Ji Hyun's POV
Mga 8:30 na ng gabi pero hindi pa din ako makatulog. Napagod ata ng husto sina min ji at yen kaya nakatulog sila agad. I'm staring at the ceiling and thinking about our conversation kanina. Bakit ang gulo? Dapat nga mga normal na mga tao kami dahil naging tao naman noong huli ang great grandfather namin, pero bakit may mga kakaiba pa rin kaming kakayahan. Marami pa ring mga bagay ang dapat naming malaman tungkol sa mga pagkatao namin.
I decided to went out to get some fresh air, medyo hindi pa naman malalim ang gabi kaya maglalakad muna ako sa labas. Sa paglalakad ko, biglang tumunog ang smart phone ko. kukunin ko na sana sa pocket ko ang cp ng mapansin ko na wala pala akong gloves. Aixt.. kaya pala parang kanina pang naninigas ang kamay ko sa lamig. Medyo malayo na ako sa hotel para bumalik pa,. hay naku.
Tiningnan ko kung sino ang nag-send ng message pero hindi nakasave ang number sa akin nung sender, pero mukhang familiar sa akin ang number. Nagtext na ba to sa akin noon?
(N/A- blue for unknown sender, pink for ji hyun)
"Hi J" ha? Sino kaya 'to?
"hi,. Do I know you?" I reply. Malayo na ang nalalakad ko pero hindi pa din nagrereply yung sender ng text. I stop ng biglang tumunog ulit ang cp ko.
"just some person that you know"
"really? Then what's your name?"
"mr. handsome,, hehe" what?? Ha... speechless ako sa hangin ng taong 'to. So this person is a guy.
"ok,, so how do you get my number,, mr. HANDSOME" I started to walk while sending the message.
"from a source.. hehe" bakit ba hindi pa ako deretsuhin ng taong 'to. Stalker ko ba siya?
"magkalinawan nga tayo, sino ka ba talaga at bakit ka nagtetext sa akin, ha..?"
"hala, sorry naman.. gusto ko lang naman ng may makausap L" at may pa sad-sad face pa ang loko. Eh bakit hindi na lang siya tumawag?
I decided to call that person na lang. Maasar lang ako kung rereplayan ko pa siya, kung ayaw niyang magkapakilala eh di irerecognize ko na lang ang boses niya. He didn't answering the phone, pero biglang may narinig akong tumutunog na ringtone nang cellphone kung saan. Tumigil lang yun nang ini-end ko ang pagtawag sa sender. Lumingon-lingon ako sa paligid ko at may nakita akong tao na nakaupo sa bench malapit sa may malaking puno. Nakatalikod siya kaya hindi ko siya makilala. Siya kaya yung katext ko kanina?
Lumapit ako ng konti sa taong nakaupo dun at tinawagan ulit ang number kanina. Napansin ko na parang nagulat siya ng tumunog ang cellphone niya. Hindi pa din niya sinasagot ang tawag ko. Ang weird niya ha.,, kilala ko daw siya pero ayaw naman niyang magpakilala, noh kaya yun.... Lumapit pa ako sa kanya ng konti, parang kilala ko nga tong lalaki na 'to. I end again the call and call him again. Nakatingin lang siya sa cp niya, I went near beside him and I recognize his features. I look at him and my heart beats fast again. Why is it happening when he's around with me? Kilala niyo naman siguro kung sino siya di'ba. I cleared my throat and he jump in horror when he heard me. He look at me like this 0_0....
"W-wh-what are you doing here?" he asked in shock.
"I'm just walking around when I spotted you here." I said, nakatapat pa din ang cp ko sa tenga ko at tumutunog pa din ang cellphone niya.
Dali-dali niyang pinindot ang end call sa cp niya, tumigil na din ang pag-riring sa cellphone ko. Nakita ko ang pamumula ng face niya. He look so.... Cute.
"So tell me, bakit ayaw mong magpakilala sa akin? MR. HANDSOME?" Hindi naman agad siya makasagot.
"Ahh, kasi.. baka kasi... ah.." He can't find the right words to say.
