Mr. Stilinski

ℂ𝕙𝕒𝕡𝕥𝕖𝕣 -39

Diana'dan

1 hafta sandığımdan daha hızlı geçerken Stiles'ın aldığı kıyafetleri küçük valize koyuyordum. Burası o kadar güzeldi ki eminim ki özleyecektim. Kulağımdaki kulaklıktan hüzünlü bir melodi gelince göz devirdim.

Kendimi şarkıya ve işime vermişken arkamdan Stiles sarıldı. Enseme ve omzuma öpücük kondurup başını omzuma koydu. Kulaklığımı çıkarttım.

"Burayı özleyeceğim." Stiles derin nefes verdi. Nefesi tenime değerken huylanmıştım.

"Ben de özleyeceğim." Valizi kapatıp arkamı döndüm.

"Darach olayı çözülmüş mü?" Stiles dudaklarını büzdü.

"Hayır. Ama bakireler ile işi bitmiş." Tek kaşımı kaldırdım.

"Sıradaki hedefi neymiş?" Stiles bilmiyorum dercesine omzunu silkti.

"Sıradaki hedefini anlayabilmek için birisinin ölmesini mi bekleyeceğiz?" Stiles gözlerini bana dikti.

"Emin ol bana şuanda Beacon Hills'ten ailemi ve arkadaşlarımı alıp siktir olup gitmek istiyorum." hafifçe gülümseyip burnuna dokundum.

"Maalesef kurtarmamız gereken bir sürü insan var." Stiles valizi yere koyup bana baktı.

"Şu vicdanımız yüzünden bir gün öleceğiz." Sırıttım.

"Ben ölmüştüm." Stiles kaşlarını çattığında gülerek ona baktım.

"Ölü biriyle çıkmak nasıl bir duygu? Her şeyi geçtim okula geldiğimde insanların suratı! O suratı görmek için her gün ölüp dirilebilirim!" Stiles hâlâ gülmeyince gülümsemem yüzümde dondu ve solmaya başladı.

"Ölümle ilgili yaptığın şakalar komik değil Diana." Omuz silktim.

"Ben gülüyorum."  Stiles yutkundu.

"Bakireleri öldürürken o partideki arkadaşımı da öldürmüş." kaşlarımı çattım.

"Üzüldüm onun adına." Stiles'ın gözlerine baktığımda pişmanlık ifadesini görünce gözlerimi büyüterek gözlerimi gözlerine çevirdim.

"Yok artık! Onunla sevişmediğin için kendini suçlu hissediyor olamazsın!" Stiles yutkunduğunda sinirle yanından ayrıldım.

Cidden o kızla sevişmedigi için kendini suçlu hissediyordu! Ve bunu bana, sevgilisine söylüyordu! Sanki duygularım onun için hiç önemli değilmiş gibi! Ben yürürken elinde valizle arkamdan geldi.

Önümden çıkıp arabaya doğru gittiğinde dolan gözlerimi saklamaya çalıştım. Arabaya binip kapımı kapattım. Stiles tekrar eve gidip kapıyı kilitleyip geldi. Arabaya bindiğinde arabayı çalıştıracakken durdu ve bana baktı.

"Diana?" çatallaşan sesimi duymasın diye mırıldandım.

"Hı" (efendim anlamına gelen "hı") oturduğu koltukta bana doğru döndü.

"Ben öyle demek istemedim. Yani onla sevişmediğim için pişmanlık hissetmiyorum. Yani bilmiyorum. Sadece ölmesini istemiyordum. O gün aramızda bir şey olsaydı ya da olmasaydı bir şey fark etmezdi." Sinirle ona döndüm.

"Ne dediğinin farkında mısın?" Gözlerime baktı. Gözlerimin dolu olduğunu görünce kaşlarını çattı.

"Diana iyi değilim tamam mı? O benim en yakın arkadaşımdı. Onunla beraber büyüdük ve onu kaybettim." Dolu gözlerimi kapattım. Akan yaşı umursamadan gözlerimi tekrar açtım.

"Stiles üzülebilirsin. Ben onun için mi sana kırıldım? Sen onunla sevişmediğin için pişmanlık duyuyorsun." gözlerime bakıp arabayı çalıştırdı.

"Daha fazla bu konuda konuşmayalım." kafamı cama yasladım. Elimi radyoya attığımda Stiles ile ellerimiz birbirine değdi. Elimi hemen çektiğimde kırgın gözlerini gözlerime dikti. Ona bakmamak için kafamı cama yasladım.

Derin bir nefes verip radyodan şarkı açtı. Türkçe şarkı fazla dinlemesem de çalan şarkıyı dinlemeye başladım. Melodisinden duygusal bir şarkı olduğu belliydi. Şarkıya eşlik eden Stiles ile gözlerimi kapatıp onu dinledim.

"Affet bu gece ölmek istedim
Pembe bir mezarlık olmak istedim
Karanlığı elimle bölmek istedim
Seni çok özledim."

Elimi yumruk yapıp sıktım. Ben mi çok kıskançtım yoksa söylediği şarkıyı arkadaşını (!) düşünerek mi eşlik ediyordu. Gözüme o kızın Stiles'ı öptüğü gelince gözümden akan yaşları durduramadım. Stiles'ın o gittikleri yerden dudaklarını silerek çıkması...

Arabanın durduğunu hissettiğimde kapıyı açıp dışarı çıkmak istedim ama Stiles kapıyı kilitledi.

"Diana." Ona bakmayıp bakışlarımı elime indirdim. Yutkundu. Elime koymak için getirdiği ellerinin titrediğini fark ettiğimde yaptıklarımdan pişman olmuştum. Elini elime koyduğunda titreyen sesiyle konuştu.

"Senin öldüğünü düşündüğüm gün eve geldiğimde yanlışlıkla bu şarkıyı açmıştım. O günden sonra 1 ay boyunca tüm şarkıları bırakıp sadece bu şarkıyı dinledim. Biliyor musun hep aklıma sen geldin. Özür dilerim Diana. Arkadaşımı kaybettim. Ve salak bir şekilde kendimi suçladım. Kendimi suçlarken seni kırdım. Benim söylemek istediğim o değildi cidden özür dilerim."

Yaşlı gözlerimi gözlerine çevirdiğimde onun da ağladığını gördüm. Arabada olabildiğince sarılmaya çalıştığımda beni kucağına çekti. Kucağında ona sarıldığımda ağlarken konuşuyordu.

"Özür dilerim. Özür dilerim. Özür dilerim." Yanağını öptüm. Gözyaşlarını silip yüzünü ellerim arasına aldım.

"Özür dileme. Asıl ben özür dilerim." Stiles benim gözlerimi sildiğinde gülümsedim.

"Affettin mi beni?" düşünüyormuş gibi yaptım. Gözünü korkuyla bana diktiğinde yüzümü ona çevirdim ve burnunu öptüm.

"Ben affettim. Sen?" Dudağını büzdü.

"Affetmedim." Kaşlarımı çattığımda sırıttı.

"Affetmem için küsmem lazım hanımefendi." gülümsedim. Yerime geçecekken cam tıklatıldı. Korkuyla ikimizde birbirimize baktık. Camı açtığımızda şerif bize baktı.

"Çocuklar.." Stiles ile yutkunarak birbirimize bakıp Şerif'e döndük.

"Baba.."

"Şerif.."

• • •

Bunlarda hep üst üsteyken basılıyor. Ayıp yani.  Bu bölümde baya saçmalamışım fark ettim de. Neyse ya bişey olmaz dnwkqnakqnqa