Verbonden voor het leven

Hoofdstuk 18

Eva ritst een grote weekendtas dicht en loopt de gang op. Ze zet de tas op de grond naast haar slaapkamerdeur en loopt vervolgens naar de volgende kamer. In de deuropening kijkt ze naar Isa, die haar hele kast overhoop heeft gehaald. 'Lukt het?' vraagt ze lachend. Isa draait zich om naar Eva en haalt haar schouders op. 'Ik ben bang dat ik van alles ben vergeten' zegt ze twijfelend. Eva kijkt naar de twee bomvolle tassen die op het bed staan en lacht. 'Ik mag hopen dat je alles hebt. Wat heb je allemaal bij je?' vraagt ze verbaast. Isa haalt haar schouders op. 'Niets speciaals, gewoon kleren, zwemspullen, toiletspullen, dat soort dingen' haalt de tiener haar schouders op. Eva schudt lachend haar hoofd en loopt naar de tassen. 'Je kast is bijna leeg joh. We gaan maar anderhalve week hè, geen half jaar'. Eva duwt de kleding verder de tas in en krijgt met moeite de rits dicht. Isa volgt haar voorbeeld en sluit ook de tweede tas. Met ieder een tas in de hand, lopen ze de gang op. Eva zet de tas naast die van zichzelf in de gang. Isa kijkt even verbaast op. 'Is dat alles wat jij meeneemt?' vraagt ze. Eva knikt 'gewone kleren, sport- en zwemkleding, toiletspullen' somt ze ongeveer hetzelfde lijstje op als Isa eerder al deed. Isa kijkt haar bewonderend aan. 'Ik vind het knap dat je dat daar allemaal in krijgt' knikt ze naar de tas. Eva haalt haar schouders op. Ze draait haar hoofd en kijkt de kamer van Wolfs in. Even schiet ze in de lach, ze kijkt naar Isa. 'Jij bent niet de enige die moeite heeft met inpakken' lacht ze terwijl ze naar de kamer van Wolfs loopt. Isa loopt achter haar aan en ziet nog net hoe Wolfs een grote koffer met moeite sluit en een andere op het bed legt. 'Zeg' vraagt Eva de aandacht van haar vriend. 'Heb jij ook een aanhanger besteld voor achter de auto?' lacht ze terwijl ze naar de grote koffers knikt. Wolfs kijkt even vragend op. 'Denk je dat het niet in de auto past?' vraagt Wolfs haar enigszins twijfelend. Eva schudt lachend haar hoofd. 'Ik denk vooral dat jullie twee eens kritisch naar jezelf moeten kijken. Ik weet zeker dat jullie de helft van wat je meeneemt niet eens aan doet op vakantie'. Wolfs rolt even met zijn ogen. 'Je moet toch iets te kiezen hebben' zucht hij zachtjes. Isa knikt heftig 'ik ben het helemaal met je eens Wolfs'. Hoofdschuddend pakt Eva haar eigen tas weer op en loopt naar de trap. 'Dit is nou precies de reden waarom ik vandaag de auto al in wil pakken, in plaats van morgenochtend'. Isa volgt Eva's voorbeeld en loopt ook met een tas naar beneden. 'Hoe bedoel je?' vraagt ze terwijl ze achter Eva aan de trap afloopt. Eva grinnikt even. 'Als het dan niet past, kunnen we nog spullen uit jullie bagage halen' lacht ze terwijl ze de deur uitstapt en naar de auto loopt. Isa grinnikt onzeker met haar mee, hopend dat Eva niet meent wat ze zegt.

Na wat passen en meten is het gelukt om alle bagage in de auto te krijgen. Opgelucht lopen Wolfs, Eva en Isa naar de keuken. Wolfs schenkt voor iedereen iets te drinken in en ze nemen plaats aan de keukentafel. Eva werpt even een blik op Isa. 'Wil je nog afscheid nemen van je moeder?' vraagt ze belangstellend. 'Voor we op vakantie vertrekken?' Isa twijfelt even. Eva wisselt een blik met Wolfs, maar beide houden hun mond. 'Ik wil niet alleen gaan' zegt Isa haast onhoorbaar. Eva kijkt haar even recht in haar gezicht aan. 'Maar je wil wel gaan?' vraagt ze door. Isa haalt twijfelend haar schouders op. Eva legt haar hand op die van Isa. 'Wil je dat ik met je meega?' vraagt ze voorzichtig. Isa knikt kleintjes. Eva knijpt zachtjes in haar hand. 'Bel haar even op of ze vanavond thuis is' glimlacht ze naar de tiener. 'Dan gaan we na het eten die kant op'. Isa knikt dankbaar en pakt haar telefoon. Ze zoekt het nummer van haar moeder op. Ze twijfelt voordat ze op het groene telefoontje drukt. Ze kijkt even naar Eva, die haar bemoedigend toeknikt. Isa zucht even en kijkt op haar scherm. 'Ik stuur haar wel een berichtje' zegt de tiener gauw, waarna haar vingers over het scherm vliegen.

Die avond staan Isa en Eva voor de deur van Isa's ouderlijk huis. Isa's hand gaat richting de deurbel. Met trillende vingers drukt ze op de bel. Al snel wordt de deur door haar moeder geopend. Isa, die voor Eva staat, kijkt haar even strak in haar gezicht. 'Heb je gedronken?' doet ze zich een stuk stoerder voor dan ze zich eigenlijk voelt. Haar moeder is duidelijk overdonderd door deze vraag. Zachtjes schudt ze haar hoofd, zonder een woord te zeggen, ze opent de deur een stukje verder. Eva legt een hand op Isa's schouder en duwt de tiener zachtjes naar binnen. Ze kijkt de moeder van Isa aan en glimlacht naar haar. 'Hoi Nicole'. Ze lopen naar binnen en Isa laat zich meteen op de bank vallen. Eva gaat naast haar zitten. Nicole kijkt de twee aan. 'Willen jullie iets drinken?' vraagt ze beleefd. Eva knikt even 'een kopje thee graag' glimlacht ze naar Nicole. De vrouw knikt. 'Isa?' vraagt ze haar dochter. Het meisje kijkt even twijfelend in haar ogen. Ze vindt het nog altijd lastig om bij haar moeder langs te gaan en net te doen of er niets gebeurd is. 'Doe maar iets fris' zucht ze uiteindelijk. Nicole knikt en vertrekt richting de keuken. Eva legt even een hand op Isa's been. 'Wat is er met jou?' vraagt ze enigszins dwingend. 'Je wilde hier zelf naartoe toch?' Isa kijkt haar even onzeker aan. Ze knikt. 'Ik vind het gewoon lastig' zucht ze uiteindelijk. 'Dat ze net doet of alles normaal is enzo. Dat deed ze vroeger toch ook niet'. Eva glimlacht en knijpt zachtjes in Isa's been. 'Heb je er al weleens over nagedacht dat je moeder misschien ook wel wil veranderen?' vraagt ze het meisje. 'Dat ze beseft dat wat ze jou heeft aangedaan, niet kan. Dat ze opnieuw wil beginnen'. Isa haalt haar schouders op. 'Luister' glimlacht Eva naar haar. 'Er is veel tussen jullie gebeurd, maar het feit dat jij hier langs wil voor je op vakantie gaat. En het feit dat je moeder probeert te veranderen, zijn volgens mij hele goede dingen toch?' Isa kijkt haar zwijgend aan. 'Het zal niet makkelijk zijn, maar volgens mij willen jullie allebei een ander leven'. Isa knikt zachtjes. 'Je hebt gelijk' fluistert ze haast. Eva slaat haar arm om Isa's nek en trekt haar even tegen zich aan. 'Ik heb altijd gelijk' grinnikt ze zachtjes.

Nicole komt terug de kamer in met een dienblad met drinken en koekjes. Ze zet de glazen bij iedereen voor zijn neus en gaat zelf tegenover de bank in een stoel zitten. 'Dus' probeert ze een gesprek op gang te brengen. 'Jullie gaan op vakantie?' Isa knikt alleen. Eva neemt even het voortouw en antwoord bevestigend. 'Ja' zegt ze enthousiast. 'We vertrekken morgenochtend al vroeg'. Ze geeft de tiener een zet met haar elleboog. Isa kijkt Eva even geïrriteerd aan, maar Eva maakt met een hoofdbeweging duidelijk dat ze wil dat Isa het gesprek verder voert. De tiener forceert een gemaakte glimlach. 'We gaan naar Zuid-Frankrijk' verteld ze haar moeder. 'Daarom wil Wolfs al vroeg vertrekken. Hij wil op tijd daar zijn, zodat hij niet in een wegrestaurant hoeft te eten'. Eva grinnikt even. Wolfs had inderdaad zijn mening doorgedrukt om op tijd in Frankrijk te zijn. Zelf had ze het niet erg gevonden om pas later aan te komen. Nicole knikt even naar haar dochter. 'En hebben jullie nog plannen daar?' vraagt ze geïnteresseerd. Isa knikt inmiddels wat opgewekter. 'We gaan surflessen volgen hè Eva' het meisje kijkt enthousiast richting Eva, die haar toeknikt. 'Alleen Eva en ik hoor' zegt Isa snel. 'Wolfs wil alleen maar saaie dingen doen'. Eva kan een lach niet onderdrukken, maar neemt het uiteindelijk toch voor haar vriend op. 'Wolfs is iets minder sportief dan ik' legt ze uit aan Nicole. 'Hij heeft andere interesses, maar zal zich daar ook zeker vermaken'. Nicole knikt begrijpend. Eva en Isa blijven nog een tijdje kletsen met Nicole, waarna ze afscheid nemen en terug naar huis gaan. In de auto kijkt Eva even richting Isa. 'Viel het uiteindelijk toch nog mee?' vraagt ze het meisje. Isa knikt 'ze deed eigenlijk best normaal' zegt ze alsof ze het zelf niet kan geloven. Eva glimlacht even en rijdt verder richting de Ponti.

's Avonds in bed kan Eva de slaap niet vatten. Wolfs merkt het en slaat zijn arm om haar heen. Hij trekt haar even dicht tegen zich aan. 'Waar denk je aan?' vraagt hij liefdevol. Eva haalt haar schouders op. 'Niets' zegt ze zachtjes. Wolfs zucht even en streelt door Eva's haren. 'Wel jammer dat dat niets je uit je slaapt houdt dan' zegt hij sarcastisch. Er ontstaat een kleine glimlach rond Eva's mond. Wolfs heeft het altijd door als ze ergens mee zit. 'Het is Nicole' zegt ze uiteindelijk toch maar wat haar bezighoudt. Wolfs hand glijdt van haar haren naar haar rug. 'Het was toch goed gegaan daarstraks?' vraagt hij twijfelend. Hij voelt Eva knikken. 'Ja' zegt Eva alsnog. 'Het is ook goed gegaan, maar Isa is zo stug tegenover haar moeder'. Wolfs draait zich een stukje om, zodat ze elkaar aankijken. 'Dat kan ik wel begrijpen' zegt hij terwijl hij een pluk haren uit Eva's gezicht streelt. 'Als je bedenkt wat er allemaal gebeurd is'. Eva knikt. 'Ik begrijp het ook wel. Maar ik zie ook dat Nicole echt haar best doet om te veranderen. Om het goed te doen'. Ze zucht even. 'Ik weet niet of Isa haar nog wel een eerlijke kans kan geven'. Wolfs denkt even na over hoe hij zal reageren. Hij weet dat Eva spontaan nors kan worden als hij nu het verkeerde zegt. Eva merkt aan hem dat hij twijfelt wat hij moet zeggen. 'Zeg het maar gewoon' geeft ze hem aan. Ze heeft al wel een vermoede wat hij wil gaan zeggen. Wolfs zucht even. 'Jouw vader dronk ook veel vroeger toch?' stelt Wolfs een vraag waar hij het antwoord al wel op weet. Eva knikt voorzichtig haar hoofd. 'Als hij nou tegen jou had gezegd dat hij had willen veranderen, toen je een jaar of 16 was. Had je hem dan geloofd?' Eva haalt haar schouders op. Vervolgens schudt ze haar hoofd. 'Ik denk het niet' zegt ze zacht. Wolfs drukt een kus op haar voorhoofd. 'We kunnen Isa alleen begeleiden. We kunnen haar helpen contact te onderhouden met haar moeder. Maar we kunnen haar niet verplichten iets te voelen of te geloven waar ze diep van binnen over twijfelt'. Eva zucht 'ik weet het'. Wolfs trekt haar even dicht tegen zich aan. 'En tegelijkertijd kunnen we Nicole helpen in het contact met haar dochter, maar we weten niet of ze haar drank echt kan laten staan. Je weet zelf hoe moeilijk het is om van een verslaving af te komen. Wie weet wat Nicole allemaal doet wanneer er niemand is'. Eva zucht opnieuw. 'Ik weet het' zegt ze dit keer iets overtuigender. 'Dit was ik allemaal zelf al aan het bedenken. Daarom kon ik ook niet slapen'. Wolfs grinnikt even. Hij drukt een kus op haar lippen. 'Denk dan nu maar aan mij' glimlacht hij haar toe. 'Dan zul je vast fijn dromen'. Hij drukt opnieuw een kus op haar lippen, dit keer een stuk langer. Eva lacht even en draait zich met haar rug tegen Wolfs buik aan. Hij slaat zijn armen strak om haar heen. 'Welterusten Wolfs' zegt ze zacht. 'Slaap lekker Eef' fluistert hij terug, waarna hij nog een laatste kus in haar nek drukt.