Verbonden voor het leven

Hoofdstuk 44

Eva zit enigszins onrustig aan het ontbijt. Ze wiebelt met haar voet en tikt met haar nagels op de rand van de tafel. Wolfs werpt een blik op haar, waarna hij zijn hand op haar tikkende vingers legt. 'Wat is er met jou?' vraagt hij verbaast. Eva haalt haar schouders op. 'Ik ben onrustig' zucht ze. 'Onrustig in mijn hoofd, in mijn lijf' ze wendt haar blik af. 'Ik moet gewoon even gaan lopen ofzo' zegt ze stellig. Wolfs schudt zijn hoofd. 'Eef' zucht hij. 'Ik weet het' kijkt ze hem direct aan. 'Je vindt het niet verstandig. Dat snap ik, maar ik wordt gek hier binnen' Eva staat abrupt op en ruimt haar bord af. Wolfs loopt achter haar aan en slaat zijn armen van achter om haar heen. 'Kom eens hier' zegt hij terwijl hij haar dicht tegen zich aantrekt. Eva ontspant zich even in zijn armen. 'Ik vind het inderdaad niet verstandig' zegt Wolfs zacht. Eva draait zich om en kijkt hem aan. 'Hij zal mij niets doen' zegt ze zacht. Wolfs streelt een pluk haar uit haar gezicht en kijkt haar diep in haar ogen. 'Dat weet je niet' fluistert hij zachtjes. Hij ziet Eva's ogen vochtig worden. 'We kunnen toch niet de rest van ons leven binnen blijven zitten, omdat er misschien een gek achter ons aan zit?' vraagt ze enigszins gefrustreerd. Wolfs glimlacht kleintjes. 'Natuurlijk niet' zegt hij direct. 'Maar er zit een verschil tussen de rest van je leven binnen blijven en in je eentje de straat opgaan'. Eva blaast hard haar adem uit, in de hoop dat ze haar emoties verder onder controle kan houden. 'Zal ik anders met je mee gaan?' probeert Wolfs een oplossing te bedenken. Eva schiet in de lach. 'Jij wel' zegt ze hoofdschuddend 'dat houd je nooit vol'. Wolfs kijkt haar quasi verontwaardigd aan, maar weet dat ze eigenlijk wel gelijk heeft. 'Dan ga ik op de fiets, rijdt ik naast je mee'. Eva schudt haar hoofd. 'Ik moet mijn hoofd leegmaken, dat moet ik alleen doen' zegt ze stellig. Wolfs slaat zijn blik even neer. 'Als je echt wil gaan' besluit hij zachtjes. 'Kan ik je niet tegenhouden'. Hij kijkt zijn vriendin weer aan. 'Maar weet wel dat je mij hier dan doodongerust achterlaat' probeert hij nog op haar gevoel in te spelen. Eva zucht diep en blijft zwijgend in de armen van Wolfs staan. Hij trekt haar nog een keer strak tegen zich aan en drukt een kus op haar hoofd. 'Ik houd van je' fluistert hij zacht in haar haren.

Een uur later komt Eva in haar sportkleren opnieuw de keuken in gelopen. Wolfs kijkt haar over zijn krant aan. 'Ik weet dat je het liever niet hebt' begint Eva direct. 'Maar ik moet echt even tot mezelf komen'. Ze gaat op een stoel zitten en trekt haar sportschoenen aan. 'Ik heb het observatieteam mijn looproute doorgegeven' zegt ze terwijl ze naar Wolfs kijkt. 'Je mag me elk kwartier bellen om te checken hoe het gaat, maar ik moet dit echt even doen'. Wolfs glimlacht haar toe. Hij knikt en steekt zijn hand naar haar uit. Eva pakt de hand aan en loopt naar haar vriend. 'Ik snap het' zegt hij enkel. Hij trekt haar bij zich op schoot en slaat zijn armen om haar heen. Eva laat het even gebeuren, waarna ze zich los probeert te wurmen. 'Ik ben hooguit een uurtje weg' zegt ze terwijl ze Wolfs aankijkt. Ze drukt haar lippen op die van hem en na een innige kus, staat ze op. Wolfs laat langzaam haar hand los en kijkt haar na, terwijl ze richting de trap loopt. 'Dag Eef' zegt hij zacht. Eva werpt een blik op hem. 'Doe niet of je me nooit meer gaat zien' kijkt ze hem streng aan. 'Tot straks!' roept ze vervolgens opgewekt, waarna ze de trap oploopt. Wolfs richt zich weer op zijn krant, maar kan zijn concentratie er niet helemaal bij houden.

Wanneer Isa de keuken inkomt, kijkt ze even om zich heen. 'Waar is Eva?' vraagt ze verbaast. Wolfs kijkt haar aan. 'Hardlopen' zucht hij. Isa kijkt vragend naar Wolfs. 'Alleen?' Wolfs knikt en voor Isa iets kan zeggen, snoert hij haar de mond al weer. 'Geloof me, ik ben het er ook niet mee eens'. De tiener puft een keer. 'En als ik alleen op pad wil, dan mag het niet' blaast ze met enige frustratie. Wolfs haalt hoofdschuddend zijn schouders op. Hij kan het Isa ook niet uitleggen op dit moment. Hij kijkt op zijn horloge en pakt zijn telefoon uit zijn zak. 'Wat ga je doen?' vraagt Isa nieuwsgierig. Wolfs drukt op een sneltoets. 'Checken hoe het gaat' zegt hij terwijl hij het toestel tegen zijn oor houdt. Al snel wordt de telefoon aan de andere kant hijgend opgenomen. 'Eef, alles goed?' vraagt Wolfs direct. Eva humt kort. 'Ik ben bijna bovenaan de Sint Pietersberg' verklaart ze waarom ze buiten adem is. Wolfs knikt even. 'Ben je al bijna thuis?' vraagt hij enigszins bezorgd. Een korte stilte valt. 'Nog een half uurtje denk ik' zegt Eva nadat ze even heeft nagedacht. 'En er zijn geen gekke dingen?' vraagt Wolfs nog. Eva glimlacht kort. 'Maak je nou maar geen zorgen' zegt ze direct. 'Ik ga je weer hangen oké?' vraagt ze hem. Wolfs humt instemmend. 'Doe voorzichtig Eef' drukt hij haar nog op het hart, waarna ze hem wegdrukt. Isa heeft het gesprek zwijgend aangehoord. 'Wat was dat nou?' vraagt ze enigszins verbaast. Wolfs haalt zijn schouders op. 'Kijk' begint hij rustig. 'Ik wil ook niet dat Eva alleen buiten is, maar ik kan haar moeilijk op een stoel vastbinden. Als ze persé naar buiten wil, kan ik haar niet tegenhouden. Ik heb haar alleen gezegd dat ik ongerust ben als ze er niet is, dus gaf ze aan dat ik haar kon bellen terwijl ze weg is'. Isa grinnikt enigszins neerbuigend. 'En dat helpt voor jou?' Wolfs zwijgt even en laat zijn schouders hangen. 'Niet echt' biecht hij eerlijk op. 'Maar ik heb nu in ieder geval zekerheid dat het nu goed met haar gaat en dat ze bij de Sint Pietersberg is. Als ze straks niet opneemt, dan kunnen we vanaf daar gaan zoeken'. Hij zucht een keer diep, staat op en schenkt iets te drinken in.

'Ik ben thuis!' roept Eva zodra ze de deur van de Ponti opent. Ze loopt de trap af en treft Wolfs en Isa in de keuken. Ze loopt direct naar de koelkast voor een flesje water. 'Dus als ik gewoon elk kwartier iets van me laat horen, kan ik ook gewoon gaan chillen in het park' probeert Isa direct een confrontatie aan te gaan. Eva laat zich zuchtend op een stoel vallen. Zwijgend kijkt ze de tiener aan. 'Dat is toch hoe jij het doet' zegt Isa enigszins bits. Wolfs staat op en loopt naar de keuken. Hij wil zich afzijdig houden in deze confrontatie. Eva kijkt Isa even aan. 'Het is gevaarlijk alleen buiten' zegt ze stellig. Isa gaat rechtzitten. 'Maar niet voor jou?' Bijt ze van zich af. Een korte stilte valt, waarna Eva zich herpakt. 'Ook voor mij' begint ze voorzichtig. 'Maar ik ben erin getraind om van me af te vechten'. In haar ooghoek ziet ze Wolfs zijn hoofd schudden in de keuken. 'En daarbij' kijkt Eva Isa indringend aan. 'Zijn we banger dat deze man jou of Wolfs iets aandoet dan dat hij mij iets aan zal doen'. Ze kijkt naar Isa en daarna naar Wolfs. Vervolgens slaat ze haar ogen even neer. 'Misschien was het niet verstandig dat ik ging hardlopen' geeft ze eerlijk toe. 'Maar ik moest echt even het huis uit. Even rust in mijn hoofd creëren'. Ze legt haar hand op die van Isa. 'Geloof me' kijkt ze haar indringend aan. 'Het was voor ons alle drie beter dat ik even lucht kreeg' zegt ze stellig. 'Ik werd gek van mezelf en dat had ik anders alleen maar op jullie afgereageerd'. Isa blijft zwijgend voor zich uit staren. Ze is het er nog steeds niet mee eens dat Eva alleen op pad gegaan is en zij dit niet mag. Ze staat op en loopt de trap op naar boven. Eva zucht een keer diep en neemt een grote slok uit haar waterfles. Wolfs kijkt haar aan. 'Je kunt het haar niet kwalijk nemen' zegt hij tegen zijn vriendin. Eva werpt een enigszins verwijtende blik op hem. 'We laten haar al een week niet meer alleen over straat gaan. Zodra ze iets wil gaan doen, brengen wij haar weg en halen haar op. Controleren of het veilig is en noem maar op'. Hij loopt richting de eettafel. 'En dan ga jij gewoon alleen naar buiten, zonder dat iemand je in de gaten kan houden. Natuurlijk vindt ze dat niet eerlijk'. Eva slaat haar blik neer en zwijgt.

Tijdens het eten is de sfeer weer iets teruggekeerd. Gedrieën zitten ze aan tafel. Eva kijkt even van Wolfs naar Isa en weer terug. 'Misschien moeten we Nicole op de hoogte brengen' zegt ze voorzichtig. Wolfs kijkt haar even vragend aan. Eva haalt haar schouders op. 'Ze moet toch weten dat haar dochter bedreigd wordt' twijfelt Eva. Isa haalt haar schouders op. 'Waarom moet ze dat weten?' vraagt ze direct. Eva kijkt de tiener aan. 'Omdat ze je moeder is' zegt ze enkel. 'Omdat ze het recht heeft om dat te weten'. Isa rolt even met haar ogen. 'Zij kan er toch niets aan veranderen' zegt ze simpel. Eva schudt haar hoofd. 'Dat is waar' zegt ze. 'Maar ik zou het willen weten als mijn kind gevaar dreigt te lopen. Of ik er nu wel of niet iets aan kan veranderen'. Isa haalt opnieuw haar schouders op. 'Vertel het haar maar als je wilt' sluit ze nuchter af. Eva werpt een blik op Wolfs, die haar enkel een toeknikt.