My Boss Is My Husband (Complete)

chapter eleven

Dylan Davy's Pov.

Napakunot ang noo ko nang magsalita pa sana ako ay sinarado na ng assistant ko ang pinto. Walang lingon na tumalikod ito at naglakad paalis.

Napapailing na lang ako at umuwi na lang sa bahay. Kanina pa siya sa hospital na panay lang ang irap sa akin at hindi ako kinakausap.

Tsk!

Kanina noong tawagan ko siya ay akala ko nagdadahilan lang siya. Nasigawan ko pa siya kanina. Nakaramdam ako ng guilty.

I never thought na nasa gano'ng sitwasyon kanina.

Kung hindi ko pa narinig na dadalhin siya sa hospital ay hindi sana ako maniniwala sa sinabi niyang ansakit daw.

Tsk!

I was shock ng malaman kong si Mom pala ang iniligtas niya. Hindi ko inakalang gagawin niya iyon.

She's brave.

Imagine! Hindi niya kilala si Mom pero nagawa niyang iligtas ng walang pag-aalinlangan.

Nang tawagan ako ni Mom kanina para papuntahin sa hospital doon ko nalaman na siya pala ang iniligtas ng assistant ko.

I'm really amazed because of what she did.

I really felt guilty dahil nasigawan ko siya kanina sa cellphone. Yapos si Mom pala ang iniligtas niya.

Naalala ko ang sinabi nito kanina kay Mom.

"Ayos lang po, Madam. 'Wag ka po sa akin magpasalamat. Kay Papa God ka po magpasalamat. Ginawa lang niya akong instrumento para po iligtas kayo."

Natawa na lang ako dahil sa naalala ko. She's a religious girl. It's been a month since she work as my assistant.

Aaminin kong nasisigawan ko siya minsan lalo na kapag mainit ang ulo ko. But sometimes napapangiti ako ng lihim dahil sa kaniya.

Kapag sa trabaho pormal siya. Pero minsan ay mailalabas niya ang kakulitan niya.

She's an extrovert kind of woman. Napapangiti o tawa ka na lang sa kaniya.

Tsk!

Minsan kahit hindi ko sabihing magluto siya ay kusa na siyang magluto sa office ko.

Masarap ang luto niya. Noong ubang beses na nagluto siya sa office na nandito ang pinsan ko.

Naging ganado akong kumain that time dahil talagang masarap ang luto niya.

Imbis na pagagalitan ko siya dahil ginamit niya ang kusina ay hindi na lang.

Every lunch ay nagluluto siya kaya hinayaan ko siya. Sinabihan pa niya akong dapat kumakain ako ng lutong bahay hindi 'yong lagi na lang bumibili sa restaurant.

Psh!

Natawa na lang ako hanggang sa makarating ako sa bahay. Agad na akong pumasok sa loob ng bahay.

Napatigil pa ako ng tumunog ang cellphone ko. Pagtingin ko ay napabuntong-hininga na lang ako.

It's my girlfriend.

Tsk!

"[Hey,]" sagot ko pa.

"[Good afternoon, Love!]" bati pa ni sa kabilang linya.

"[Mmm. Why are you calling?]" malumay na tanong ko pa.

"[I'm missing you that's why I'm calling you.]" malambing na sabi pa nito.