Myrh's POV:
Akala ko wala ng mas ilalala pa ang pagkaprotective ni Zhiel mero mas lumala talaga. Halos lahat ng lalaking nakakausap ko sinasamaan niya ng tingin at minsan pinagbabantaan pa. Sobrang naguguluhan ako sa nararamdaman ko pero dumagdag pa 'to. Tulad ngayon. Nakita niya kasing kinakausap ko ang isang classmate ko na si Kyle dahil kagrupo ko siya sa activity namin.
"Hey, young man. Distance yourself or I'll grip your soul." - malamig na sabi niya. Bigla namang natakot si Kyle kaya agad na nagpaalam ito samin.
"Zhiel. You don't have to say that. Your scaring him. And besides, he's not doing anything. We are just discussing about our activity." - paliwanag ko sa kanya dahil hindi pa naaalis ang pagkakalukot ng mukha nito.
"I'm just making sure that no one could take my property away from me." - titig nito sa akin. Aminin kong kinilabutan ako sa tinuran niya. Masyadong mapag-angkin ang kanyang mga salita.
"It's your break time right? Come on. Let's go to the canteen." - anyaya nito sakin. Wala akong nagawa dahil agaran nitong hinawakan ang kamay ko at sinukbit ang bag kong bitbit ko lang kanina.
*Canteen*
Pinaghila niya ako ng upuan at itinabi ako sa kanya. Tahimik lang kaming kumain. Wala ngayon si kuya dahil busy siya sa pag-eensayo sa nalalapit na laban nila sa ibang school. Aminin kong malungkot ako kasi nasanay na ako na lagi ko siyang kasama at kasabay tuwing recess.
Author's POV:
Napansin naman nila Zhiel ang biglaang pagkalungkot ng dalaga sanhi upang parang may karayon na animoy nakatusok sa kanyang dibdiban. 'Di man niya aminin pero nagkakagusto na siya dito. Makita niya lang na nakikipag-usap ito sa ibang lalaki ay animoy nagtatangis na ang kanyang baga at gustong suntukin ang lalaking yon. Pag-aari niya ito at ayaw niyang may umaaligid sa dalaga o kahit hawakan ang hibla ng buhok nito. Sanay siyang hindi makielam o walang pakialam sa mga bagay-bagay sa paligid niya pero kung ang dalaga na ang usapan ay nagbabago ang ugali nito. Nandidilim ang paningin niya at parang gustong burahin sa mundo ang nakakapansin sa pag-aari niya.
"Hey, baby. Don't be sad. Lyle is just busy and you can still talk and see him after his practice. For now, you have to eat. Look, you didn't even touch your food." - sinserong pag-aalo sa dalaga.
Sinulyapan niya nga ang binata at itinuon na ang pansin sa pagkain. At doon niya lang napansin na nagugutom na pala siya.
Dhiana's POV:
Seeing them both makes me smile. They look good together. And that was the first time that Zhiel talk with a long words or sentence. He never talk to much. Even with us, but maybe to his family. And we all know that he feels something towards Myrh. He can't deny it. Even if he admit or not, it's really obvious. And I hope. That they'll end up with each other.
Myrh's POV:
Pagkatapos ng recess ay inihatid agad ako ni Zhiel sa room. Dahil nga classmate sila ni kuya, sa ibang building pa sila and as usual, hinalikan niya na naman ako sa noo bago nagpaalam.
"You know what Myrh. Iba na yan. Masyado na siyang halata at masyado ka na ding manhid." - Claire, my classmate.
"Truelalets. Masyado naman siyang possessive if friends lang kayo." - pagsulpot ni Raine.
"Oo nga. Binalaan ba naman kami. Akala niya siguro 'di namin naintindihan, Ingles kasi 'yon. Pero 'di kami bobo no. Nakarating nga kami ng high school eh." - ani naman ni Jeremy.
"Anong connect non? Bat napunta sa high school aber?" - taas kilay na pambabara ni Claire.
"Bakit, pinaliwanag ko lang ng maayos." - sagot naman ni Jeremy.
BINABASA MO ANG
That Wattpad Author Is Mine (COMPLETED)
Novela Juvenil#plagiarism is a CRIME PROLOGUE True love? Wala 'yan sa totoong buhay, nasa libro lang. That's why I prefer writing than giving my time to pointless things. Hindi naman sa bitter ako pero that's reality. I also love reading. It helps me to go beyond...
