Chapter X - Smile Back at Me

118 4 0
                                    

Dedicated to jUstDaWAyUR :) 

Chapter X – Smile Back at Me

Mike’s POV

Nakangiti rin siya.

Pero bakit? P-pano?

Maya-maya pa nagising na rin siya.

“Hm? San na tayo?”

 “Ah, eh. Malapit na tayo. Buti nagising ka na.”

Napansin ko namang may pagtataka sa ekspresyon ng mukha niya habang parag sinusuri ako.

“Uy. Mike. Namumula ka. May sakit ka ba?” tapos hinawakan niya ang noo ko.

“Ha? W-wala!”

“Eh, bakit namumula ka?”

“Mainit kasi!”

“Baka mainit! Eh, naka-aircon kaya ang bus!”

“Eh…”

“Ako nga dapat ang namumula, eh.” Bigla niyang sabi.

“Bakit naman?”

“Wala! Tara na sa unahan. Malapit na tayo bumaba.”

~

“Chris!” -Eunice

Nandito na kami sa isang event ngayon sa plaza ng Makati. Ang gara pala nitong si Nathan eh, at naimbitahan pa sila para tumugtog sa ganitong klaseng event.

“Eunice!” tawag ni Chris at saka lumapit sa’min.

“Ehem!” siguro mga isang oras na sila magkatitigan habang nakangiti. Joke lang yung isang oras ah.

“Oh? Pano, Mike at Eunice magre-ready na kami dun.”

“Sige,. Good luck pre.” –Mike

“Good luck Chris! Yoohoo! Ichi-cheer kita!!”

Umupo na kami ni Eunice at buti sa may dulo ko siya napilit umupo.

“Ba’t ba kasi dito tayo pumwesto  eh.” – pagmamaktol ni Eunice.

“Di naman kita pinipilit, rh. E di dun ka sa unahan.”

“Alam mo, badtrip ka!” Badtrip talag at ginawa mo lang akong chaperon mo dito.

“Teka, Sabihin mo ano ibig mo sabihin dun sa dapat ikaw yung namumula kanina?”

“Wala!”

“Ano nga kasi yun?”

“Eh mamaya ko na sasabihin! Nagsisimula na yun event eh.“

Maraming banda rin ang tumugtog at maraming extra shows. Ang event na ito ay for a cause daw pala para sa mga bata sa isang orphanage. Nakakatuwa rin at may mga ganitong klaseng event pa pala hanggang ngayon.

Hanggang sa dumating na din yung part na banada na ni Nathan ang tutugtog.

“YOHOOO! Go CHRIS!” todo cheer naman si Eunice at nagulat ako dahil may ibang fans pa pala itong banda nila na talagang dumayo pa rin dito sa Makati.

They sung 2 songs at itong huling kanta ang mukhang tatatak kay Eunice.

“This last song is dedicated to my special friend na nandito ngayon.” Bigla namang umingay ang crowd sa pagsalita ni Chris at nagtaka ang lahat kung sino ang tinutukoy niya.

Ito namang katabi ko ay nanigas na parang yelo. Nakatulala lang at naka-abang sa sasabihin ni Chris.

Ako? Hindi niyo ba ko kakamustahin?

Eto ako, feeling ko dinudurog ang puso ko ngayon. Ganito kasakit.

“Eunice Paras. This song is for you.”

At umingay pa lalo ang crowd.

Eunice’s POV

Kakantahin niya para sa’kin? Sheeeet! Sa loob-loob ko ang saya-saya ko na! Umuulit na ang mga nangyayari sa’min. Sumasang-ayon na si Tadhana sa’min.

Nagsimula na siyang kumanta :”)

[All These Things- Stephen Speaks]

Maybe it's her face, no makeup at all

As she tells me she's not beautiful

Maybe it's her hair, soft golden and wind blown

As we drive through the streets of town

It could be all these things

But I think it's her smile

Maybe it's her laugh when she throws back and sighs

Or her eyebrows when I do something stupid

Maybe it's her smell, the lotion she wears

Or how my hands smell like country pear for days

You know it could be all these things

But I think mostly it is her smile

Cause I love to see her smile back at me

And I know she is happy

Maybe it's her touch, the feel of her hands

When she puts her tiny fingers in mine

Maybe it's her eyes gently searching my soul

Still nothing stirs me like when I see those lips roll

and I see her smile

Cause I love to see her smile back at me

And I know she is happy

Dinama ko na ang bawat lyrics sa kanta.

At ng matapos siya, may sinabi pa siya. “’’Cause I love to see you smile back at me, Eunice.”

Gustong-gusto ko siyang puntahan sa stage at yakapin at sabihin na ang lahat ng katotohanan sa kanya. Gusto ko maalala na niya ako. Gusto ko bumalik na agad kami sa dati. Gusto ko mahalin na niya ko ulit. Pero alam kong hindi pa sa ngayon pero masaya na rin ako. Sobrang saya ko na rin ngayon.

Kasabay nun, ngintian ko siya.

Mahal na mahal ko pa talaga itong lalaking ito.

Feeling ko ngayon kaming dalawa lang ang nandito.

Nagulat na lang ako ng nasa harapan ko na siya.

Hawak-hawak niya ngayon ang kanang kamay ko.

Pero ang mas nakakagulat,

…sa kabilang kamay ko naman ay nakahawak si Mike.

~

Vote. Like. Recommend. Add to RL, Follow Us <3

A Thousand Years by EuniceTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon