That Wattpad Author Is Mine (COMPLETED)

Anguish

Dedicated to jhndmsl thank you for genuinely reading my work bb. Lovelots♡'･ᴗ･'♡

Author's POV:

Tatlong buwan na ang nagdaan ngunit wala paring traces kung buhay pa ba si Lyle. Ngunit kahit na ganon ay hindi parin sila sumusuko na hanapin ito. Pakiramdam tuloy ni Myrh ay namatayan sila. Oo nga't walang bangkay na nahanap pero parang ganon na rin 'yon. Hindi niya masilayan, mahawakan at mahagkan ang kapatid niya. Ni hindi niya masabi kung buhay pa ba ito o wala na talaga. Sa tatlong buwan na lumipas ay kadiliman para sa kanya. Habang ang araw ay lumilipas ay siya namang kinakatakot niya na baka wala na talaga ang kapatid niya. Na umaasa nalang sila, siya na buhay pa ito. Umaasa sa wala.

Mirabella's (Myrh & Zhiel's mom) POV:

Sobrang natatakot ako na paggising ko nalang ay wala na talaga ang anak ko. Anak dapat ang naglilibing sa magulang hindi ang magulang ang naglilibing sa anak. Masakit sa akin, dinala ko siya ng siyam na buwan, inaruga ng ilang taon at minahal ng sobra. I know nahihirapan ako pero mas apektado si Princess. She used to live with her brother. Nakita ko rin ang pagbabago niya dahil sa nangyari sa kapatid niya. She became more silent and always sleeping in her brother's room. Sometimes I also hear her sons and cries. It hurts, so hurt. To the point that every sob she do is a stab in my heart. They are my life and seeing your life slowly dying makes me die too.

"You're crying again, Love. Shh.. Hush now. Our son is a-alive, okay. And I believe he is. He's my son and I can feel it." - my husband while hugging me. Alam ko minsan pinanghihinaan na din siya ng loob pero pinapatatag niya lang ang loob niya.

"I know, Love. Pero hindi ko naman maiwasan even Princess. She changed a lot since her brother disappeared." - me.

"Don't worry, we'll find our son and take back our old Princess. I promise, Love." - he said and kissed me in my lips.

Jeremy's POV:

Remember me, dear readers? Yeah ako ang labs ni Claire. I'm handsome, cute and smart.

*batok*

"Je. Tignan mo si Myrh. Namimiss ko na yung dating siya." - malungkot na sabi ni Claire.

Yeah. She's right. Since her brother gone, naging ganyan na siya. Sobrang tahimik, parang go with the flow nalang siya. She's alive but not literally. Yung buhay siya na walang buhay. Basta ganon. Although 'di niya naman napapabayaan yung pag-aaral niya. Kumbaga masipag parin siya sa pag-aaral pero wala na yung joy na mararamdaman mo sa mga ginagawa niya.

And she's so lucky kasi may boyfriend siyang laging nandyan for her. And also her brother's friends na nagc-comfort sa kanya.

*Bell Rings*

"Tara sa canteen, and yayain din natin si Myrh. Malay mo magmiracle na gusto niya." - claire.

Kaya nagtungo kami sa upuan niya. Usually, nakadukdok ulit siya sa desk niya.

"A-mm. Myrh. Recess na. Gusto mo bang sumabay samin sa canteen?" - anyaya ko.

Tumunghay ito at umiling.

"Kayo nalang, hindi naman ako nagugutom. Salamat nalang sa pagyaya." - walang buhay niyang tugon na nginitian nalang namin.

"Sana matagpuan na si kuya Lyle nang bumalik na siya sa dati. Nakakamiss yung old na siya." - buntong hininga ng katabi ko.

Mryh's POV:

Simula ng mawala si Kuya. Feeling ko ay nawalan ako ng gana sa lahat. From talking, eating and even in my life. My body just going with the flow. Aside from active parin ako sa school ay feeling ko ang hirap maging masaya. Pati sa relasyon namin ni Bal nawawalan na rin ako ng time. Sa pag-update sa kanya sa mga ginagawa ko nakakaligtaan ko naring tumawag sa kanya.