That Wattpad Author Is Mine (COMPLETED)

Ordinary day

Dedicated to bb❤ rawryka.

Author's POV:

Matagal ng nagsimula ang oras ng klase ngunit hanggang ngayon ay nababagot ng naghihintay ang mga estudyante sa kanilang mga room dahil hindi pa pumapasok ang kanilang teachers kaya nagpasya na ang mga ito na buksan ang kani-kanilang cellphone at as usual binasa na naman ang sinusubaybayang kwento ng Author na si _urmilady_ at ang pamagat nito ay "His Unfading Love".

Hindi nila alam ngunit para sa kanila para itong totoong kwento at hindi niya lang gawa-gawa. Ngunit sadya silang humahanga sa mga salitang gamit nito at ang pagkakagawa at pagkakasulat ng kwento dahilan upang maengganyo din ang mga guro na basahin ito.

Myrh's POV:

I'm busy doing something to my notes when I heard some of my classmates are sobbing but I ignored it. Until break time came and I notice that they are avoiding me. They are looking at their phone they sometimes glaring at me. I feel sad because I didn't do something wrong but the way they look at me it's like I'm the reason of their sadness.

Natapos ang lunch na ganon parin sila. Pati lahat ng nakakasalubong kong estudyante ay hilam ang mga mata animo'y nanggaling sa pag-iyak. I want to ask them but they always digressive their path. Maghahapon na ngunit wala paring pinagbago, umiiwas sila sakin, walang klase at walang nagpakita na teacher sa amin at namalagi lang sa mga office nila.

But I'm the type of a person na hindi mapakali lalo na kung may bumabagabag sa akin. It's really true that curiosity kills the cat. So when I'm heading my way in our corridor, I held my classmate's arm and never hesitate to ask her if what is happening.

"Ah-Ahm. Can I ask? I noticed that you all are avoiding me since morning and I don't know why. Did I do something wrong? Please let me know." - I immediately ask to my girl classmate.

But to my surprise. She started to stamp her feet with her teary eyes.

"*sobs* ikaw kasi eh. Pabalikin mo na kasi si Mira kay Blake. Kawawa na si Blake myloves eh." - pagmamaktol nito. Nagulat ako ng may mga estudyante na ring lumapit sa amin at....

"Author. Papasukin mo ako sa story mo at ako nalang ang magpapakasal kay Blake." - 1 girl.

"Ate. 'Wag mo naman akong paiyakin. Masakit na". - 2 girl.

"Author. Napagalitan ako kagabi dahil late na akong natulog dahil 'di ako makaget-over sa pag-alis ni Mira. Nakakaexcite tuloy". - masayang ani ng Grade 7 student. Nakaattach kasi sa ID ang mga year level ng mga students.

"Nakakaiyak po ate, sobra. Lalo na no'ng nagwala si Blake kasi 'di niya makita si Mira." - singit ng Grade 7 na lalaki.

Napatingin kaming lahat sa kanya at napamulagat.

"Oh, bakit ganyan kayo makatingin. 'Di ako bakla ha. Wattpader lang talaga ako. Makatingin kayo parang binusuhan ko kayo ha. Tsk. Si Mira lang bubusuhan ko oy!." - sumbat nito kaya napatawa kami.

"Ate. Mag-update ka po agad ha. Maghihintay po ako kahit gaano katagal. Kahit hindi niya ako hinintay. Hihihi." - hagikgik ng isa pa.

Ewan ko pero napaluha ako sa mga sinabi nila. Not because of grief but because of glees. The heaviness that I felt before was automatically vanished. At sari-sari naring positive comments ang narinig ko. They even begged me to stop from crying.

"Sorry po ate ha. Nadala lang po sa story." - 1 girl.

"Sorry bess. Hindi ka namin pinansin sa room. Nalungkot kaming lahat sa POV ni Blake eh." - my girl classmate (yung pinagtanungan ko kanina).

"Ah-eh. Pwede ba kitang maging friend? I know that I don't deserve to have a friend like you. You know, a smart girl, famous, kind, humble and beautiful. I hope----

"Of course!!! Why not." - putol ko sa sasabihin niya.

I hate when someone is downing herself or himself. And the time that I enter this school, I already consider all my schoolmates as my friend.

Suddenly, she slammed her body to me and give me a very tight and breathtaking hug. So I hugged her back too.

"Friend na kita simula ngayon ha?! Wala ng bawian! Kaibigan ko na ang idol kong author. Yes!". - hyper na ani nito sa akin.

Napatawa nalang ako sa kakulitan niya. She's cute anyway.

Bago ako umalis doon ay nagpapicture pa sila sa akin at kinulit ako kung ano ang susunod sa kwento. Sabihin ko nalang daw sa kanila dahil hindi na daw sila makapaghintay. Natawa nalang ako at tuluyan ng nagpaalam.

Sabay kaming pumunta ni Akila sa parking lot. Yep, Akila Fernandez ang name ng new friend ko at nagsabay na kami dahil susunduin din siya ng kanilang driver. Naabutan ko si kuya na nakahilig sa kanyang kotse at busy sa paglalaro ng ML. Nagmumura pa eh.

"Kuya tama na yan. Mura ka ng mura diya. Mamaya kamukha mo na si mura diyan eh." - pagtawag ko ng pansin dito. Ibinulsa niya ang cellphone niya at pinagbuksan ako ng pinto. Nagpaalam na ako kay Akila at tuluyang sumakay. Kumaway pa ito sa akin at nilisan na namin ang school.

"Princess. Alam mo ba. Kanina pa ako kinucongratulate ng mga classmates ko dahil ang galing mo daw and ang talino mo." - sambit ni kuya sanhi upang mapalunok ako. Tek, malalaman pa ata niya ang tinatago ko.

"Ah. Mmm. Ah kasi kuya----

"But I just nod because I know that it's true. We're so proud of you Princess". - dugtong nito dahilan upang mapangiti ako.

Pew. Muntikan na ah.

I don't know but I'm really lucky to have a family like them. A supportive, understanding and loving. Kaya kahit wala akong jowa. Ekey leng.

*BAHAY*

Pagkapasok namin sa bahay ay nadatnan namin sila Mom and Dad na naglalampungan--- I mean naglalambingan sa sala.

"Hi babies---

"Hello Mom and Dad. We're home. The school is fine and we're hungry." - pagputol ko sa sasabihin ni Mom at dumeretsong kusina at sumandok ng pagkain at lumamon.

Narinig ko nalang ang tawanan nila sa sala. Siguro iniisip nilang PG na ako. Eh sa gutom yung tao eh.

*LAUGHS*

That is the most important thing. Their happy and we're complete. I love them so much. They are the huge gem of my life.

Keep reading💗💗💗

Hello babies💕 sorry ngayon lang ulit nakapag-update. I'm preparing for my final exam nasi and also completing all my requirements😣🧡 but still thank u for supporting and reading my story.

Don't worry, babawi si Author. Lab u all😘😘😘