Yeryüzündeki Canavarlar

3. Bölüm Yeni Bir Yer

Keyifli okumalar , oy verirseniz sevinirim.  Bölüm sonunda sizi ve yorumlarınızı bekliyorum.🤍

Değişeceksin...
Yalanlar ile dolu hayatımda tek gerçek bu kelimeydi.  Tabi o zamanlar bunu bilmiyordum.  Başıma gelen ve gelecek hiç bir şeyi anlamlandıramıyordum.

Kimim ben , neden buradayım? Victoria'nın yılanları neden bana eğildi? Bütün bu güçlerim nereden geliyor? En önemli soru nedendi sanırım. Nasıl olduğunu merak etmiyordum bana nedenler lazımdı. Neden değişecektim,  ben neyin öncüsüydüm?

Hayatımda her şey bir anda alt üst olmuştu , Victor ve Victoria ile çok ani tanışmıştım.  Neden bugün?  Neden sadece bu kadarını söylediler bana? İkisi nereden tanışıyor , aralarında ne var? Victor'a kim neden emir verdi?
Zihnimde o kadar çok neden sorusu var ki...

Victor beni ne zamandır tanıyor? Muhtemelen dün tanışmadık yani en azından o tanışmadı. Onun o mükemmel yüzü , mükemmel fiziği ve orta çağdan gelmiş gibi tavırları ve ismi.

İsim fetişim var , gerçekten erkeklerde isim çok ilgimi çekiyor.

Ondan neden bu kadar etkilendim ki?

Daha fazla sorgulamayı bırakıp elimi yüzümü yıkadım.

Bu lavobada saatlerce düşünsem de  bir cevap bulamayacağım. Cevaplarım Victor'da ama o nerede? Victoria'nın iyi olduğunu biliyorum ama neredeler? Bir daha ne zaman göreceğim onu?

Annemlerin yanına döndüm çok geçmeden babam geldi.
 

Taksiye bindik ve yola çıktık. Camdan dışarıyı seyrettim. Gece yarısıydı gök yüzü simsiyahtı.  Burada ışık kirliliği yoktu. Yıldızlar bu gece çok güzeldi.

Gözlerimi kapattım ve gözümün önüne Victor geldi. Ondan bu kadar etkilenmemeliyim. Daha yeni tanıştık.

Başka şeyler düşünmeyi denedim mesela geçmiş hayatımı. Sandra'yı,  Angel'i , Jasmin'i ve tabiki Jam'i. Hepsi ile çok güzel anılarım vardı. Artık onlarla yüz yüze görüşemeyecek olmak insanı üzüyor tabi.

Sandra benim içim hep farklıydı.  Sandra her zaman bir dosttan öteydi. Benim annem gibiydi. Sandra asla yargılamaz sadece kabül ederdi. Ona yıllardır anlattığım şeyler arasında tek bir şeyi bile yargılamadı. Her zaman en yakın arkadaşım olarak kalacaktı...

Taksinin durması ile kendime geldim. Varmıştık.

Modern ama çok büyük olmayan tam dört kişilik bir ev duruyordu karşımızda.  Siyah bahçe kapısı sade tasarlanmıştır ve alçak değildi tam 185 babam ve 176 benim için tasarlanmıştı.

Bahçe kapısından dört beş metre sonra evin kapısı vardı. Evin ön bahçesi çok büyük değildi.  Ön bahçeden arka bahçeye giriş kapısı olmaması dikkatimi çekti.

Evin dış yüzeyi koyu kahverengiydi , dış yüzeyi oldukça pencereli ve ferah tasarlanmıştı.

Kapıdan içeri girdik ve bizi salon karşıladı.  Beş ve kahverengi koltuklar ve  bahçe kapısının yanındaki duvarda taş şömine ile mütevazi bir salondu. Salonun yanında kapısız bir geçişle merdivenler ve mutfak kapısı vardı.

Yukarı kata çıktım,  muhtemelen odam buradaydı ve evi merak etmiyordum.  Sadece dinlenmek istiyordum.

Babam odamı gösterdi.  Duvara sabitlenmiş çift kişilik krem rengi nevresim takımlı bir yatak.  Yatağın karşısında açık kahve bir dolap ve balkon kapısının karşısındaki duvara sabitlenmiş çalışma masası. Her evimiz gibi duygudan uzak bir odaydı işte.