Verbonden voor het leven

Hoofdstuk 45

Wolfs en Eva lopen 's ochtends het bureau in. Ze hangen hun jas aan hun stoel en starten hun computer op. Terwijl Eva zich op haar bureaustoel laat zakken, loopt Wolfs naar het koffiezetapparaat en schenkt voor Eva en zichzelf een kop koffie in. Eva slaat het dossier open van de zaak waar ze gisteren aan begonnen zijn. Ze wil net beginnen met lezen, wanneer ze haar telefoon hoort afgaan. Snel pakt ze het toestel uit haar zak en glimlacht als ze een blik op haar scherm richt. 'Hoi Isa' neemt ze vrolijk op. Aan de andere kant hoort ze de tiener haastig spreken. 'Die vent heeft een brief in mijn kluisje gedaan' klinkt er een lichte paniek door in de stem van Isa. Eva knipt een aantal keer in haar vingers om de aandacht van Wolfs te trekken en zodra ze hem op zich af ziet lopen, zet ze haar telefoon op de luidspreker. 'Hoe bedoel je?' vraagt Eva door. 'Zoals ik het zeg' zucht Isa met emotie in haar stem. 'Ik doe net mijn kluisje open en er ligt een brief van die man'. Ze laat een stilte vallen en Wolfs grijpt meteen naar zijn telefoon. Eva blaast een keer uit. Even twijfelt ze, maar ze besluit toch door te vragen. 'Heb je de brief gelezen?' vraagt ze zachtjes. Isa humt even. 'Wat staat erin?' Ze hoort Isa zuchten aan de andere kant. 'Hij zegt dat ik het best terug bij mijn moeder kan gaan wonen. Dat je een bloedband niet kunt verbreken'. Ze kucht een keer om haar stem onder controle te houden. 'Hij zegt dat ik jou ervan weerhoud om een eigen familie te beginnen, dat ik een last aan je been ben, maar dat je te lief bent dat ooit toe te geven'. Eva voelt een traan in haar ooghoek prikken. Een combinatie van frustratie, verdriet en machteloosheid schiet door haar lichaam. Er valt een korte stilte, die Wolfs verbreekt, zodra hij zijn telefoon weer opgehangen heeft. 'Isa?' vraagt hij de aandacht van de tiener. 'Bart en Koen van het observatieteam komen nu je school in. Zij blijven bij je tot wij er zijn oké?' Isa humt goedkeurend. Wolfs richt zijn blik kort op zijn vriendin. Zonder een woord te wisselen, staan ze op, pakken hun jas en lopen het bureau uit. 'Wij zijn er binnen tien minuten' zegt Eva nog snel in haar telefoon, waarna ze ophangt. Ze versnellen hun pas naar hun auto.

Vlak voor Wolfs de parkeerplaats opdraait, ontvangt Eva een berichtje. Ze kijkt op haar scherm. 'Ze zitten bij de conrector' laat ze Wolfs weten. Het duo stapt uit en vraagt bij de receptie direct waar ze naartoe moeten. Eva gooit de kantoordeur open. 'Isa' roept ze nog voor de deur helemaal geopend is. De tiener staat op en Eva loopt zo snel mogelijk op haar af. Isa, die zich tot nu toe groot heeft proberen te houden, breekt en laat zich snikkend in de armen van Eva vallen. Eva streelt geruststellend over haar rug. Wolfs loopt intussen naar Bart en Koen en neemt ze brief aan die zijn collega's inmiddels in een plastic zakje hebben gedaan. Hij laat zijn blik over de regels schieten en zucht diep. Wolfs kijkt om en loopt op Eva en Isa af. Hij ziet dat Isa al wat meer gekalmeerd is en legt zachtjes zijn hand op haar rug. Isa draait zich om en kijkt met haar behuilde ogen in het gezicht van Wolfs. Het meisje laat Eva los, om haar armen om Wolfs heen te slaan. Ze verbergt haar gezicht direct in zijn nek. Wolfs slaat zijn armen om haar heen en probeert haar te sussen. Hij wisselt een veelbetekenende blik met zijn vriendin, die nog kort over Isa's rug streelt, waarna ook zij de brief leest.

Eva vult een glas met water en loopt op Isa en Wolfs af. Ze reikt de tiener het glas aan en laat haar op een van de stoelen zitten. Ze hurkt voor het meisje neer. Snel zet ze haar eigen emoties opzij en zet haar zakelijke masker op. Eva legt een hand op Isa's knie en kijkt haar diep aan. 'Isa, denk even goed na. Hoe lag die envelop in je kluisje? Is hij er via de bovenkant ingeduwd? Of heeft iemand je kluisje open gemaakt en de envelop erin gelegd?' Isa kijkt haar vragend aan. 'Dat weet ik toch niet?' zegt ze twijfelend terwijl ze haar schouders ophaalt. Eva staat op, pakt Isa's hand vast en loopt met haar naar de kluisjes. Wolfs volgt haar met de brief in zijn handen. Wanneer ze voor de kluisjes staan, trekt Eva haar handschoenen aan en kijkt naar Isa. 'Geef je sleutel eens' zegt ze tegen het meisje. Isa reikt in haar zak en geeft Eva de kluissleutel. Voor ze het kluisje opent, schuift Wolfs de envelop van bovenaf het kluisje in. Eva steekt de sleutel erin en laat Isa in het kluisje kijken. 'Lag de brief zo? Of lag hij netjes bovenop de rest?' vraagt ze de tiener. Isa denkt kort na. 'Hij lag op die boeken' wijst ze naar een stapeltje in haar kluisje. Eva kijkt naar Wolfs. 'Laat iemand komen voor vingerafdrukken' zegt ze direct. Wolfs pakt zijn telefoon en loopt een eindje van hen vandaan. Eva kijkt Isa aan. 'Wil je naar huis?' Isa schudt stellig haar hoofd. 'Ik wil gewoon naar de les' zegt ze direct. Eva kijkt haar twijfelend aan. 'Thuis ga ik alleen maar aan die stomme brief denken' reageert Isa, zodra ze Eva's blik ziet. 'Hier is tenminste nog wat afleiding'. Eva knikt twijfelend, maar staat nog niet helemaal achter de keuze van de tiener. Ze loopt richting Wolfs, om met hem te overleggen zodra hij zijn telefoon ophangt.

Nadat hij met Eva gesproken heeft, loopt Wolfs naar Isa toe. 'Je kunt op school blijven' begint hij te spreken. 'Maar Koen en Bart staan steeds op de hal buiten je lokaal op je te wachten en lopen samen met jou naar je volgende les'. Isa knikt direct. Ze weet dat ze dit niet kan weigeren, dan zullen Eva en Wolfs haar direct naar huis brengen. Wolfs streelt zachtjes met zijn hand langs Isa's wang. 'Ik haal je vanmiddag op' zegt hij lieflijk tegen haar. Isa rolt kort met haar ogen. 'Ik zou met Femke...' begint ze, maar Wolfs onderbreekt haar. 'Femke mag mee naar de Ponti, of ik breng jullie naar haar thuis, maar ik wil niet dat je door de stad gaat zwerven'. Isa zucht hard, maar knikt toch. Terwijl Wolfs bij Isa stond, is Eva in gesprek geweest met de conrector. Ze heeft hem bijgepraat over de bedreigingen en aangegeven dat ze graag wil dat Koen en Bart bij Isa in de buurt kunnen blijven. De conrector ging meteen akkoord. De conrector loopt met Wolfs, Eva en Isa naar het lokaal waar haar klas op dit moment zit. Hij vraagt de docent even het lokaal uit te komen en praat haar bij. Eva slaat intussen haar armen om Isa heen en neemt uitgebreid afscheid van haar. 'Als er iets is, kun je altijd bellen' drukt ze de tiener op het hart. Isa knikt en Eva geeft nog een zoen op har wang. 'Doe voorzichtig' zegt Eva nog, waarna ze Isa loslaat. Wolfs glimlacht nog kort naar Isa 'tot straks' zegt hij, waarna Isa het lokaal in verdwijnt.

Terug op het bureau, lopen Eva en Wolfs direct naar het kantoortje van Mechels. Zonder te kloppen openen ze de deur. Mechels kijkt enigszins geïrriteerd op, maar Wolfs gooit direct de brief voor haar neus. Mechels trekt haar wenkbrauwen op en leest de brief. Eva en Wolfs nemen plaats op de stoelen tegenover hun baas. Zodra ze de brief gelezen heeft, kijkt Mechels haar rechercheurs aan. 'Waar lag deze brief?' vraagt ze als eerste. 'In haar kluisje, op haar school' roept Eva haast geïrriteerd. Wolfs legt een hand op haar been om haar tot rust te manen. Hij kijkt zijn baas aan en neemt het woord over. 'Hij heeft haar kluisje open gemaakt om de brief te plaatsen. Hij is dus óf handig genoeg om een slot te forceren, óf hij beschikt over een sleutel'. Mechels knikt en denkt kort na. 'Waar is ze nu?' vraagt ze eerst. 'Op school. Bart en Koen surveilleren buiten haar leslokaal' antwoordt Wolfs. Mechels knikt opnieuw. 'Zijn jullie bang dat hij haar iets aan zal doen'. Een korte stilte valt. 'Hij impliceert het wel met die laatste zin' zegt Eva met een lichte trilling in haar stem. Mechels richt haar blik nogmaals op de brief. 'Hopelijk maak je zelf snel de juiste keuze, voor iemand je hierbij zal helpen' leest ze hardop voor. 'Het blijft suggestief natuurlijk' zucht ze vervolgens. Eva blaast even haar emotie weg. 'Dat is het steeds' zegt ze vervolgens stellig. Ze kijkt wanhopig naar haar baas. 'Hij vindt steeds een andere manier om dicht bij ons te komen'. Eva gaat even verzitten. 'Als we een observatieteam neerzetten, levert hij het op het bureau af. Zodra we ook dat in de gaten houden, stuurt hij een brief. Nu komt hij via Isa's school. Hij weet precies hoe hij ongezien bij ons in de buurt kan komen' er klinkt een lichte angst door in haar stem. 'Hij kent onze methodes té goed' gaat ze voorzichtig verder. Mechels trekt haar wenkbrauwen op. 'Denk je dat het een collega is?' vraagt ze haar rechercheurs. Eva haalt haar schouders op. 'Ik weet niet meer wat ik moet denken' ze gooit haar hoofd in haar nek. 'We hebben helemaal niets!' roept ze vervolgens gefrustreerd. Wolfs mengt zich even in het gesprek. 'We laten Isa's kluisje controleren op vingerafdrukken. Waarschijnlijk is er niets te vinden, maar misschien heeft hij dit keer toch een fout gemaakt'. Mechels knikt hen toe. Ze twijfelt over de volgende stappen. 'Hij kent onze methodes' herhaalt ze wat Eva zojuist gezegd heeft. Het duo knikt haar toe. Mechels slaat met haar hand op haar bureau en buigt zich naar haar rechercheurs. 'Dat is zijn valkuil' zegt ze ineens enthousiast. Haar ogen beginnen te glinsteren.