ေတာပန္းေလးမို႔ အ႐ိုင္းဆန္သည္ ။

အပိုင္း ၃

မေတြ႔တာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ ၾကက္ဖႀကီးကိုသေပးေနရင္း ေဘးကေန သာဒိုးေျပာျပေသာသူမအေၾကာင္းကို နားေထာင္ေနလိုက္သည္ ။

" ရြာမွာေနလာတာ ေလးလေလာက္႐ွိၿပီ
ၿပီးေတာ့ သူကဘုန္းဘုန္းရဲ႕တူမေလးဟုတ္လား "

" ဟုတ္တယ္ အာစရိ
ေသခ်ာမသိေပမယ့္ အဲလိုေတာ့ေျပာၾကတာပါပဲ
ဟုတ္မယ္ထင္ပါတယ္ "

" မင္းကဘာလို႔အဲေလာက္ေသခ်ာေနရတာတုန္း
ေနခဲ့တာတစ္ေလွ်ာက္တစ္ခါမွမၾကားဖူးပဲနဲ႔ "

" ဘာလို႔ဆို သူမကလွတယ္ေလ
အဲေတာ့ ရြာကပုရိသေတြကလိုက္ၾကတာပဲ
အဲလိုလိုက္ရင္ ဘုန္းႀကီးႀကိမ္လံုးနဲ႔မိတာမွ
ရက္ရက္စက္စက္ပဲ ၾကာလာေတာ့
ဘုန္းႀကီးႀကိမ္လံုးေၾကာက္တာနဲ႔ ဘယ္သူမွသိပ္မကပ္ရဲၾကေတာ့ဘူး "

" ..... "

" သူမကလည္းလည္တယ္
ထစ္ခနဲဆို ဘုန္းႀကီးဆီေျပးတာပဲ "

" ရြာကိုေျပာင္းလာတာေလးလေလာက္ပဲ
႐ွိေသးတာ ဟုတ္လား "

" ဟုတ္တယ္ အာစရိ "

" ဘုန္းဘုန္းတူမေလးဆိုတာေသခ်ာၿပီေပါ့ "

" ဟုတ္ပါတယ္ဆို အာစရိရာ
အခုေလးတင္သူ႔အေၾကာင္းေမးေနတာ
ဂ်ာေအးကိုသူ႔အေမ႐ုိက္တာၾကလို႔
ဒါေတြပဲပတ္လည္သြားေနတယ္
ကြၽန္ေတာ္ေျပာတာကိုအာစရိေသခ်ာ နားမလည္ဘူးလား "

ေမးတာကိုျပန္မေျဖပဲအတြန္႔တတ္ေနေသာ
သာဒိုးကိုထ႐ုိက္ဖို႔ျပင္လိုက္ၿပီးကာမွ
အိမ္ထဲကထြက္လာေသာေဖျကီးကိုျမင္မွ
လက္ကိုျပန္႐ုတ္လိုက္ရသည္ ။

" မင္းကလည္းမွားေသးတယ္
မင္းကပဲ႐ုိက္ရမယ္႐ွိဦးမယ္ ငါ့သားရာ
အထီးက်န္ေနတဲ့ ငါ့ရဲ႕ထိပ္တံုးေလး
အေဖာ္ရေတာ့မယ္ထင္တယ္ "

" သားေလးတစ္ေယာက္တည္း႐ွိတာကို
ထိပ္တံုးအျမဲခတ္ခ်င္ေနလိုက္ ေဖႀကီး "

" ကဲေျပာ ႐ႈတုိင္းယဥ္အေၾကာင္း ဘာသိခ်င္ရတာတုန္း သားအမိႏွစ္ေယာက္
ေအးေအးေဆးေဆးေနေနတာကို ဘာသြားေႏွာက္ယွက္မလို႔လဲ "

" ေဖႀကီးသားတစ္ေယာက္ပီပီ
ရြာမွာဘာေတြမ်ားေျပာင္းလဲၿပီလည္း
သိခ်င္ရံုပါ "