloof. 'Ik denk dat je beter naar huis kunt gaan Nicole' zegt hij direct tegen haar. Deze opmerking schiet bij de vrouw in het verkeerder keelgat en direct begint ze weer te roepen. 'Het is mijn dochter! Jullie pakken haar van mij af'. Ze probeert langs Wolfs heen naar binnen te glippen, maar Wolfs blokkeert de doorgang. Hij voelt dat hij langzaam zijn geduld begint te verliezen en draait zijn hoofd even naar de trap. 'Eva!' roept hij naar beneden. 'Kun je heel even komen lieverd?!' Wolfs probeert zo neutraal mogelijk te klinken. Hij draait zich weer naar Nicole en blijft stug voor haar staan. 'Jullie zetten haar tegen mij op!' hoort Eva de stem van Nicole als ze bijna boven is. Aan haar stem hoort ze genoeg en de laatste treden neemt ze nog net iets sneller dan de eerste. 'Dat doe je zelf Nicole' zegt Wolfs bits terug. Eva gaat snel naast Wolfs staan en kijkt de moeder van Isa aan. 'Hoi Nicole' begroet ze de vrouw. 'Ik denk dat het verstandig is als je zo naar huis gaat' begint Eva nog voor Nicole iets tegen haar kan zeggen. Nicole werpt even een blik op Eva. 'Ik wil mijn dochter zien' zegt ze stellig. Eva knikt kort. 'Dat snap ik, maar Isa wil jou niet zien als je gedronken hebt' ze kijkt de vrouw even strak aan. Zodra Nicole iets terug wil zeggen, snoert Eva haar de mond weer. 'Dat heeft ze al eerder gezegd hè Nicole'. Ze legt een hand op de schouder van de vrouw. 'Je kunt dus beter een andere keer terugkomen. Zal ik een taxi voor je bellen?'. Nicole is enigszins van haar stuk gebracht door de manier hoe Eva voor haar staat. 'Ik hoef geen taxi' snauwt ze alleen terug. Eva glimlacht kort naar de vrouw. 'Prima, lukt het zelf om naar huis te gaan dan? Of moet één van ons even met je meerijden?' Nicole blijft even verbouwereerd staan. Ze weet zo snel niet wat ze nu moet doen. 'Ik kom zelf wel thuis' volgt er uiteindelijk zachtjes uit haar mond. 'Oké' zegt Eva. 'Tot de volgende keer dan hè, Nicole'. Ze sluit de deur en laat de vrouw aan de andere kant staan.

Zodra de deur dicht is, kijkt Wolfs Eva even aan. 'Sorry' zegt hij. 'Ik kon haar echt even niet meer hebben'. Eva glimlacht kort. 'Geen probleem' ze slaat haar armen om Wolfs middel en drukt een kus op zijn lippen. 'Zullen we maar weer naar beneden gaan?' knikt ze met haar hoofd richting het trapgat. Wolfs knikt goedkeurend. 'Wat doen we met Isa?' vraagt hij nog even voorzichtig. Eva zucht een keer diep. 'Ik ga niet tegen haar liegen' zegt ze uiteindelijk. 'Maar zolang ze er niet naar vraagt, ben ik ook niet van plan haar dag te verpesten'. Wolfs glimlacht en trekt Eva nog even dicht tegen zich aan. Kort daarna loopt het stel samen de trap af, de keuken in.

Tegen etenstijd vertrekken de meeste vrienden van Isa weer naar huis. Alleen Femke blijft achter en helpt alle spullen op te ruimen. Wolfs schenkt voor iedereen iets te drinken in en kijk Femke even aan. 'Blijf je hier eten Femke?' vraagt hij haar vriendelijk. Femke wisselt even een korte blik met Isa en richt zich dan weer tot Wolfs. 'Graag' zegt ze vrolijk. De meiden vertrekken samen naar boven en Wolfs begint aan het eten. Eva kijkt even vanaf de keukentafel toe, maar besluit vervolgens toch plaats te nemen op het aanrecht. Vanaf deze plek kijkt ze graag toe hoe Wolfs vol passie aan het werk is. Wolfs snijdt een paprika en geeft een reepje aan Eva, die er meteen een hap van neemt. Ze kletsen even over de middag en over de vrienden van Isa, maar al snel dwaalt hun gesprek weer af naar het werk. Zoals altijd blijven ze thuis door speculeren over de zaak waar ze mee bezig zijn. Ze stoppen pas met praten als ze Isa en Femke de keuken weer in zien lopen. 'Wij hebben honger' zegt Isa direct als ze binnenkomt. Wolfs lacht even. 'Dat komt goed uit. We kunnen eten'. Hij loopt naar de tafel en zet de pan in het midden. Eva springt van het aanrecht en neemt de borden en bestek mee naar de tafel.

Tijdens de maaltijd zit Isa wat met haar eten te spelen. 'M'n moeder is niet meer gekomen hè' zucht ze terwijl ze haar blik op de tafel gericht houdt. 'Ik had het al wel verwacht'. Wolfs en Eva kijken elkaar even kort aan. Wolfs knikt Eva toe, die even slikt. 'Ze is hier wel geweest Isa' zegt ze voorzichtig. Isa richt verbaast haar blik tot Eva. 'Wolfs heeft open gedaan, maar ze had gedronken'. Isa slikt even en voelt een traan in haar ooghoek prikken. 'We hebben haar weggestuurd en gezegd dat ze een andere keer terug kan komen'. Isa neemt een slok van haar drinken en laat het even op zich inwerken. Zachtjes knikt ze haar hoofd. 'Ging ze zomaar weg?' vraagt ze nog twijfelend. 'Niet zomaar' glimlacht Eva. 'Het heeft ons wat moeite gekost, maar uiteindelijk is ze vertrokken'. Isa weet even niet waar ze moet kijken, tot Femke haar hand vastpakt en er zachtjes in knijpt. Isa kijkt even naar hun handen en glimlacht kort. Daarna richt ze haar blik weer tot Eva. 'Ik heb daar niets van gemerkt' zegt ze twijfelend. Wolfs kucht zachtjes en neemt het woord over van Eva. 'Je was zo gezellig bezig met je vrienden. Je had niet eens in de gaten dat de deurbel ging. We wilden je niet van streek maken door te zeggen dat ze hier was'. Isa glimlacht kleintjes 'dank jullie wel' zegt ze uiteindelijk. De rest van de maaltijd zwijgt ze en eet langzaam haar bord leeg. Wolfs en Eva wisselen af en toe een blik, twijfelend of ze er nog verder op in moeten gaan bij Isa, maar besluiten dat niet te doen.

Na het eten verdwijnen Isa en Femke opnieuw naar boven. Wolfs en Eva ruimen de tafel af en drinken samen nog een kop koffie en thee. Opnieuw dwaalt hun gesprek al snel af naar het werk en na verschillende speculaties pakt Eva de laptop er zelfs even bij om nog snel iets na te trekken. Uiteindelijk is het Wolfs die tegen elf uur op de klok kijkt. Hij zet hun glazen op het aanrecht en loopt naar zijn vriendin. Zachtjes drukt hij een kus op haar haren. 'Kom' fluistert hij. 'Het is bedtijd'. Hij sluit de laptop voor Eva's neus en dimt de lichten. Ook Eva staat op en samen lopen ze naar boven. 'Ik heb de meiden helemaal niet meer gezien of gehoord na het eten' fluistert Eva op de trap. Wolfs schudt even zijn hoofd. Zachtjes loopt Eva naar de slaapkamer van Isa en opent voorzichtig de deur. Ze kijkt de kamer in en ziet dat Isa en Femke in slaap gevallen zijn tijdens een film. Even glimlacht ze, snel pakt ze haar telefoon en maakt een foto van het stel, waarna ze de tv uitzet. Ze dooft het licht en loopt naar de badkamer. 'Ze slapen' fluistert ze tegen Wolfs, die net zijn tanden staat te poetsen. Ze zoekt het telefoonnummer van de moeder van Femke op. 'Ik weet niet op Femke iets heeft laten weten, maar ze zijn hier in slaap gevallen tijdens een film' stuurt Eva met de foto van de meiden. Wolfs kijkt haar even vragend aan. Eva grinnikt en laat de foto zien. 'Anders maakt Janet zich misschien zorgen' glimlacht ze.