DÖRDÜZLER •GRİ SERİSİ 1•

9

9.Bölüm
*İlk hediye...*

"Dediğim gibi konuştuklarımız aramızda kalacak. Eğer ki birine söylediğini duyarsam seni sonsuza kadar affetmem." Dediğimde Aral hızlı hızlı kafasını sallayarak onayladı.

Yarım saat önce konuştuklarımızdan sonra siparişlerimiz gelmiş , onları yemiş ve kafeden ayrılıp eve dönmek için yola çıkmıştık.

Aral anlattıklarımdan sonra ne yapacağını şaşırmış gibi davranıyor ve her dediğimi onaylayıp duruyordu.

Vicdan konularında ne kadar katı da olsam kardeşlerim için bunu yapmalıydım. Arda'nın konuşamaması ile her dalga geçişlerinin , Ayla'nın Instagram ve YouTube hesabı ile dalga geçerek küçük düşürmeye çalışmalarının , Ata ile sürekli kavga etmeye çalışmalarının intikamını almalıydım. Benim kardeşlerimin zaten yaşamadığı şey kalmamışken bir de onların üzmesine izin veremezdim.

Ayrıca artık o üçünün aklı başına gelmeli , biri dizginleri eline almalıydı. Şu zamana kadar madem annesi babası yapmadı , benn yapacaktım.

Eve ulaştığımızda konuşmadan arabadan indim ve korumalara bakmadan evin girişine yürüdüm.

Kapı daha ben çalmadan açılırken karşımda telaşla bana bakan Ata , Arda ve Ayla'yı görmem ile tebessüm ettim. Endişelerinin azalması için buna ihtiyaçları olduğunu biliyordum.

Ayla koşarak yanıma gelip sarıldığında tek elim ile ona karşılık verip sırtını sıvazladım.

"Ada iyi misin? O Aral denen , bir şey yaptı mı sana?" Dediğinde ondan ayrılarak cevap verdim.

"Yok Ayla'm , bir şey yapmadı yapamazda." Dedikten sonra tebessümle kenara geçip Arda'ya izin vermişti.

Arda da sıkıca sarılırken saçlarını okşayarak sakinleştirmeye çalıştım. Arda içimizde , duyguları en üst seviyede yaşayandı.

"İyiyim Arda'm. Sakin ol."

"Ada çok korktum , niye gidiyorsun o çocukla?"

"Hava almak istedim birtanem. Hem bak hemen geldik daha bir saat anca oldu."

"Bir daha yapma ama böyle." Dedi benden ayrılırken.

"Tamam ama sen de bu kadar korkma. Hem bilmiyor musun sen? Bana bir şey olmaz." Diyerek göz kırptığımda kıkırdamıştı.

Ata hâlâ orda beklerken en sakinleri o gibi görünüyordu. Biliyordu çünkü Aral'ın bana bir şey yapamayacağını. Ve planımı uygulamaya başladığımı da farkındaydı.

Gözünü sıkıca kapatıp açarak beni onayladığını ifade ederken içeri geçmiştik. Aral'ın üzgünce arkamızdan geldiğine emindim.

Ona hiçbir şekilde güvenmediğimizi kendi gözleriyle görmüştü.

"Dağhan Bey ve Selma Hanım evde mi?" Dedim Ayla'ya dönerek. Bilse bir o biliyordur evde kim var kim yok.

"Babamız işe gitti , annemiz de mutfakta bize kendi özel tarif cipslerinden yapıyor Ada'm." Derken gözlerindeki parıltı içimi bayram yerine çevirmişti. İlk defa içtenlikle anne baba demenin ve onlar tarafından ilgilenilmesinin heyecanını yaşıyordu.

"Tamam o zaman ben odadayım. Biraz işim var." Diyerek tebessüm ettim ve asansöre ilerledim.

Üçü de benimle gelmek istese de biraz yalnız kalmak istediğimi söylediğimde onaylamışlardı.

Odaya çıktığımda çalışma masasına oturarak önce Dağhan Bey'i aradım. İkinci çalışta açılmıştı

"Alo , kızım?" Dediğinde sesindeki heyecanı hissedebiliyordum. Sonuçta ilk defa onu telefonla arıyordum.