Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
15.Bölüm
*Lanet...*
-Yazarın Anlatımından-
Arslansoy ailesinin tamamı masadaydı. Hepsi kahvaltılarını yapmak için yemek masasına tam saatinde gelmişlerdi.
Masadaki boş sandalyeyi kimse görmüyor ya da umursamıyordu. Çünkü her zaman o masada 9 kişilerdi. Ve bir sandalye fazlaydı...
Zaten varlığı ile yokluğu bir olacak kadar sessiz birinin yokluğunu nasıl anlayacaklardı?
Üçüzler dün ki olaydan sonra bir süre kötü hissetse de kendilerince haklı olduklarını düşünüyorlardı.
Onlara göre Ada ilgisizliği kaldırmamıştı.
Dağhan Bey , Aral ve Umut ise düşünceliydi. Onlara göre Ada ilgi meraklısı biri değildi ve neden böyle yaptığını çözmeye çalışıyorlardı.
Dün her ne kadar onları ayırmak için odaya girmek isteseler de Bartu ve Barlas engel olmuştu.
Selma Hanım ise bir tarafı buruk olsa da mutluydu. Evlatları yanındaydı. Ona göre ise Ada kendini onlardan uzak tutmuş , samimi olmak istememişti.
Halbuki Ada'ya bir adım atsa Ada'nın onlara koşacağından habersiz...
Baran ve Barlas... Amaçlarına ulaşmış Ada'yı herkesten uzaklaştırmışlardı ama mutlu değillerdi. Bunu kendileri de çözemiyorlardı.
Onlara göre Ada tehlikeliydi. Sessiz ama bir o kadar da güçlü. Yok ederdi onların ailesini.
O sırada yemek odasına gelen görevli sessizliği kesmişti.
"Efendim Ada Hanım'ı çağırmamı ister misiniz?"
Kadın Ada'yı her ne kadar tanımasa da kimseye zararı olmayan birisi olduğunu biliyordu.
Farkındaydı Ada'ya yapılan ayrımcılığı. Onun da kızı vardı o yaşlarda , nasıl içi elversindi başka bir kızın bu kadar yok sayılmasına?
Kaç gündür evde yemek bile yememişti...
"Kendisi gelmek isterse gelir." Dedi Selma Hanım.
"Efendim kaç gündür evde yemek yemedi. Dışarda da yedi mi yemedi mi bilmiyoruz. Ben bir sordaydım yine?" Dedi kadın mahçup ifadesi ile.
"Git çağır." Dedi Dağhan Bey dayanamayarak.
Aklında ise kızının yemek yiyip yemediği dolanıyordu. O da istiyordu diğer kızı da yanında olsun ama Ada yaklaştırmıyordu kendine.
İşte bunlar kendilerince sebepleriydi yaptıklarının. Ama bunlar sebep değil bahaneydi işte...
Kolaylarına gelmişti bu. Kimse uğraşmak istememişti onun kalbine girmekle. Olsa da olur olmasa da gözüyle bakıyorlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DÖRDÜZLER •GRİ SERİSİ 1•
Teen Fiction"Üzgünüm... 1 kelime 7 harf ama verdiği acı... Kelimelere , harflere sığamayacak bir acı... Siz beni bu kelime ile terkettiniz... Ben de bu satırlarla... Ölmüşüm ben... Diyorlar ya insan kalbi durduğunda değil unutulduğunda ölür diye. İşte ben dün k...
