Min Ji’s POV
Grabe, nakakapagod talagang magsnow buster pero enjoying naman. Ang kulit kasi nina Luhan at Chen eh. Habulin ba naman daw ako ng habulin. Haist! I’ll miss that bonding with them. Last night na kasi namin ngayon at bukas, uuwi na kami. It’s not a bad idea na kasama namin sila ngayong winter vacation.
Kakatapos lang naming maglaro at nakabalik na kami sa tinutuluyan naming hotel. Nag-uusap kami ni Luhan ng biglang sumikip ang dibdib ko. Hindi ko alam pero parang naramdaman ko na ‘to dati.
“Hey, are you ok?” Luhan asked me. Napansin kasi niya ang expression ko.
“I’m fine, napagod lang siguro ako sa paglalaro natin kanina.”
“Really, I think you should take a rest.”
“Maybe you’re right. Sige, mauna na ako.” Then I bow at him. “I really enjoy this day. Thanks for everything.” then nauna na akong naglakad sa kaniya.
Pagdating ko sa kwarto namin, wala pa din sina Yen at Ji Hyun. Maybe they went outside for a walk. Naupo ako sa kama ko, wala na ang nararamdaman ko kanina. Weird pero simula ng lumipat kami sa Seoul Art High School, madalas nang mangyari ang mga ganitong bagay. At mas lalo pa itong naging madalas ng ibigay sa amin ni lolo ang antique necklace na yun (black pearl). Ano ba talaga ang misteryong bumabalot dun at yung mission daw namin, hanggang ngayon, hindi pa rin nagsisink-in sa utak ko.
I decided na maglakad-lakad na rin lang. Wala rin akong gagawin sa room and I feel better na naman. When I’m walking outside, suddenly, the weird feelings strike again. I don’t know pero there’s something different in the atmosphere. It seems so dark and heavy. What’s really going on? Ano ba talagang kinalaman ng black pearl sa mga buhay namin? I tried to look everywhere para malaman kung saan nanggagaling ang aurang yun.
Hindi ko napansin na nasa likuran ko na pala sina Ji Hyun at Yen. Kung hindi pa ako binatukan ni ji Hyun, hindi ko sila makikita.
“Yah!” Sigaw ni Ji Hyun.
“Ano bang ginagawa mo dito sa labas ng mag-isa at bakit papunta ka sa likod ng hotel?” Tanong naman ni Yen.
“Pagdating ko kasi sa kwarto wala pa kayo kaya naisipan kong maglakad-lakad muna. By the way, don’t you feel the weird ambiance in here?”
“Huh? What are you talking about?”
“Kasi kanina ko pa nararamdaman na may kakaibang aura dito. Hindi ko alam kung bakit. Napapadalas na nga ang ganung pangyayari eh.”
“Really? Same as mine. I always tend to get an insight sometimes about the people who wore a black cloak. Tapos parang may nakita ako kanina na nakasuot ng ganun dito sa may hotel.” Yen said.
“Me too. They always appear in my dream, and sometimes I can read other minds. What do you think the meaning of it?” Nagkatinginan silang tatlo, then Ji Hyun started to think about the black pearl. “Wait, I think may kinalaman ito sa binigay sa atin ni lolo.”
“The old weird necklace? Ano namang kinalaman nun…”
Sinabi lahat ni Ji Hyun ang lahat ng nalalaman niya tungkol sa black pearl and the box of memories. Nagulat naman kaming dalawa ni Yen, we didn’t expect that we’re not just normal high school students at meron pa palang ibang mundo maliban sa earth. At first, ayokong maniwala pero sa tingin ko naman nagsasabi ng katotohanan si couz.
“So are you saying that we’re not mortals?” I asked.
“I guess we’re half human-half immortal.”
