Mr. Stilinski

ℂ𝕙𝕒𝕡𝕥𝕖𝕣 -32

Diana'dan

Gözlerimi açtığımda boş boş etrafa baktım. Neredeydim ben? Burası Hastane mi? Kendi kendime etrafa bakınırken düşündüm. Bir dakika adım neydi benim? Yaşım? Neden burdaydım?

Yan döndüğümde bir kız tatlı bir şekilde bana gülümsüyordu. Gözlerimi kıstım.

"Uyandın mı küçük kardeşim?" yok uyuyorum kör müsün? Yattığım yatakta geriledim.

"Sen kimsin?" Elimin üstüne elini koydu.

"Korkma bir tanem. Ben senin ablanım." onu süzdüm.

"Adım ne benim!? Neden burdayım?" Yüzündeki gülümseme eksilmeden bana baktı.

"Adın Adelina. Ormanda yaralı bir şekilde duruyormuşsun. Seni bulmuşlar. Seferber olduk günlerdir seni arıyorduk." kaşlarımı çatarak ona baktım.

"Bana kim yapmış onu? Kim yaralamış beni?" Derin bir nefes aldı.

"Kurt adamlar. Burada o kadar olağanüstü canavar var ki anlatamam sana... Sana bunu yapanları bulamadılar bulduklarında güçlerini alacaklar." Güçlerini almak. power thieves.. Bu bana neden bu kadar tanıdık geldi.

"Bir şey hatırladın mı?" başımı olumsuz anlamda salladım. Bu kıza ve anlattıklarına güvenmiyordum.

"Pekâlâ bana bunu yapanların ismi ne?" Kız oturduğu yerden doğruldu ve başını bana yaklaştırdı.

"Derek Hale,Peter Hale,Scott McCall." Bu üç isim hafızamın geri gelmesini sağlamıştı. Ben Adelina değildim. Ben Diana'ydım. Diana Hale. Buraya sevgilim için yem olarak gelmiştim. Ve bu Jane'di.

"Güçlerini almanıza nasıl yardım edebilirim?" Jane gülümsedi.

"Şimdilik kendini yorma ve senin gibi saldırıya uğrayanların yanına kafeteryaya in." başımı salladım. Kafeteryayı sora sora indim. Ve onu gördüm Stiles'ı... Yanındaki iki çocukla bir şeyler konuşuyordu. Kurt kulaklarımı kullandım henüz gücümü almamışlardı.

"Bak Thomas burda bir sorun yok tamam mı? Paranoyak davranmayı kes. Bizi kurtarmışlar." Stiles göz devirdi.

"Bak Newt beni anlamıyorsun. Bir sorun var hissediyorum." Yanındaki sarı saçlı çocuk göz devirip yemeğine döndü. Siyah saçlı çocuk Stiles'a yaklaştı. -biraz maze runner'dan karakterler eklemiş olabilirim ndmwnqksnwkwn-

"Dostum sadece yemeğini ye. Senden istedikleri bu." Stiles bu sefer o çocuğa döndü.

"Minho bana güven tamam mı? Hissediyoru-" onlara baktığımı fark edip gözünü kıstı. Hemen gözlerimi çekip bir yere oturdum. Ve dinlemeye devam ettim.

"Bu kız da kim?" Minho ve Newt'in gözlerini üstümde hissediyordum. Göz ucuyla tekrar baktığımda Newt gülerek kolunu Stiles'a değdirdi.

"Ne o? Aşık mı oldun?" yüzümde bir gülümseme yer edindi.

"O kız Diana." şaşkınlık tüm bedenimi ele geçirirken bakmamak için kendimi tuttum.

"Thomas sen nerden biliyorsun?" Stiles kafası karışık bir şekilde bana bakmaya devam etti.

"Tanımıyorum. Bana bir şeyler hatırlatıyor." Minho yemek yemesini kesip ona döndü.

"Neyi hatırlattı?" Stiles'tan utanç kokuları aldığımda göz devirdim.

"Şey tuvaletteyiz ve-" Newt gözlerini büyüttü.

"Tamam duymak istediğimden emin değilim." Stiles hemen söze girdi.