Chapter 29: THE PROPECHY

19 0 0
                                    

JI HYUN's POV

I noticed that my two cousins are really acting weird. I don't know why but I have this feeling that there is something going on. Hinayaan ko na lang muna sila. Alam ko naman na sasabihin din nila sakin kung ano ba ang nangyayari. Sa ngayon, ang iisipin ko muna ay sina Min Hyuk. Wala naman kasi nababanggit samin sina lolo regarding sa protector namin eh. At saka haller, wolf po sila. Nakatitig lang ako sa kawalan ng biglang sumulpot ang mukha ni Baekhyun.

"Ay gwapong kabayo!"
"Grabe siya sakin. Mukha ba akong kabayo?"
"Bakit ba kasi bigla bigla ka na lang lumilitaw sa harap ko?"
"Tinatawag kasi kita pero mukhang hindi ko ako naririnig. Ano ba ang iniisip mo?"
"Ahh. Wala naman. Ano palang kailangan mo?"
"Kapag lumapit, may kailangan agad? Hindi ba pwede magtatanong lang."
"Eh di may kailangan ka nga sakin. You need my answers to your questions." Parang napaisip naman siya sa sinabi ko. Hindi ko alam kung tanga ba siya o nagtatanga tangahan lang. Hihi.
(Ang bad mo Ji Hyun.)
"Fine. It's about your cousins." I look at him confused.
"What about them?"

"Bakit nila kami iniiwasan? The last time I remember, ok naman tayo. May nangyari ba?"

"Hindi ko rin alam. Nagtataka rin ako. They're acting weird these days. Hindi na rin sila masyado makulit."

"I think there is something wrong."

"I don't know. They're not opening anything to me. Is that all you want to ask?" Bigla na lang hindi siya makatingin sa akin ng diretso. I tapped my foot waiting for him to speak.

"Ahmm..."

"What?"

"Okay naman tayo di ba?" Medyo naguluhan ako sa tanong niya.

"Is there a reason for us not being okay?"

"I don't know..."

"You're just being paranoid."

Natapos ang buong araw ng klase na hindi kami nag-uusap ni Bacon. I know his real name na but I prefer to call him Bacon. Kahit si Yeollie, hindi ko rin masyado nakausap. I'm to preoccupied to all the things I've heard that I don't think I can handle alone. Pero mas pinili ko munang sarilinin kasi mukhang may bumabagabag sa mga pinsan ko kahit di nila sinasabi. Dahil naunang natapos ang klase ko, hinintay ko na lang sila sa garden. Doon na ang naging tagpuan namin para sabay sabay kaming umuwi. Still, my cousins were not in their usual selves. Hindi ko na napigilan ang sarili ko na hindi magtanong.

"Is there something wrong guys?" tanong ko habang nasa biyahe kami.

"Not much." napapailing na sagot ni Yen.

"You can't fool me. I know there is something going on." Minji heaved a deep sigh.

"The propechy..."

"What about it?"

"It's getting nearer. Yen is starting to have trouble handling the insights she's having. We need to start the training as soon as possible."

"Why didn't you tell me about it?"

"We know you have a lot in mind now. And we're still thinking a way to solve some issues. Just trust us. Let us handle this."

"Ok fine. Alam ko naman na hindi ko na mababago kung ano desisyon niyo."

"Thank you Ji." Yen said and giving me a warm smile. Hays, ano ba kasi ang nangyayari samin? Bakit kami pa?

"Teka, matanong ko lang pala kung bakit iniiwasan niyo sina Baekhyun and his friends?" Nagkatinginan naman sila na dalawa at sabay umiling.

"Hindi kami umiiwas Ji. Dumidistansya lang kami. Alam mo naman na hindi tayo ordinaryong tao. Hindi pa natin sila lubos na kilala. Mahirap na magtiwala." I felt like there is hidden message from her answer but I brushed it off. May tiwala naman ako sa kanila. Alam kong kapakanan lang namin ang iniisip nila.

SHE's MY BLACK PEARLTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon