A Way To Your Heart (Street Series #5)

Chapter 31

Chapter 31: New

"And the day you bumped to me and our eyes met, I never knew that it was also the start of our love story..." he preached.

I hugged him tightly as I felt the cold wind. And I automatically smiled when I started to feel his warm and comfort.

I yawned so I heard his little laugh.

"Let's talk about our mutual feelings tomorrow..." he just said and he stopped talking.

Nagising nalang ako kinabukasan na masakit ang ulo at parang masusuka. Humikab ako at pagbangon, saktong pagbaliktad ng sikmura ko kaya tumakbo ako papunta sa banyo para sumuka sa sink.

Parang naamoy ko pa rin ang alak na nakapagpahilo pa lalo sa akin kaya patuloy ang pagsuka ko. Nang natapos ay hinilamos ko ang mukha sabay tingin sa salamin.

My forehead wringkled as I saw what I'm wearing. Naka pajama ako at puting tshirt gaya ng lagi kong pantulog pero ang pinagtataka ko ay kung bakit ganito ang suot ko. Dahil usually kapag sobrang lasing ako, hindi ko na nagagawang magpalit ng damit. Agad kong tinignan ang laundry basket at bahagyang bumilog ang mata nang makita ang mga sinuot kong damit kagabi.

Napahawak ako sa labi habang pilit na inaalala ang nangyari kagabi. Hindi naman ako makakalimutin na tao kahit nasa impluwensya ng alak ay matatandaan ko pa rin ang nangyari kagabi. Kailangan ko nga lang isa isahin at habang inaalala isa isa, mas lalong lumalaki ang mata ko at unti unti nang nahuhulog ang panga ko.

Nagulat nalang ako nang may kumatok. Nataranta tuloy ako dahil hindi ko naman inaasahan na may kakatok! Tulala pa naman ako kaya sinong hindi magugulat!

I opened the door lazily but I froze and my heart started to beat wild when he smiled at me and show me what he's holding.

"Magandang umaga!" bati ni Brandean suot suot ang maliwanag na ngiti na ninanakaw niya sa araw tuwing umaga.

May hawak siyang tray. Nandoon ang isang mangkok ng kung anong putahe man iyon na may sabaw. I thought it was pumpkin soup in a wishy-washy type not thick. May vegetables and pork na kasama. With a glass of water and rice and some mango fruit.

"Pinagluto kita ng nilagang baboy," sambit niya.

Oh. Nilagang baboy sounds familiar. 'Yon pala ang tawag doon. Kain lang ako nang kain.

I let him in even if I'm a nervous already. Nilapag niya iyon sa lamesa at umupo na ako at sinara ang pinto dahil mukhang hindi siya aalis agad.

Kumain na ako. Paghigop ko palang ng sabaw ay malasa na. I licked my lips to savor it. When I glared at him, he's staring at my lips.

"Taste delicious. Salamat..." I distract him to avoid staring at my lips because I clearly remember what happened inside the cubicle.

The scene in my mind wasn't very clear but I know how we kissed each other passionately last night. At iyon ang hindi ko matanggap.

Hindi ko matanggap na darating ang araw na maglalapat ang aming labi at... gaganti ako sa halik niya. Ang naging halikan namin kagabi ay parang hindi namin kinainisan ang isa't isa nang mahabang panahon. And that night make my feelings stronger and made me believe that it's true.

I like him. Really and genuinely. I can't believe na maghahanap ako ng atensyon na galing sa kaniya. Na makakaramdam ako ng kalungkutan at iritasyon nang akala ko'y may girlfriend siya. Kung hindi iyon pagkagusto, ano naman 'yon?

Malabo noong una pero kagabi ay naging malinaw. Totoong gusto ko na nga siya pero hindi ko talaga matanggap.

Maybe because I'm not like him. I'm a straight guy. Hindi kailanman sumagi sa isip ko na mahuhulog ako sa isang katulad niya. Hindi ko naisip kailanman na titibok ang puso ko sa tuwing nandiyan siya at malulungkot ako kapag hindi niya ako pinapansin at nagiging malamig siya sa'kin.