Gizli |Yarı Texting|

| 5.Bölüm |

Cemre Solmaz'dan :

Birbirimizi tanıma faslı geçeli iki saat olmuştu,sabah ki operasyon sonrası elebaşı ve yardımcısını yakalamış sorgu odasına almıştık.Polise teslim etmeden önce son öğrenmemiz gereken bir takım şeyler vardı fakat kendilerini çetin ceviz zanneden iki avanaktan başka birşey olmadıkları için şuan avukat avukat diye dilenmekle meşguldüler.

''Kardeş ben polis değilim, sana avukat bulacak hiç değilim.Konuşuyorsan konuş eğer susmaya devam ediceksen haberim olsun bilmediğim ve bilmek istemeyeceğin fantezilerimle birazdan burda olurum.''diyerek odadan çıktım.

Nefes almaya ihtiyacım vardı yoksa sabrademez şuracıkta fatihası okunacak hale getirirdim.Böyle zalim Allah korkusu olmayan insanların cezası idam olmalı ama ne yazık ki sadece müebbet hapis.En azından hepsine olsa ama bazıları iki yıl yiyerek bir şekilde çıkıyor...

Odaya geldiğimde sorar gözlerle bana bakan Mehmet'e olumsuzca başımı sallamış oflayarak kendimi koltuğa atmıştım.

''Sabah ki operasyon kimeydi?''diye sordu O...

Adını söylerken bile içim cız ediyordu onunla konuşmak ölümden beterdi benim için ama tek bir doğrultum vardı onun için,intikam...

''El Muhad'a,silah kacakçısı terörist elebaşısı varya..''dedim ve ayağa kalkıp Beril'in yanına gittim.

Odanın iki yarısında da istihbarat için kısım vardı bir yarı bizim time aitken,diğeri diğer time aitti.

Beril bilgisayarla çok içli dışlı büyümüştü ve dedesini askerde kaybetmişti bu onda Vatan ve Şehitlik aşkını doğurmuş ve teğmen olmaya itmişti.

''Var mı bir gelişme?''diye sordum.

''Yok komutanım şuanlık ama en kısa zamanda sistemlerine giriş yapacağım.''dedi.

Beril benim iyikilerimdendi,çevresini hep mutlu ederdi ve çok sevilirdi egitimde.Ben ise herkes tarafından korkulan kisiydim.Arkadaş olduğumuz zaman insanlar çok farklı tepkiler vermişti çoğu kişi olumlu bile karşılamamış Beril ile konuşmamışlardı.Bende Beril ile konuşmuş aramıza mesafe koymak istemiştim, benim yüzümden arkadaşlarını kaybediyordu ama o bana daha cok yakın davrandı,ben o gün ilk defa birşeyden pişman olmadım benim iyikimden....

''Komutanum?''diye bir ses yükseldi ardından Berke'nin kahkası.

''Evet Hasan ne var?''dediğimde ciddi tavrım Berke'nin gülüşünü soldurmuştu ama Hasan da bir degişim yoktu.Sonucta alışık olur olmaz bağırışlarıma...

''Ee,benim bubamlar düşünmuşlar da benu evlendurmaya karar vermişler.Zırladum zarladum baktum olmay dedum komutanım yardımcu olsun.He ne deysenuz,en azundan bir el atsanız?" dedi sıkıntıyla.

Bir insan ne kadar sinir bozucu da olsa o kişi sizin için özelse,ne mevki ne de bulunduğunuz durum sizi ilgilendirir.Hasan benim için ayrı bir kefedeydi,bu zihniyetin içinde o çok temiz ve saftı.

''Ver bakayım telefonunu.''dedim soğuk tavırlarla.

Ne kadar özel de olsa herkese soğuktum,eski ben değildim ki eski Cemre'nin sıcak gülümsemesi ve herkese gösterdiği sıcak samimi tavırlarıyla hareket edeyim.Ben şuan sadece Cemre'ydim.