ေတာပန္းေလးမို႔ အ႐ိုင္းဆန္သည္ ။

သိပ္သိပ္ခ်စ္ရတဲ့ ေဆြးရယ္

ေက်ာင္းေပၚမွာ ေခါက္တံု႔ေခါက္ျပန္ေလွ်ာက္ကာ
ကြၽန္ေတာ္အၿငိမ္မေနမိ ။ ျပတင္းေပါက္နား ခဏခဏသြားကာ ေအာက္မွာ႐ွိေနတဲ့သူေတြၾကား
ေဆြးကိုအရိပ္တၾကည့္ၾကည့္,ၾကည့္ေနရသည္ ။
ေဖႀကီးေမႀကီးတုိ႔ရဲ႕ မဂၤလာႏွစ္ပတ္လည္မွာ
ေက်ာင္းမွာဆြမ္းကပ္၍ ရြာသူရြာသား
အားလံုးက္ုိပါဖိတ္ေကြၽးသည္မို႔ ဒီေန႔ေက်ာင္းမွာ
လူစည္ကားလို႔ေနသည္ ။ မနက္ေစာကတည္းက
ေက်ာင္းေပၚေရာက္ေနတာ ေအာက္က္ိုဆင္းမယ္ ၾကံလည္း ေမႀကီးကမ်က္ေစာင္းႀကီးနဲ႔ၾကည့္ ။
ေဆြးက္ိုအေပၚေခၚေတာ့လည္း ကူညီတတ္ေသာ
ႏွလုံးသားလွသူေလးက ေအာက္ထပ္မွာ
ကူလုပ္မယ္ႀကီးပဲ ။

ဒီလူကစိတ္ေတြပူေနရတာကိုသူမသ္ိဘူး ။
ဒီပုဆိုးအကၤ်ီ ဒီလိုပံုစံေလးနဲ႔ေနသားက်လာေတာ့
အကုန္လံုးအျမင္မွာ ေဆြးကပိုပ္ုိ၍ ၾကည့္ေကာင္းလာသည္မွာျငင္းမရ ။ ဆံသားေလးတစ္ေခ်ာင္းကအစ
အစိတ္ပိုင္းတစ္ခုခ်င္းစီက မထိရက္ခ်င္စရာ ။
႐ႈတိုင္းယဥ္အျဖစ္တုန္းက သိပ္သတ္ိမထားမိခဲ့ေသာ ေရႊလည္တိုင္က
လည္ဇလုတ္ေလးကလည္း ေဆြးေျမ့ထင္အျဖစ္မွာ အေသးစိတ္ေငးေလ
ပိုသိသာခဲ့ေလ ။ ပါးေလးေတြမုိ႔မုို႔တက္သြားေအာင္
ျပံဳးေနပံုမ်ား ဘယ္ပန္းခ်ီေရးဆြဲလို႔မွီပါ့မလဲ ။ ဒါေၾကာင့္လည္း ေဆြးဟာေယာက္က်ားေလး
တစ္ေယာက္မွန္းသိေနျကတာေတာင္ တစ္ခ်ိဳ႕ေသာလူေတြက မူး႐ူးလာရင္
ရိသဲ့သဲ့လုပ္တတ္ၾကေသးသည္ ။  အခုေတြးေနရင္းကို ေဆြးေနာက္မွာ
ရစ္သီရစ္သီနဲ႔လူတစ္ခ်ိဳ႕ ။ ၾကည့္ေနရတာ
အေကာင္းမဟုတ္ေတာ့သည့္ေနာက္
ဘုန္းဘုန္းေဘးနားက ေလာ္ကိုသြားယူလိုက္သည္။

" ဟဲ့ ထင္ရာစိုင္း ဘာလုပ္မလို႔လဲ "

" ခဏပဲ ဘုန္းဘုန္း
သားေျပာစရာေလး႐ွ္ိလို႔ "

" ဘာလုပ္မွာလဲ သားရာ
ဒီတုိင္းေအာ္ရင္လည္းရတာကို "

" အားလံုးျပန္လို႔ရၿပီလို႔ေျပာမလို႔ ေဖႀကီး "

" ဘာ.... ဟိတ္ေကာင္ ဘာလို႔ေအာ္မွာလဲ
တစ္ေယာက္မွမေကြၽးေမြးရေသးဘူးေလ "

" ထင္ရာစိုင္း
မင္းငါ့ဆီ ႀကိမ္လုံးေတာင္းေနတာလားကြ "

" ေအ အဲလိုေအာ္ရဲေအာ္ၾကည့္စမ္း သားထင္ "