Verbonden voor het leven

Hoofdstuk 7

Eva heeft ontdekt dat aan de overkant van Isa's school een huis staat met een camera. Nadat ze met de eigenaar van deze camera heeft gesproken, heeft ze de beelden van de dag van de verkrachting meegekregen. Op het bureau bekijkt ze de beelden. Er is niet op de beelden te zien wat er gebeurt, maar ze zien wel Kevin en later ook Isa achter de fietsenstalling weglopen. Enthousiast roept Eva haar partner. 'Wolfs!' Hij kijkt haar verbaast aan, maar nieuwsgierig loopt hij toch naar haar toe en kijkt over haar schouder naar de beelden. 'Kijk!' roept Eva terwijl ze naar het scherm wijst. 'Zie je dat hij niet bij zijn vrienden was' enthousiast slaat ze op Wolfs schouder. Hij glimlacht naar haar. Natuurlijk is hij ook heel blij dat ze eindelijk iets hebben gevonden, maar hij geniet vooral van de vrolijkheid van zijn partner. Toch weet Wolfs dat hij haar enigszins teleur gaat stellen met wat hij nu gaat zeggen. 'Mooi' start hij bedachtzaam. 'Maar je ziet niets op de beelden. Behalve dat we nu weten dat hij niet bij zijn vrienden was, kunnen we hem niets maken'. Eva's vrolijkheid verdwijnt als sneeuw voor de zon. 'Weet ik' bromt ze uiteindelijk alleen. Opnieuw start ze de beelden. 'Er moet toch iets te zien zijn?' Ze kijkt nog een keer goed naar de beelden en trekt dan Wolfs aan zijn jasje. 'Zie je!' Roept ze weer wat enthousiaster. Wolfs kijkt opnieuw mee. Op de beelden is te zien hoe iemand langs de fietsenstalling loopt. 'We moeten uitzoeken wie dat is' zegt Eva resoluut. 'Misschien heeft hij iets gehoord'. Wolfs legt zijn hand op haar schouder en knijpt er zachtjes in. Eva vergroot de beelden en besluit de volgende dag in de buurt rond te vragen naar de man.

's Avonds na het eten is Eva nog een rondje gaan hardlopen. Tegen half tien, loopt ze fris gedoucht, in haar joggingbroek de keuken in. Haar natte haren hangen los over haar schouder. 'Lekker gelopen?' vraagt Wolfs terwijl hij een kop thee voor haar neerzet. Eva pakt haar drinken dankbaar aan en knikt. 'Heerlijk' lacht ze hem toe. Een tijdje zitten de twee nog samen in de keuken, tot Eva besluit naar bed te gaan. Ze staat op en op het moment dat ze richting de trap wil lopen, horen ze de deurbel. Eva kijkt verbaast naar Wolfs. 'Wie belt er zo laat nog aan?' Wolfs haalt zijn schouders op. Eva loopt naar boven om de deur te openen. Zodra ze de deur opent, kijkt Eva in het betraande gezicht van Isa. Snel trekt ze het meisje naar binnen en omhelst haar. 'Wat is er gebeurd?' vraagt Eva bezorgd aan Isa terwijl ze over haar rug streelt. Isa haalt haar neus op en probeert haar tranen weg te vegen. 'Mama heeft me weggestuurd' snikt ze. Wolfs, die inmiddels ook naar boven is gekomen, legt zijn hand op Isa's schouder. 'Kom' zegt hij zachtjes. 'We drinken beneden even een kop thee'. Het meisje knikt en samen lopen de drie naar beneden.

Aan de keukentafel, vertelt Isa met horten en stoten het hele verhaal. 'Mama had weer gedronken' begint ze haar verhaal. Ze schaamt zich niet eens voor het feit dat ze het zo zegt. Eva legt bemoedigend haar hand op die van Isa. 'Ik heb geprobeerd om rustig te blijven vanavond. Ik weet dat mama snel boos wordt als ze heeft gedronken... Het was de hele avond nog goed gegaan, maar toen ik naar boven wilde gaan, stootte ik per ongeluk haar fles van de tafel'. Isa begint opnieuw te snikken. Eva probeert haar tot kalmte te sussen en streelt zachtjes over haar rug. Zodra Isa iets rustiger is, gaat ze verder met haar verhaal. 'Mama was zó boos'. Isa laat even een stilte vallen. 'Zo boos heb ik haar nog nooit gezien... Ze trok me aan mijn haren naar zich toe. En ze riep dat ik de fles expres op de grond had gegooid. Dat ik nooit iets goed kan doen'. Weer begint Isa te huilen. Eva zucht even en Wolfs haalt een glaasje water voor Isa. 'Ze zei dat ze spijt had dat ze zwanger was geraakt van mij'. Isa slaat haar handen voor haar ogen. Eva pakt haar polsen vast en kijkt haar diep in haar ogen. 'Isa, geloof me als ik zeg dat je een prachtkind bent. Wat je moeder ook tegen je heeft geroepen oké? Jij bent een geweldig mens'. Isa knikt onzeker naar Eva en vertelt nog dat haar moeder haar aan haar haren naar buiten had getrokken en had geroepen dat ze nooit meer thuis hoefde te komen. Isa snikt nog steeds. 'Ik wist niet waar ik naartoe moest. Dus ik dacht, jij had gezegd dat ik naar je toe mocht komen als het nodig was'. Isa klinkt onzeker, bang om afgewezen te worden. Eva trekt haar naar zich toe en geeft haar een dikke knuffel. 'Het is heel goed dat je hierheen bent gekomen' zegt ze tegen het meisje. 'Ik ben blij dat je aan ons hebt gedacht'. Ze voelt hoe Isa knikt op haar schouder. 'Wat moet ik nu?' vraagt ze uiteindelijk zachtjes. Eva duwt haar een klein stukje van zich af, zodat ze in Isa's gezicht kan kijken. 'We gaan dadelijk een kamer voor je klaarmaken' zegt Eva lief. 'En je neemt een warme douche. Daarna ga je lekker slapen. Morgen kijken we wel verder'. Opnieuw trekt Eva het meisje tegen zich aan.

Boven maakt Wolfs een kamer klaar voor Isa. Eva neemt het meisje eerst nog even mee naar haar eigen kamer. Ze trekt haar kast open en zoek wat kleren waar het meisje in kan slapen. Ze geeft Isa een oude joggingbroek, een shirt en een handdoek. 'Ga eerst maar even douchen' glimlacht ze het meisje toe. Isa kijkt haar dankbaar aan en loopt naar de badkamer. Eva loopt intussen naar de kamer waar Isa zal slapen, om te kijken of ze Wolfs nog moet helpen. Wanneer ze in de deuropening staat, ziet ze dat Wolfs net het bed heeft opgedekt. Ze kijkt even naar hem. 'Bedankt' zegt ze zachtjes. Wolfs draait zich naar haar toe. 'Waarvoor bedank je mij nou?' vraagt hij haar verbaast. Eva haalt haar schouders op. 'Gewoon' ze laat even een stilte vallen. 'Dat meisje doet iets met me. Ik heb steeds geroepen dat ze naar me toe moet komen als er iets is, maar...' Wolfs loopt naar haar toe en slaat zijn armen om haar heen. 'Maar wat?' vraagt hij haar zachtjes. 'Nou ja, jij hebt hier niet om gevraagd'. Wolfs glimlacht even en drukt een kus op Eva's voorhoofd. 'Ik wil haar toch net zo graag helpen als jij' zegt hij haar. Eva kijkt hem even aan. 'Waarom dan?' Wolfs kijkt haar verbaast aan. 'Waarom is het wel normaal dat jij haar wil helpen, maar niet dat ik dat wil?' Eva twijfelt even. 'Weet ik niet' zegt ze uiteindelijk. 'Ik herken mezelf in haar' fluistert ze iets later zachtjes. Wolfs trekt haar nog even dicht tegen zich aan. 'En ik help graag mensen zoals jij' glimlacht hij zachtjes. Hij drukt nog een kus in haar haren, waarna hij Isa ziet binnen komen. 'Is alles gelukt?' vraagt hij het meisje, terwijl hij Eva loslaat. Isa knikt voorzichtig. Eva kijkt haar even aan. 'Deze kamer is voor jou' zegt ze overbodig. Dat had het meisje zelf ook wel kunnen bedenken. 'Als er iets is, ik slaap hiernaast' vervolgt ze. Wolfs glimlacht weer. 'En ik aan de overkant als je me nodig hebt' laat hij het meisje weten, terwijl hij naar zijn eigen kamer wijst. Isa kijkt de twee even aan. 'Jullie slapen niet samen?' vraagt ze uiteindelijk verlegen. Eva en Wolfs lachen even. 'Nee' zegt Eva terwijl ze Wolfs een zetje geeft. 'Wij zijn gewoon vrienden'.