Gizli |Yarı Texting|

| 4.Bölüm |

Özgür Deniz Cellat'tan :

Sabah erkenden karargaha gelmiş,bir iki lak laktan sonra kahvaltı için masaya toplanmıştık.

Yeni komutandan haber yoktu,belki ekibi daha tam hazırlanmamıştı veya sıkıntı çıkmıştı sonuçta burdaki ilk günleri olacak.

Dün Ceren ile konuştuktan sonra aklım komutan ve Cemre arasında gidip gelmişti.Birbirlerine çok benziyorlardı ama Cemre'yi hatırlayamıyordum çok.Beynimi unutmak için çok zorlamıştım belki acı çekmem diye,unutursam belki mutlu olabilirim diye çok dua ettim gecelerce.

İlk ve son kez aşık oldum,kendime bir söz verdim eğer ki Mavi Kızla olmadıysa başkalarıylada olmayacaktı ; bana aşk yasaktı...

Hayatımı belki de bir daha hiç rastlayamayacağım biri için geçirebilirdim de ki geçirmeye bile kabuldüm.Ama bu Deniz'in duygularıydı,sahnede Cellat varken duygular siliniyordu birbir.

İki sene önceki kendimi bile tanıyamıyorken,şimdi Mavi Kız ile karşılassam onuda tanıyamazdım.Zaten çok duru bir güzelliği vardı,kim bilir ne kadar güzelleşmiştir...

Belki beni unutabilmiştir o,inşallah unutabilmiştir hayatını yaşıyordur ve en önemlisi mutludur.

Ben ne kadar üzüldüysem de ona olan aşkım azalmamış onun yerine nefrete dönüşmüştü.Ortaya çıkan nefret ile birlikte Cellat doğmuştu ve ölmeye niyeyi yoktu anlaşılan...

'' Gördüğünüz gibi kadınlar süslenmeye o kadar zaman harcarlar ki böyle şanlı bir görevde bile karargaha geç kalırlar.Ekibide cabası... '' diye yakındı Baran.

'' Yine konu kadın erkek eşitsizliğine gelmesin Baran,sizin hazırlanmanız bile uzun sürüyorken hele ben olsam ağzımı bile açmazdım.'' dedi Kürşat,kadınlara verdiği önem belli oluyordu her cümlesinde zaten.

'' Ee Yağız'cım Berfin ile aranız nasıl ? ''diye konu değiştirdi Adem.

'' Çantayı aldım ama halen trip yiyorum,alt üstü yirmi ikinci kez sözümü tutmuyorum...''dedi kendinde hatayı aramayan Yağız Bey.

'' Kızda peygamber sabrı varmış,hani acaba diye bekliyor kesin ama bu hıyardan bir cacık olmayacağını bizim Kadriye Teyze bile anladı Berfin anlamadı.''dedi gülerek Adem o sırada sinirle bir nefes aldı Yağız

'' Nerde yirmilik komutan acaba,insan merak ediyor nasıl biri diye.'' sordu Berke ve ardından bir zeytin attı ağzına.

Tam o sırada dışarıdan bir ses geldi...

'' İnfaz Timi ; 1 Binbaşı,2 üsteğmen ve 1 teğmen ile  emir ve görüşlerinize hazırdır komutanım! '' bu ses pek tanıdık değildi...

Ve ardından içeriye girdi yanında ekibi ile...

'' Hanımefendi sonunda teşrif edebildi...'' diye sessizce mırıldandı ama duyulacağını hesaba katmamıştı Baran.

'' Üzgünüm Baran ben sizin gibi saat sekizde karargahta kahvaltı yapıyor olmuyorum,bende boş gezenin boş kalfasıyım ya saat dörtte kalkıp operasyona gidiyorum.Hayat ne kadar acımasız görüyor musun,masa başında çalışan askerler hangi akla hizmetse komutanlarına hayıflanıyorlar ki haklılar sonuçta daha tanımadı komutanını bilmemesi normal.İşinden olma korkusu da yok ki bu başlagıç paketi kalır...'' dedi bir çıtpıda sinirle ve Berke yuttuğu zeytin çekirdeği ile cebelleşmeye başladı.