"Üzgünüm... 1 kelime 7 harf ama verdiği acı... Kelimelere , harflere sığamayacak bir acı... Siz beni bu kelime ile terkettiniz... Ben de bu satırlarla...
Ölmüşüm ben... Diyorlar ya insan kalbi durduğunda değil unutulduğunda ölür diye. İşte ben dün k...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
19.Bölüm *Ben kimim?*
(Y/N : Arkadaşlar o kadar çok istek aldım ki bugün yazacağım bölüm hakkında o yüzden bu ne acele gibi bir yorum yaparsanız kendimi koltuktan atacağım.)
"Cantekin nerede?" Diye sinirle Alaz'a döndüm.
Abimler illa isteme olsun diye tutturunca erkek tarafı olarak Cantekin'in yanına Alaz ve İzgi'yi göndermiştik ama Alaz , Meriç ve İzgi'nin gelmiş olmasına rağmen beyefendi hala ortada yoktu.
"Valla beş dakika içinde burada olmazsa ben kardeşimi vermem." Diyen Karan Abim ile İzgi hemen telefonunu alarak birkaç dakikadır yaptığı gibi Cantekin'i aramaya başlamıştı.
Telefon açılmış olmalı ki yüzü gülmüştü.
"Alo Cantekin Bey?"
"..."
"Peki Cantekin Abi ama hemen gelmen lazım oyalanma. Karan Bey'ler beş dakikaya gelmezse vermem kızı diyor."
"..."
Cantekin ne söylediyse İzgi gülmüş ve konuşmaya başlamıştı.
"Tamam abi konuşmayı bırak da hemen gel."
"..."
"Tamam abi ben halledeceğim." Diyerek sıkıntıyla oflamıştı İzgi.
Muhtemelen Karan Abimi oyalamasını söylemişti. Ayrıca tam kişisinden istemişti bunu.
Hepimiz Karan Abim ve İzgi arasında bir şeyler olduğunu farkındaydık ama dillendirmiyorduk. İzgi belli etmese de fazlasıyla çekingen bir kızdı. Bunu söylesek bir süre yüzümüze bakmayacağına emindik.
Ne yapacak diye bakarken İzgi derince yutkunup deli danalar gibi dolanan Karan Abimin yanına giderek konuşmuştu.
"Karan Bey , konuşabilir miyiz?" Dediğinde Karan Abim durmuş ve ona dönmüştü. Bir süre yüzüne baktıktan sonra kafasını sallayarak onaylamıştı.
İkisi mutfağa giderken ben de nefeslenerek Akın Abimin yanına oturdum. Yazık yorgunluktan oturduğu yerde uyuya kalmıştı.
Adar ve Adal yan yana oturmuş kollarını göğüslerinde bağlamış memnuniyetsizce oturuyorlardı.
Alaz ise camdan dışarı bakıyordu.
10 dakika sonra gelen araba sesiyle koşarak ön bahçeye bakan cama bakmıştım.
Sonunda gelebilmişti.
Akın Abimin yanına giderek saçlarını okşamaya başlamış ve konuşmuştum.
"Abim... Hadi uyan." Dediğimde sıçrayarak uyanmış ve mırıldanmıştı.
"Hı? Bir şey mi oldu?"
"Cantekin geldi abim. Hadi kalk da elini yüzünü yıka. Eğer çok yorgunsan odana geç uyu."
"Olmaz güzelim. Seni bugün de yalnız mı bırakacağım?" Dediğinde istemsizce gözüm dolmuştu. O an aklıma dolan anılarla buruk bir tebessüm sundum. __________ -4 Yıl Önce-
