| 9.Bölüm |

164 19 42
                                    

Cemre Solmaz'ın Günlüğü :

03.06.2019

Bugün benim yeniden doğduğum gün...

Mutlu veya hüzünlü değilim,hayatın bana verdiği ikinci şans ile sadece mahçupum.Meğerse hayatı nasıl yanlış tanımışım ben,gördüğüm kadarını hayat zannederek bencilce davranmışım.Ne kadar yanlışım, ne kadar doğruyum bunu anlamak için de çok erken anlamamak içinde.

Dört gün önce ben herşeye veda ettim,hayatıma aldığım nefese ve çektiğim acılara veda ettim.Son kez baktım çevreme ve son kez nefretle aynada ki kendime baktım...

Bencildim,beni sevenleri düşünemeyecek kadar hemde.

Bencildim çünkü benden daha kötü hayatlar olduğunu bilemeyecek kadar bendim..

Ben ağladığında,güldüğünde hep aynı olan kızdım ama kendime kıymaya kalktım.

Ne uğruna peki?

Beni benim gibi bir bencille bırakan O'nun için,beni dinlemeden giden neler yaşadığımı bilmeyen ama giden O'nun için...

Bu sabah uyandığımda yanıma bir kadın geldi,bana hayatı anlattı ve ben kendimden utandım.Bana gerçek hayatı anlattı ve ben yaptığımdan pişman oldum.Bana saf dünyayı anlattı ben insan olduğumdan tiksindim...

Ben bugün geçmişi sildim ve yeniden doğdum.

Nasıl yeni doğan bir bebeğin duyguları yoksa,benim de yoktu bundan sonra.Ben kendim olmak istiyordum,yeni benliğim beni ben yapsın ve bundan asla pişman olmayayım istiyordum.

Ben oyundan hile ile çıkmaya çalıştım ama bir oyun biterse diğer oyun başlar,bir masal biterse bu diğer masala davetiye çıkarır,domino taşı diğer domino taşını düşürür ve hayat bu zincilerden oluşur.Ben halen aynı oyundayım fakat karakterim tamamen değişti,geçmiş bir bölümse ben bölümü geçtim şimdi ise diğer bölüm var.Yeni gerçek pişman olmayan Cemre...

Deisy..

Dead Daisy,ben ölü papatyayım...

Ve papatyalar ölünce daha güzel kokarlar...


Beni arayan kişi ne geçmişim ne de geleceğim olacak biriydi,o hep şimdimdi çünkü o bana ruhumu veren şimdiyi sevmemi sağlayan kişiydı.Onunla konuşmak o kadar çok istiyordum ki,çünkü o beni bazen Beril'den bile daha iyi anlıyordu.Aynı zaman da ona zarar verdiğimi düşünüyordum ama ben hastaysam o bana ilaç oluyordu.O bana duygularımı hiçe saymamı değil,duygularımı sevmeyi öğretti.

Onunla ayak üstü konuşmak istemiyordum,aramasını reddetip mesajlar kısmından ona yazdım.

siz: Bu akşam

Telefonumu çantama koyarken meraklı bakışları es geçerek odadan çıktım,ne O'nu ne de kolundaki kızı görmek istiyordum.Akşamın çabuk bitmesini ve bir an önce onunla konuşmak istiyordum.

Beril yanıma geldiğinde açık otoparkta arabaya doğru yöneliyordum,Berke de bir çocuk gibi peşimizdeydi.Arabaya yaklaştığımız da Berke bir bana bir de arabaya baktı.

''Komutanım zevkinize hayranıyım,ilk bindiğinizde inanamadım ama şuan gönlümü çalmaya başlamadınız değil.''diye beğeniyle konuştu.Arabaya bindiğimizde Berke çocuklar gibi arabayı inceliyor,Beril ise yanımda camdan dışarı izliyordu.Ben de O'ndan veya başkasından konum bekliyordum.

Gizli |Yarı Texting|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin