အပိုင္း ၁၂

100K 11.5K 1.7K
                                    


မေန႔က သူမဆီသြားတာျခံတံခါးႀကီး
ေသာ့ခတ္ထားလို႔မေတြ႔လိုက္ရသည့္အျပင္
႐ိႈင္းသစ္တစ္ေယာက္ကလည္း ျခံစည္း႐ိုး
ေ႐ွ႕မွာထုိင္ေစာင့္ေနေတာ့သည္ ။ ညေနေစာင္းေလးမွ သူမမ်က္ႏွာေလး
တခဏသာေတြ႔လုိက္ရေပသည္ ။

" ထင္ထင္ "

" ဘာလဲ ေမႀကီးကလည္း "

" သတင္းေတြၾကားတယ္ေနာ္
အဲသတင္းေတြက ေမႀကီးကို တရားစခန္းကေနခ်က္ခ်င္းထြက္ခ်င္ေအာင္
လုပ္ေနသလိုပဲ "

" သားဘာလုပ္လို႔လဲ "

" ေျပာ အရင္ရက္ေတြကဘယ္မွာပဲ႐ွ္ိေနတုန္း "

" အိမ္မွာပဲ႐ွ္ိေနတာပါ "

" ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းမွာလာလိမ္ေနတယ္
ဘာကိုအိမ္မွာပဲလဲ ထင္ထင္ "

" သားဘာလိမ္လို႔လဲ အိမ္မွာဆိုတာ
႐ႈတုိင္းယဥ္အိမ္မွာေလ "

" ထလုပ္လိုက္ရ နာေတာ့မယ္ "

" ...... "

" အဲဒါေျပာခ်င္တာေလ
ဒါ့အျပင္ တုတ္တုတ္ေလးကိုလည္း
အေရးမလုပ္ဘူးဆို "

" ဟာ မိတုတ္လာေျပာျပတာလား "

" ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဟုတ္တာလား မဟုတ္တာလား "

" ဟုတ္တာကဟုတ္ပါတယ္
ဒါေပမယ့္ သားအေရးႀကီး...."

" ယဥ္ယဥ္ေနာက္လိုက္ရတာက
ေတာ္ေတာ္အေရးႀကီးတာလား "

" ..... "

" ေနာက္တစ္ခါ အဲလိုေတြမၾကားခ်င္ဘူး "

" ...... "

" သြား သြား တုတ္တုတ္ေလးဆီသြားၿပီး
စကားသြားေျပာခ်ည္ "

အင္းမလုပ္အဲမလုပ္ ေခါင္းမညိမ့္ေခါင္းမခါ
အင္တင္တင္႐ုပ္နဲ႔ ျပန္သြားသည့္သားကို
စိတ္မခ်လို႔ေနာက္တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ
ေအာ္ေမးရျပန္သည္ ။

" ထင္ထင္ အခုဘယ္သြားမွာလဲ "

" အိမ္ကို "

" ဘယ္အိမ္လဲ "

" ႐ႈတိုင္းယဥ္အိမ္ကို "

" ငါေနာ္... "

ေျပးလိုက္လာသည္ဟုထင္ရေလာက္ေအာင္
ေမႀကီးေအာ္သံကက်ယ္ေလာင္လြန္းလို႔
ပုဆိုး မ,ကာေျပးရေတာ့သည္ ။ မေန႔က မယူလိုက္ရတဲ့အဝတ္ေတြကို ဒီေန႔ သြားယူရဦးမည္ေလ ။ သူမေပးဝတ္တဲ့
အကၤ်ီပုဆိုးကိုေတာ့ မနက္ျဖန္မွပဲ
သြားေပးပါေတာ့မည္ ။



ေတာပန္းေလးမို႔ အ႐ိုင္းဆန္သည္ ။ Donde viven las historias. Descúbrelo ahora