CHAPTER FORTY-SEVEN

481 31 13
                                    

"Uh..." Billius groaned in pain. Napapikit ito nang mariin.

"Tiisin mo 'yan," malamig na sabi ni Zenaia habang nililinis ang malapad na nalapnos na sugat sa kaliwang braso ng lalaki.

"You are being too cold, Feruseah." Nakangiwing reklamo nito. "Ah!" he yelped out loud when Zenaia ungently dabbed the cotton on his wound.

She just glared at him as he kept wincing and grimacing in pain while she clean his wounds and changed his bandages. He is literally covered in bandages from head to toe. Halos wala ng espasyo sa katawan nito ang walang balot sa dami ng mga sugat nito sa katawan. It's also taking him long to heal his wounds because the flames that caused it is not from this world.

Medyo nakokonsensya rin si Zenaia sa tuwing nakikita ang mga iyon. Ngunit kasalanan naman kasi lahat iyon ng lalaking ito. Kung hindi lang sana nito ginawa ang bagay na iyon ay hindi sana siya lulukubin nang matinding galit.

It's been three and a half months since they woke up inside a small cabin deep in the woods---just close from where they fought. It's just a small single-room structure, made of wood planks. Someone found and helped them and brought them here. Ginamot din nito ang mga sugat nila gamit ang mga herbal na tumutubo sa paligid ng maliit na bahay na iyon. But the strange thing is, they never saw who it was. Hinintay rin nila itong dumating pero hindi na ito nagpakita sa kanila.

They really wonder who it was and why did that person helped them?

Unang nagising si Billius sa kanilang dalawa matapos mawalan ng malay. They just gained consciousness four days ago. At dahil iyon sa kirot na naramdaman ng lalaki mula sa mga sugat nito. His loud groans of pain waken her up.

When she gazed at herself, she realized that she was less injured than him. Mabababaw na mga galos lamang ang nasa katawan niya. That moment that she woke up, she almost left and escaped, but her conscience stopped her from leaving upon seeing the man covered with bandages lying beside her. Tila nadurog ang puso niya nang makita ang sitwasyon ng lalaki na siya mismo ang may kagagawan.

"Stop moving a lot, you are giving me a hard time," she snapped at him, completely annoyed.

He held his pain and stopped before staring up at her face. She couldn't see his face because of the bandages that is why, she couldn't see his expression. Pero naiilang pa rin siya sa mga titig nito sa tuwing ginagawa nito iyon. Also, she still couldn't forgive him for what he did.

"Are you still mad at me?"

Speaking of the devil.

She threw him a hateful glare. Hindi siya kumibo at tinapos na ang pagpapalit ng gasa sa braso nito. It's the last wound that she's treating on his body. She took the wet towel from the small table beside the bed, and put it on the small basin with luke warm water. Nang tumayo siya ay pinigilan siya nito sa laylayan ng suot niyang puting kamiseta. Umangat ang suot niyang kamiseta dahilan upang saglit na lumitaw ang isang itim na marka na nasa gilid ng kaniyang baywang.

"Is that your brand?" tanong ni Billius pagkakita roon.

"None of your business," malamig na sagot ni Zenaia na siyang hinawi ang kamay nito at agad na iniayos ang laylayan ng damit. She turned her back on him and picked up the basin from the table.

"How come that I didn't see it before?"

Napapikit nang mariin si Zenaia bago ito tinalikuran at nagtungo sa munting kusina na siyang tanaw lamang din mula sa kinahihigaan ng lalaki. Disidiso siyang hindi ito kausapin. She's still upset with him, at the same time, her conscience is eating at her. Inilapag niya ang hawak na planggana na may lamang maligamgam na tubig sa ibabaw ng banggerahan.

Taming the Darkness (Series 3)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon