ေတာပန္းေလးမို႔ အ႐ိုင္းဆန္သည္ ။

အပိုင္း ၄

" သာဒိုး "

" ေျပာ အာစရိ "

" ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္လံုးမွားတယ္ဆိုေပမယ့္
ငါထိန္းလိုက္လို႔ သူမ လဲက်မသြားတာေလ
မင္းလည္းျမင္တယ္မလား "

" ျမင္တယ္ "

" ဒါဆို ေက်းဇူးလို႔ေတာ့ေျပာသြားသင့္တယ္ "

အခုေတာ့မေျပာသြားတဲ့အျပင္ မထိီတဲ့ပံုစံ
ခ်ဳိးသြားတဲ့သူမကိုျပန္ေတြးရင္းခံျပင္းသည္ ။
ပထမဦးဆံုးအခုလိုမ်ိဳး ဆက္ဆံခံလိုက္ရျခင္းမို႔
မေက်နပ္ႏုိင္ ။ ထိုအေတြးေၾကာင့္လည္း တစ္ညလံုးအိပ္ပ်က္ခဲ့ရသည္ ။

" အခု ထိပ္တံုးခတ္ခံထားရတာေတာင္
မိယဥ္အေၾကာင္းေတြးေနေသးတုန္းလား အာစရိက "

႐ႈတုိင္းယဥ္တုိ႔ေႏွာက္ယွက္ပံုက
အိပ္ပ်က္ညေၾကာင့္မၾကည္မလင္နဲ႔ ႏုိးထလာခဲ့ရသည္ ။ ဒါတင္မက ရြာထဲမနက္စာသြားစားရင္း ေစာေစာစီးစီး
ဘာမဟုတ္တဲ့ျပႆနာေလးနဲ႔ ရန္ျဖစ္ခဲ့မိျပန္သည္။
ကိုယ္တုိင္ကစထိုးသည့္သက္ေသက႐ွိသည္မို႔
အိမ္ကထိပ္တံုးမွာစံစားေနရေပသည္ ။ ဒါေတာင္
သူမကိုေတြးမိေနတုန္း ။

" မသိေတာ့ပါဘူးကြာ ငါလည္း "

ေတာ္ၿပီ ဆက္မေတြးေတာ့ဘူး ။ ဘာမွလည္းဟုတ္တာမဟုတ္ပဲနဲ႔
အခုတစ္ခါခံရရင္ ေနာက္တစ္ခါကုိယ္က
ျပန္အေၾကာတင္းခဲ့မည္ ။ သူမအစား
သက္ထားေလးကိုေတြးမည္ ။ မမေထြးေမကို ေတြးမည္ ။ ႏုရင္ေလးကိုေတြးမည္ ။ ရင္ေအးေလးကုိေတြးမည္ ။

" အာစရိမေက်နပ္ရင္ သူ႔အိမ္သြားၿပီး
ေက်းဇူးလို႔ ေျပာခုိင္းၾကမယ္ေလ "

" ပါးစပ္ပိတ္ထားကြာ သာဒိုး "

" ေမးစရာ႐ွိတယ္ အာစရိ
ေမးၿပီးမွပါးစပ္ပိတ္ထားေပးမယ္ "

" ဘာလဲ "

" မိယဥ္ကို သေဘာက်ေနတာလား "

" မျဖစ္ႏုိင္တာေတြ လာမေမးနဲ႔ "

" ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္ "

" မင္းငါ့နားမွာထုိင္ၿပီးဘာလုပ္ေနတာလဲ
ဘာအလုပ္မွလုပ္စရာမ႐ွိဘူးလား သာဒိုး "

" ႐ွိေတာ့႐ွိတာေပါ့ ေစာေစာစီးစီး
ထိပ္တံုးခတ္ခံထားရတာ တစ္ေယာက္တည္းမလို႔လည္း အေဖာ္ျပဳေပးေနရေသးတယ္ "