That Wattpad Author Is Mine (COMPLETED)

Song dedication

Myrh's POV:

Yay! This is it. Its our foundation day. Taon-taon kasi ay nagkakaroon ng school fairs like Buwan ng Wika, Nutrition Month, Araw ng mga Bayani and many other else.

August 12 ngayon kaya Buwan ng Wika. Our school gave us tasks in celebrating this big event like every section must have booths, representative for Mr. & Ms. Buwan ng Wika, Vocal Solo contestant, slogan, poster, essay writing, spoken poetry and dances. At dahil nanalo na ako last year ng essay writing, hindi na ako pwedeng sumali. Sabi nga nila give chance to others. Kaya wala akong sinalihan ngayon. Pinilit nila ako for Ms. Buwan ng Wika pero umayaw ako. Hindi dahil sa ayaw ko pero gusto ko munang manood lang, yung wala kang iisipin at paghahandaan. Kaya chill-chill lang muna ako.

Pero as a part of our Filipino tradition, we are all allowed to come to school with Filipino dress attire. Like bahag, piningitan, kimuna, Pilipiniana, barong-tagalog, or Maria clara dresses. Kaya naka Maria Clara ako ngayon. Feeling ko nga nasa story ako ng I Love You Since 1892. Kaya feel na feel kong iparada ang costume ko.

"Wow! Carmela ikaw ba yan?" - bungad ni Claire sakin.

"Nasaan si Juanito mo?" - dagdag pa ni Jeremy.

"Nagbabasa ka din?" - tanong ni Claire.

"Oo. Bakit? Porket lalaki hindi na pwedeng magbasa?" - pataray na tanong ni Jeremy dito.

Himala. Magkasundo ata sila.

"Sige nga. Anong ending niya?" - taas-noong gatong naman ni Claire.

"Diko alam. Wala pa naman ako don. Nangangalahati palang ako eh." - tugon naman nito.

"Ganito kasi yon...blah. Blah. Blah.

Iniwan ko nalang sila. Baka nakakaisturbo na 'ko eh. Minsan na nga lang magkasundo sisirain ko pa yung momentom nila.

"Go section C!!"

"Go Dhiana!!"

"Go Criel!!"

"Go section D!!"

Hiyawan ng mga tao, I mean students sa gym. Kasalukuyan kasing ginaganap ang Mr. & Ms. Buwan ng Wika. Hindi ako nanood kasi mahirap makipagsiksikan sa loob lalo na at ganito ang suot ko. Nakuntento nalang ako sa pagsulyap ng mga booths.

"Hi Jiejie Myrh!!" - salubong sakin ng isang student. She's younger than me. I think. Kasi masyadong bata yung face niya and mas maliit siya sakin.

"J-jiejie?" - naguguluhang tanong ko. Ano naman 'yon?

"Ah. Hehe. Jiejie po, meaning Ate in Chinese po. And Meimei naman po is bunso po." - nakangiting paliwanag niya.

"Seems like you are learning Mandarin or Putonghua meimei." - nakangiti kong tanong sa kanya.

"Hala! Opo jiejie. Ang cute kasi nila and mahilig din po ako sa mga C-drama kesa sa K-drama ate." - kinikilig na tugon niya.

"Ay! Oo nga pala jiejie. Muntik ko nang malimutan. Bili ka na po ng tinda namin. Mga key chains po, bracelets, necklace and other souvenirs po." - buong ngiti niyang anyaya sa akin. Kaya tinignan ko naman ang mga ito. And she's right. May mini bargain nga sila. But for accessories and souvenirs nga lang.

Naalala ko agad ang mga classmates ko, si Kuya and his friends. Kaya bumili ako ng para sa kanila. Yung mga keychain na may inspirational quotes.

"Yey! Thank you po jiejie!! Ubos na po ang keychain namin. Sobrang salamat po. Maraming pundo na po ito para sa room po namin and sobrang bait niyo po pala talaga jiejie!!" - nagtatalon na ani niya sa akin. Nakakatuwa siya, para siyang jumping tomato kasi fluffy and pinkish kasi ang cheeks niya kaya diko maiwasang titigan. Kaya kinurot ko ito.