Yeryüzündeki Canavarlar

22. Bölüm Unutama Beni

Bölüme hoşgeldinizzzz. Bölümleri bir okuyucuma ithaf ederek yazmaya kadar verdim. Bu bölüm ilk ve en büyük destekcim birseherkizi na. Teşekkür ederim , bazen bir oyun ve bir yorumun iki bin kelime yazmama sebep oldu 🖤

Enerji dalgası büyüdü , onun yüzüne gelmek üzereyken ayağa kalktı. Kendini istemsizce savundu.

"Ne işin var senin burada? Öldürdün , gelip kendinle gurur mu duyuyorsun?"

Kızarmış gözleri,  paspal görüntüsü ile tam bir yılandı Sandra. Gören onu Daphne'nin ablası sanardı. O bir katildi. O acımasızdı.

"Kolay mı sanıyorsun? Daphne'yi sevmediğimi mi düşünüyorsun? Tam bir aptalsın Regina. Hepsi senin yüzünden oldu. Bu kadar aptal olmasaydın,  bu kadar iğrenç olmasaydın Daphne yaşardı." Küstah ve salakça konuşmaları sinirimi zıplatıyordu.

"Seni küle çevireceğim. Senin küllerini her tarafa savuracağım."

Enerjimi saldım tam ona gelirken kalkan yaptı. Enerjim kalkanına çarptı , bir kaç adım geriye sürüklendi.

"Sen pisliğin tekisin , asıl ben seni öldüreceğim Regina."

Karnıma bir tekme savurdu , tekmesinden kaçtım. Kolunu tutup yaktım. Acıyla haykırıp karnıma yumruk attı. Bir kaç adım sürüklendim. Enerjimi toparlarken "Seni aptal.  Benden neden nefret ettiğini bile bilmiyorum.  Ama sen biliyorsun. Daphne masumdu salak. O savaşta bir taraf değildi. O savaşın içinde değildi. Onu savaşın içine soktun. Onu öldürdün.  İğrenç birisin. Seni küle çevireceğim."

Enerji dalgamı gönderdim. Giderken tüm yol aydınlandı ve Sandra savunmasız yakalandı. Yere düştü.

Ona doğru yürümeye başladım , "Her gün senden daha çok nefret ediyorum.  Sen benim kardeşimdin Sandra. Türlü yalanlar , türlü oyunlar ile her şeyi herkesi bitirdin. Hiçbiri yanına kalmayacak."

Yerde sürünerek geri gitmeye başladı. O kaçtıkça ben yaklaşıyordum.  Ardından sırtıma giren dal yüzünden acıyla haykırıp yere düştüm.

"Sen bu kadar aptalsın. Beni yenemezsin. Bu tür savaşlarda nefreti büyük olan kazanır. Senden öyle çok nefret ediyorum ki. Benden ailemi aldın. Ben henüz hayatta değilken sırf senin kanını bitirmem için ailem alındı benden. Bunu asla bilmedin,  asla yaralarımı görmedin. Senden nefret etmeme rağmen yıllarca sana iyi davranmak zorunda kaldım. Şimdi nefretimi rahatça yaşıyorum,  kimse bunu değiştiremez."

Sırtımdaki acı giderek artıyordu. Sandra zorlukla ayağa kalktı.
Gülerek yanıma geldi,  eline bir dal parçası daha aldı. "Bakalım sende ağaç olacak mısın? Senden olsa olsa yabani ot olur."

Bana tam dalı saplayacakken rüzgar arttı. Sandra'yı ve dalı düşürdü.

"Hiç sanmıyorum. Regina bu ormana yakışmaz." Bu Hector'un sesiydi.  Beni kurtarmaya gelmişti.

"Sizden nefret ediyorum , burada bitmeyecek." dedi ve yok oldu. Az kalsın beni yeniyordu.  Bu kadar güçsüz olamazdım.

"Yaran çok büyük,  kendini yenilirsin ama zaman alır. Kaleye gitmeliyiz." dedi.  Rüzgardan bir sedye yaptı. Sedye rüzgar yol boyunca ilerlemeye başladı.

Bir süre sonra acıdan bayıldım.

○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○○