ေတာပန္းေလးမို႔ အ႐ိုင္းဆန္သည္ ။

အပုိင္း ၁၈

" ခင္စရာမင္စရာ ရူပါရုံေခ်ာသူသက္လ်ာ
ၾကင္နာစြာ ေမာင့္စိတ္ထဲမွာ
ခ်စ္မိတာၾကိဳက္မိတာ
ေစတနာေ၀ျဖာ ခင္သူဇာလွပ်ိဳမ်က္နွာ
အသည္းထဲမွာစြဲကာ ထာ၀ရစဥ္သာခင္တာ

ေဂၚသဇင္ပန္းပြင့္လန္း နန္းဥယ်ာဥ္မွာ
ခ်ဳခ်င္ေသာ္လည္း စိတ္ထဲရဲေသြးမ၀င္ပါ
ခင္ႏွမသက္လ်ာ သနားၾကင္နာ
ခြင့္ေပးဖို႔ရာ ေတာင္းပန္ရတာ

သဒၵါဟုန္ေဇာမေနာ ေျပာလို႔မကုန္ပါ
ခင္မင္သူကေလးခ်စ္ေရး ေတြးမိျပန္တာ
ေရႊပါးအပ္ကာစကားခိ်ဳသာ
ေစာင့္စားသူေမာင့္ကို ၾကည္ျဖဴေစခ်င္တာ

ဘရဏီပံုတစ္ႏွဳန္း ျပံဳးလ်က္မူရာ
ခံုးမ်က္စခ်ီကာ စႏၵာလမင္း
အဆင္းနဲ႔တူစြာ ၀င္း၀င္းပပျဖာ
ဘရဏီပံုတစ္ႏွဳန္း ျပံဳးလ်က္မူရာ
ခံုးမ်က္စခ်ီကာ စႏၵာလမင္း
အဆင္းနဲ႔တူစြာ ၀င္း၀င္းပပျဖာ

ၾကည္လင္ေပတာ ျမင္ရသူခ်စ္ခ်င္စရာ
ေတာ္၀င္သူပါ နန္းထိုက္ပန္းမကိုဋ္ညွာ
အသား၀ါေရႊေသြး ေမႊးလ်က္ၾကဴတာ
ပန္းေပါင္း ရနံ႔ေတြျဖာ
ခင္ခင္ပိ်ဳႏွမ လွရက္ေပတာ
ခ်စ္မိၾကိဳက္မိတာ

ခ်စ္ေမတၱာ ျဖိဳးၾကြလာ
မိုးက်မယ္ အလွသူဇာ...
ၾကည္နူးစြာ ဖူးစာဖက္နဲ႔
အေၾကာင္းဆက္နိုင္ေအာင္သာ
အို...ေဒ၀ါသိၾကားမစပါ "

ထိန္ထိန္သာေနေသာစႏၵာလမင္းႀကီးရဲ႕
အလင္းျဖာေနေသာလေရာင္ထင္းထင္းေအာက္မွာ
သီဆိုလုိက္ေသာသီခ်င္းစာသားအဆံုး
ကြၽန္ေတာ့္ေ႐ွ႕မွာ သၾကားထုပ္ႀကီး
လာခ်ေသာသာဒိုးေၾကာင့္ တစ္ေယာက္ေသာသူကို
ေငးၾကည့္ေနရာကေန သူ႔ကိုဘာလဲဆိုေသာ
အၾကည့္ျဖင့္ၾကည့္လိုက္သည္ ။

" အာစရိပဲ ေဒဝါသိၾကားမစပါဆို "

ကြၽန္ေတာ့္ကိုေစာင္းခ်လာေသာ ဒီသာဒိုးကို
ဆြဲေဆာင့္ထိုးလုိက္ခ်င္ေပမယ့္ ေဘးက
တခစ္ခစ္နဲ႔ထရယ္ၾကေသာ အပ်ိဳေလးေတြ
တစ္စုေၾကာင့္ကြၽန္ေတာ္စိတ္ထိန္းလိုက္ရသည္ ။

" ေအး... မင္းကံေကာင္းသြားတယ္မွတ္ "

လျပည့္ညႀကီးမလို႔ အိမ္ထဲေနသူကခပ္႐ွား႐ွား ။
ရြာလယ္လမ္းမႀကီးတစ္ေလွ်ာက္ ဟိုဒီေျပးလႊားေဆာ့ကစားေနၾကေသာ
ကေလးေတြနဲ႔သာယာလို႔ေနသည္ ။ ဟိုတစ္စု
ဒီတစ္စု ေရေႏြးလက္ဖက္ဝုိင္းႏွင့္စကားလက္ဆံု
ၾကေနေသာလူႀကီးအေပါင္းတုိ႔ႏွင့္လည္း
လျပည့္ညႀကီးကအသက္ဝင္လို႔ေနသည္ ။