Beni Bugün Sev || Texting

2.4

Acar'dan (Rahel'in abisi)

"Abi! Odamda, masanın üstünde bir tane okuma kitabı var. Onu getirir misin?!" diye kapının önünden bağıran kardeşimin dediğini yapıp odasına girdim ve masanın üstündeki kitabı alıp yanına gittim.

"Dön arkanı ben çantana koyarım." dediğimde itiraz etmeden arkasını dönüp beklemeye başladı. Kaşlarım havalanırken konuştum. "Hayırdır? Normalde senin 'Bırak ben koyarım.' ya da 'Dikkatli koy. Bir yerine bir şey olmasın.' demen gerekmiyor muydu?"

Ben çantasının fermuarını çekerken omuz silkti. "Kitabı birine hediye edeceğim. Onun içinde kitabın kenarlarının kıvrılması güzel bir şey." dediğinde omuzlarından tutup kendime çevirdim.

Elim alnına giderken kaşlarımı çattım. "Abim. İyisin değil mi? Ateşin falan da yok." dediğimde yüzünü buruşturup bir adım geri gitti. "Niye abi? Ben birine kitap hediye edemez miyim?"

"Edebilirsin de. Etmezsin yani."

Tatlı bir şekilde gülümseyip hızlıca yanağımı öptü ve evden çıktı. "Ben de seni çok seviyorum abi." diyerek yürümeye başladığında yanında yürüyen -adını His koyduğu- köpeği sevdi.

Sokağın sonundan döndüğünde kapıyı kapatıp içeri girdim ve anneme seslendim.

Konuşmamız gereken konular vardı.

"Anne!"

"Salona geç sen. Geliyorum şimdi." diyen annem sesini duyduğumda salona geçtim ve koltuklardan birine oturdum.

O adamın dedikleri aklıma geldikçe sinirlerim geriliyordu ve sakin kalmak için kendimi zorluyordum.

Annem salona girdiğinde yanıma gelip oturdu. "Ne oldu oğlum?" diye sorduğunda derin bir nefes alıp yüzüne baktım. "Sen hâlâ o adamla görüşüyor musun?"

Annemin bakışları donuklaştığında burnumdan sert bir nefes verip ayağa kalktım. "Ya ben bu adamı her kapıya geldiğinde gönderiyorum! Sen de gelsin cesaret mi veriyorsun?"

Annem de benim gibi ayağa kalkıp karşıma geçti. "Ama çok pişmanmış. Yeniden eve gelirse eskisi gibi olabiliriz. Sizin bir babanız olabilir." dediğinde sakin kalamayacağımı hissederek salondan çıkmak içim hamle yaptım ama annem kolumdan tuttu. "Gelse. Değiştiğini size gösterse olmaz mı?"

Öfkeden gözlerimin kızardığını hissettim.

Annemi nasıl kandırmış olabilirdi?

"O adam bu eve giremez. Sizinle aynı ortamda bulunamaz." dedim kelimelerin üstüne bastıra bastıra.

Hele de öğrendiğim bilgiden sonra asla sizi onla yalnız bırakmazdım.

Bırakamazdım.

"Bir daha görüşmüyorsun o adamla." dediğimde annem de sinirlenmiş olmalı ki kaşlarını çattı. "Annenim ben senin. Emir verme bana." dedi sertçe.

Gözlerimi kapatıp biraz bekledim. Gözlerimi açtığımda annemin yüzünü avuçlarımın arasına aldım.

"Annem... Bir tanem... Yapma." dediğimde gözümden bir damla yaşın aktığını hissettim.

Korkuyordum. Anneme bir şey olacak kardeşime bir şey olacak diye korkuyordum.

"Biz onu, o gün sildik." dedim.

Annemin de gözlerinin dolduğunu gördüğümde kollarımı beline sarıp başının göğsüme gelmesini sağladım. Burnumun sızladığını hissederken annemin saçlarını okşadım. 

"Ben size yetemiyorum." dediğinde başımı eğip yüzüne baktım. "O nasıl laf?"

"Yok hissediyorum ben. Size o sıcaklığı veremiyorum ben."