That Wattpad Author Is Mine (COMPLETED)

Jealousy

Myrh's POV:

Weeks passed, yet he never change. His sweetness, caring and love. Sobra siyang supportive sakin in everything that I do. I top our exam at masayang-masaya ako don.

"Hey, baby. I miss you." - sabi ni bal sakin. Nandito kasi kami sa bahay nila and walang pasok. I used to call him bal the reverse spelling of lab and siya naman is he always call me his endearment, that never change, baby or milady.

"Miss? Eh magkasama na nga tayo." - sagot ko naman habang hinahaplos ang kanyang malambot at mabangong buhok. I love touching his hair. Eto na ata ang pinakapaburito kong hawakan sa kanya, while him. Nagbahay na naman ang mga kamay sa tiyan ko. May time kasi na nagtampo ako sa kanya and tatalikuran ko na sana ng hapitin niya ako sa tiyan. Then don, sabi niya na sobrang nipis daw ng tiyan ko at sobrang liit ng bewang ko. Eh, kasalanan ko bang sobrang laki ng kamay niya. Kaya nga minsan, pag magkasama kami. Lagi niyang hinihimas ang tiyan ko. Nung una, kinikilabutan talaga ako pero nasanay na din.

"Your tummy is mine, baby. This will be our children's room for nine months. Can't wait to see this beautiful tummy to get big, with our baby inside. I think it more suit you. Impregnated by me." - sambit niya habang pinapatakan ng halik ang tiyan ko.

"Magtigil ka, Zhiel. Kinikilabutan ako sayo." - pag-aawat ko sa kanya.

"Haha. Scared, baby? Don't worry, when we got married, you'll be pregnant immediately and we'll make our own empire in our palace." - tugon niya at hinalikan ng madiin ang pisngi ko.

*Door Opens*

"Tama na yan. Kakain na, mamaya kayo pa ang magkainan diyan eh." - bungad ni ate Dhiana at isinara din agad ang pinto.

Natawa nalang ang katabi ko habang napapailing naman ako sa ka-naughtihan ni ate Dhiana.

We go downstairs and proceed to the kitchen. And totoo nga, nakahain na sila at yung iba ay nagsimula ng kumain.

Ipinaghain niya ako ng makakain habang ang mga kasama naman namin ay tudo masid.

May improvement na rin sa kanila. Nagliligawan na pala sila while ate Dhiana naman ay sila na ata ni kuya Liam at si kuya Criel, haha. Natatawa talaga ako sa nangyari.

Ganito kasi 'yon...

Flashback

Kinabukasan, pagpasok namin ni kuya ay agad akong nilapitan ni Zhiel at hinalikan sa labi. At nagtilian ang mga estudyanteng nakakita. While si kuya, nanlalaki ang mga mata.

"Wait! Kayo na?" - kuya.

"Yes, bro. I mean brother-in-law." - ngiting sagot ni Zhiel kay kuya.

"Kalian pa?!" - gulat paring tanong niya.

"Yesterday. And don't act like that, dude. Parang tututol ka pa, eh. Tsaka alam ko namang boto ka sakin. And you don't have to worry, I won't hurt her. Okay." - tapik pa ni Zhiel sa balikat ni kuya.

"Make sure na matutupad mo yan or else--

"I'll wreck your neck. I know bro, okay." - pagpapatuloy ni Zhiel.

Matapos ang intrigahan sa gate ay inihatid na ako ni Zhiel sa room at hinalikan ulit pero sa noo at pisngi na.

"Wow. Noon sa noo lang, ngayon meron na din sa pisngi. Kayo na no?" - pagtatanong ni Claire.

"Umamin kana Myrh. Wag ka nang magkaila." - segunda ni Jeremy.

"Hindi naman ako nagkakaila, ah. At sa tanong niyo, ah. Mm. Yeah, kami na." - pikit-matang sagot ko. Katahimikan ang naghari sa paligid hanggang sa...