MIN JI's POV
Sobrang bilis ng araw. Last day na ng pasok namin today and it's already Chistmas. Ang daming nangyari nitong mga nakaraang araw na di ko kinaya. Ang sakit sa ulo. Hindi na kami papasok after Christmas kasi napaaga yung pagpunta namin ng Japan. Alam niyo naman na siguro kung bakit.
(Paano yung mga hindi nakakaalam?)
Hehe.. Cutie Author, kaya na nila alamin yun. Gagaling kaya ng mga readers natin kung meron. Haha..
(Ay grabe siya... Meron yan nuh? Tiwala lang ;D )
Ok, back to the reality, hanggang ngayon umiiwas pa rin kami kay na Sehun. Hindi namin alam kung kalaban ba sila o hindi. At saka hindi ko nakakalimutan na nagconfess ako sa kanya ng wala sa oras. Huhu TnT . Sobrang nakakahiya yun. Nauubusan na rin kami ng oras.
"Hi?" Nagulat ako sa biglang nagsalita.
"Lumayo ka sakin!" Wala sa sariling nasabi ko. Out of instinct ba.
"Huh? Bakit?" Then it hits me.
"I mean.. Ahh.. Sorry... Masama kasi ang pakiramdam ko ngayon baka mahawa ka." Pagsisinungaling ko.
"Don't worry. Malakas ang immune system ko."
"Oo nga naman kasi di ka normal na tao." Pabulong kong sabi.
"May sinasabi ka ba?"
"Ha?! Ako? Wala ah... By the way, anong kailangan mo sakin?"
"Ahm... Itatanong ko lang sana kung bakit niyo iniiwasan ang grupo namin?" Sinasabi ko na nga ba yun yung need niya eh. Hays... Tumayo na ako at inayos ang damit ko. Nandito kasi ako sa rooftop. Naging tambayan ko na kasi ito kapag gusto ko makapagisip-isip. Hindi ko alam kung paano niya nalaman na nandito ako.
"Alam mo Luhan, hindi kami umiiwas. Dumidistansiya lang kami sa mga taong hindi namin alam kung ano ang tunay na pakay sa pakikipagkaibigan samin ng mga pinsan ko." Makahulugan kong sabi bago tuluyang lisanin ang roof top. Naiwan naman siyang naguguluhan. Tama kayo ng nabasa, si Luhan nga yung lumapit sakin. Sa totoo lang, ramdam ko naman na mabait sila ang kaso lang mahirap na magtiwala lalo na sa misyon nila sa amin. Sabi nga ni Sehun, they have a mission that they can't avoid. Pero hindi maalis sa isip ko yung sinabi niya na may 2 months na lang sila para gawin ang kanilang misyon.
After lunch, dumiretso na kami ng mga pinsan ko pauwi sa bahay para bumiyahe papuntang Japan for our training. Sabi kasi nina Papa, kailangan na namin umpisahan ang training lalo na sa mga nangyayari ngayon.
"Are you all ready guys?" Tanong samin ni Yesung-oppa.
"YES!!!" Masaya naming sigaw na tatlo. Napagdesisyunan kasi namin ni Yen na kesa mag-alala sila samin, hindi na lang muna namin inisip yung mga problema kaya heto kami ngayon, hyper na naman. Hehe... And excited na rin kasi kami sa mangyayaring training. Every weekend kasi, sa EXO Planet kami magtraining with Tao. Yes, nakilala na namin siya ng palihim. Dahil nga sa isa siya sa labindalawang naatasan para hanapin kami, hindi maaaring magduda ang mga kasama niya kung hindi, siguradong mapapahamak kami lalo na at hindi niya rin alam kung ano ang motibo ng iba nila kasamahan sa pagtanggap ng misyon.
(Fast Forward)
"Oppa, can we rest first?" Reklamo ko.
"No. You're still slow and you're not yet finished." Seryosong saad ni Yesung-oppa.
"But I'm really tired and hungry already."
"In real battle, you don't have any rest."
"I know naman pero..." Hindi ko na natapos ang sinasabi ko kasi pinutol na agad niya.
