Beni Bugün Sev || Texting

• 5.4 •

{FİNAL}

🌼

Abim konuşmalara katılmadan Akis'e bakmaya devam ettiğinde iç çektim.

Benim bakmaya kıyamadığım çocuğa bakmalara doyamıyordu.

Akisler bize tanışmak için yemeğe gelmişti ve abime Akis nefes alsa batıyordu. Çocuk onun yüzünden rahat rahat yemeğini yiyemiyordu.

Akis'in kolu koluma temas ettiğinde abimin yüksek sesle öksürmeye başladı. Ben onun bu haline göz devirirken annem abime su uzatmıştı. "Acar, iyi misin oğlum?" diye soran Sevil teyzeyle tebessüm ettim.

Abim iyiydi ama oğlu iyi olur muydu bilemiyordum.

"İyiyim Sevil teyzeciğim. Sağ ol sorduğun için."

Bakışlarımı abimden çekip önüme baktığımda karşımda oturan Zahit amcayla göz göze geldim. Yemek boyunca çok konuşmamıştı. Daha çok gözlemci biriydi. Muhtemelen mesleğinin getirdiği etkenlerden biriydi.

Bakışlarımı yemeğime çevirip tabağımdaki pirinç taneleriyle oynamaya başladım.

Nedense Zahit amcanın bakışları altında ezildiğimi hissediyordum.

Bakışlarında sıcaklık vardı ve bu beni korkutuyordu. Çünkü o sıcaklığa ihtiyacım vardı.

Herkesin tabağına kısa bir bakış attım ve yemeklerini bitirdiklerini gördüğümde ayağa kalktım. "Ben tabaklarınızı toplayıp tatlıları getireyim."

Bana yardım edip tabakları üst üste koyduklarında tabaklardan oluşan kuleyi kucaklayıp mutfağa ilerledim. Mutfağa girdiğimde tabakları lavabonun kenarına bıraktım ve teker teker bulaşık makinesine yerleştirdim.

"Yardım lazım mı?" diyen sesi duyduğumda arkama baktım ve Zahit amcayla bir kere daha göz göze geldik. Elimdeki son tabağı da makineye koyup sırtımı dikleştirdim. "Yok. Bitti zaten." dedikten sonra musluğun arkasından bir tane tepsi çıkarıp tezgâhın üstüne bıraktım ve hemen altındaki çekmeceden tatlı kaşıklarını çıkarttım. Kaşıkları tepsinin üstüne koyduktan sonra buzdolabına yönelip tatlıları çıkarmaya başladım.

Ben teker teker tatlı kaselerini tepsiye koyarken Zahit amca beni izledi ve son tatlıyı da tepsiye koyduğumda "Rahel." diye mırıldandı. Buzdolabının kapağını kapatıp Zahit amcaya döndüm. "Efendim Zahit amca?"

"Herhangi bir sorunun olduğunda benden yardım isteyebilirsin. Konu Akis'le ilgili olmak zorunda değil." dediğinde tebessüm ederek başımı eğdim. "Akis'le ilgili olduğunda da gelebilirsin. Seni üzerse çekerim kulaklarını." Verdiği örneğe gülüp yüzümü kaldırdım ve "Teşekkür ederim." diye mırıldandım.

Zahit amca tezgâhın üstündeki tepsiyi alıp bana yol verdi. "Hadi içeri gidelim. Akis meraklanmasın." dediğinde mutfaktan Zahit amcanın önünden çıktım. "Neden merak etsin ki?" diye sorduğumda Zahit amcanın güldüğünü duydum. "Senin arkandan kalktığımda bana attığı bakışları görseydin sormazdın."

Beraber gülümseyerek salona girdiğimizde yüzümdeki gülümseme yerini korurken Akis'le göz göze geldik ve yüzünde oluşan ifadeden rahatladığını anladım.

İlerleyip yanına oturduğumda göz ucuyla ona baktım ve bakışları hâlâ yüzümde olduğunu gördüm.

Zahit amcanın ortaya bıraktığı tepsiden iki tane tatlı ve kaşıkları alıp birini kendi diğerini de Akis'in önüne koydum. Akis'in bakışları önündeki tatlıya döndüğünde hafifçe gülümsedi ve tatlıdan bir kaşık aldı. Akis, lokmasını yuttuktan sonra heyecanla ona döndüm. "Güzel olmuş mu?"