Hello. na-reach naman yung quota sa last chapter :) hm, pero sorry ngayon lang nakapag-UD dahil busyness eh. at eto, try mag-UD kahit di pa mabuti lagay ko =)
Dedicated to princesszui. :) Thank you!
Chapter VIII - You're Important to Me.
Eunice's POV
Niyakap ko si Nathan at sinabing na-miss ko siya. Pero, binawi ko rin yung yakap agad dahil alam nyo ba ang naisip ko? Bukod sa naisip ko na baka kinakain na ni Mike yung ice cream ko, baka nasusunog na yung sinaing ko, at baka nagkaka-inlaban na sina Ces at ang dazzling creature niya, naisip ko rin na baka umiwas sa'kin si Nathan dahil naweiweirduhan na siya sa'kin. Hayy. Kasi naman, siguro nabibilisan rin siya sa mga nangyayari sa amin anu? Nabibigla? Nagugulat? Nagtataka? Ano pa? Sige! Lahat na! Ayun, kaya nga hinayaan ko na lang rin masayang ang ilang araw para makapag-isip siya.
Pero talagang namiss ko siya TT saan kaya siya galing? Kumain kaya siya ng mabuti? Nakatulog ba siya ng ayos? Kasi ako hindi T.T Pero anyways, masaya ako na nakauwi na siya :)
After nun, sandali kong tiningnan ang sinaing ko at ayun! sunog na T,T at pinagtawanan lang ako nila Nathan at Mike TT ang masaklap pa, naubos na ang ice cream ko. Sabi ni Mike, bakit ko daw siya pinagbibintangan na siya ang umubos nun. Eh, bago pa naman daw dumating si Chris ay ubos na talaga yun. At saka ko lang naisip,
OO NGA PALA XD
Anyways, ayun andito pa rin ako sa kusina at nagpasyang ipagluto si Nathan. hm.. sige na nga si Mike na rin XD kawawa eh XD
--
Author's POV
Pasensya na sa kaechosan ni Eunice. Ang korni talaga niya nu? Hay. Punta na nga tayo kina Mike at Chris. Kung matatandaan, naiwan sila sa sala habang nasa kusina si Eunice. Ano nga bang expected na mangyari kapag nagkaharap ang dalawang magkaribal?
1.) Maghahamehamewave si Chris at mag-kagebushin technique naman si Mike?
2.)wala ng maiisip na kakornihan si author?
Number 2 po ang sagot. Pagpasensyahan niyo na ulit. Eto na seryoso na. Sa una, naging awkward yung atmosphere dahil syempre hindi naman sila close. Pero unang nag-approach si Mike at pinaupo si Chris sa sofa.
"Salamat, pare." - Chris
"Wala yun. Sige, upo ka lang. Wala namang bayad." -Mike
Sandaling tumahimik ulit. Tanging ang mga artista lang sa telebisyon ang naririnig na nagsasalita. Pero, nagsalita na rin si Mike.
"Bakit nga pala ngayon ka lang umuwi dito sa apartment?"
DI MO BA ALAM NA SOBRANG NAG-ALALA TALAGA SAYO SI EUNICE. ILANG BESES NA NAMAN SIYA UMIYAK DAHIL NAISIP RIN NIYANG BAKA HINDI KA NA BUMALIK. PERO WHAT'S TO EXPECT FROM HER? NAGING POSITIVE PA RIN SIYA NA UUWI KA RIN AT NAGPAHANGIN KA LANG SAGLIT KAYA KA NAWALA. , Mike thought.
"Ah, binisita ko lang kasi Mom ko."
AMPUPU KA NAMAN, EH. BAKIT DI KA NAGSASABI MAN LANG? ANG PINAKAAYAW KO AY YUNG NAKIKITA SIYANG UMIIYAK LALO NA'T ALAM KONG WALA AKONG MAAGAWA PARA PIGILAN ANG MGA LUHANG IYON. -Mike
"Ah, pero mabuti naman nandito ka na rin."
"Gaano na kayo katagal magkakilala ni Eunice at.. magkaibigan?" biglang tanong ni Chris na siyang ikinagulat ni Mike.
"Matagal na. Matagal pa sa pwede mong maimagine. Bakit mo naman naitanong?"
"Pwede ko naman sigurong ishare ito sayo. Basta, wag mo lang sasabihin sa kanya. Maaasahan ba kita, pare?"
