Beni Bugün Sev || Texting

2.6

Elimi kaldırıp işaret parmağım dışındaki parmaklarımı avucuma doğru kıvırdım. Sonra da işaret parmağımı Akis'in göğsüne değdirip onu hafifçe ittim. Akis 1-2 adım geri doğru sendelediğinde derin bir nefes aldım.

Gerçekmiş.

Peki ya dedikleri gerçek değilse?

Gözlerimi Akis'in suratına kaldırdığımda kafası karışmış bir şekilde bana baktığını gördüm. "Biz az önce konuştuk. Ben sana 'Çiçekleri sever misin?' falan diye sordum. Sen de cevap verdin değil mi?"

Beni kafasını sallayarak onayladığında başımı önüme eğdim ve daha kısık sesle devam ettim. "Peki sen 'Bir şeyi daha severim.' dedikten sonra ben 'Neyi?' diye sorduğumda 'Seni.' dedin mi?"

Sonuç olarak ben bu konuşmayı kafamda kurmuş olabilirim. Yaparım öyle şeyler.

"Evet dedim." dedikten sonra konuşmaya devam etti. "Ama bu seni rahatsız ettiyse sana sevgimi göstermem. Benden seni sevmeyi bırakmamı söyleme. İsteyerek sevmeye başlamadım, kendi kendine oldu."

Durup nefeslenirken bakışlarım hızla inip kalkan göğsündeydi.

"Akis" diyerek bakışlarımı gözlerine çıkardım. Onun gözleri zaten gözlerimdeydi.

"Ben daha önce hiç bu şekilde sevilmedim. Evet annem, abim, arkadaşlarım beni seviyor. Ben de onları seviyorum ama bu şekilde değil."

"Ne demen gerektiğini, nasıl davranman gerektiğini bilmiyor musun?" dediğinde düşüncelerimi dile getirdiği için minnetle ona baktım.

Dediği gibi nasıl davranmam gerektiğini bilmiyordum. Çünkü kimse bana karşı hisler beslememişti daha önce ya da benim hiç haberim olmamıştı.

"Bir şey merak ediyorum." diye mırıldandım. "Ben seni bulmasaydım, sen bana gelir miydin?"

Akis bir süre bana baktı. Derin bir nefes aldığında konuşacağını anlayarak dikkatle ona baktım. "Bilmiyorum ama gelsem bile bu kadar erken gelmeye cesaret edemezdim." dediğinde gülümsedim.

Bakışlarım okul kapısına kaydığında abimim geldiğini görerek Akis'e bakıp başımı yana eğdim. "Bana yazmaya devam edeceksin değil mi?" Kafasını sallayarak onayladığında ona son kez gülümseyip abimin yanına ilerledim.

🌼

İç çekip ayağımı basarak geçtiğim kaldırımlara bakmaya devam etti. Bir yandan da sırıtıyordum.

Abim kolunu uzatıp elini bana doğru salladığında kendime geldim ve gözlerimi kırpıştırdım. Dönüp abime baktığımda "Sen hâlâ bana küs müsün?" diye sordu.

Acaba ben en son abime niye küsmüştüm?

Hah, doğru. Deneme sınavı hakkındaydı. Konuyu hatırlamıyorum ama ben kesin haklıyımdır.

"Evet küsüm ve barışmayı da düşünmüyorum." dediğimde abim bana doğru yanaştı ve ben de bana doğru gelmesine izin verdim. "Ne yaparsam gönlünü alabilirim?" diye sorduğunda durdum ve yüzümü abime taraf çevirdim.

"Sarhoş bir şekilde ve geldiğin gün, neye bu kadar üzülmüştün?"

Abimin surat ifadesi bir anda değişti. Yüzü kasılmaya başladığında kaşlarımı çattım. "Üzülmedim ben." dediğinde alayla ona baktım. "Durup dururken gözlerin doluyordu."

"Tamam abiciğim. Küs kal bana." diyerek önüne döndü ve yürümeye devam etti.

Zaten ben de ne zaman moralim bozulacak diye bekliyordum.

Oflayarak peşinden gittim. Kolundan tutarak durmasını sağladım. Abim durdu ama bana bakmadı. "Ben senin kardeşinim. Benden bir şeyler saklama." dediğimde hâlâ bana bakmıyordu. "Benden bir şeyler saklamaya devam edersen ben de senden bir şeyler saklamaya başlarım."

Mesela Akis gibi.

Abimin bakışları bana döndüğünde kaşlarımı kaldırarak ona baktım. İç çekip kafasını yukarı kaldırdı ve bir süre öyle bekledi. En sonunda "Şimdi değil ama sana anlatacağım." dedi.

Omuz silkip eve doğru yürümeye devam ettim. Bende o anlatana kadar anlatmazdım.

🌼

Telefonumun alarmı çaldığında elimdeki kalemi bırakıp arkama yasladım ve telefonumun alarmını kapattım.

Çözdüğüm denemenin cevap anahtarını açıp önüme optiğimi aldım.

Geçen hafta rehberlikten evde çözdüğüm denemeler için optik istemiştim ve hoca beni kırmayıp vermişti. Sonuçta optik kodlamakta zaman alan bir şeydi.

Kapım tıklatılmadan açıldığında annemin geldiği anlayıp tekerlekli sandalyemi çevirip yüzümü ona döndüm. Annemle göz göze geldiğimizde şirince sırıttı. "Ay anneciğim ders mi çalıyordun?" derken yanıma gelmiş masama bakmaya başlamıştı.

Elimdeki tükenmez kalemi anneme uzattım. "Çözdüğüm denemeyi kontrol edecektim. Al sen kontrol et, ben cevapları söyleyeyim." dediğimde elimdeki kalemi alıp beni ayağa kaldırdı ve benim yerime oturup garip bir şekilde optiğe baktı.

Onun bu haline gülüp eğildim ve açıklamaya başladım. "Alışmak için optiğe kodlayarak çözüyorum. Sınavda da öyle olacağı için."

Cevap anahtarından ilk soruya baktım. Doğru olduğunu görünce optiğin cevap bölümünün yanına tik işareti koydum. "Böyle kontrol edebilirsin. Yanlışım çıkarsa yanına sadece doğru cevabı yazman yeterli." dedikten sonra cevap anahtarı okumaya başladım. Diğer bir yandan da annemin ne yaptığına göz ucuyla bakıyordum.

Cevaplar bittiğinde kitabı kapatıp rafa yerleştirdim. Sonrada çözdüğüm deneme kitapçığını elime alıp optikle karşılaştırdım.

AYT denemesi çözmüştüm ve matematik bölümdeki yanlışlarıma baktığımda çoğu geometriden çıkmıştı. Ama çok yanlışım yoktu. Beni asıl şaşırtan biyolojiyi ful yapmış olmamdı. Fen bölümünde sadece fizikten yanlışım vardı.

Gülümseyerek anneme döndüğümde yanağıma kocaman bir öpücük kondurdu. "Aferin benim akıllı kızıma." dedikten sonra hafifçe sesini yükseltip devam etti. "Hiç abisine çekmemiş!"

Odamı kapısı aralandığında abim kafasını içeri uzattı. "Olay yine nasıl bana dönmüş olabilir?" dediğinde kıkırdayarak omuz silktim. Sonra aklıma ona küs olduğum geldiğinde suratımı asarak ona bakmaya devam ettim.

Abim bana bakarak yutkundu ve iç çekerek kapıyı kapatıp gitti.

Annem bana döndü. "Ne oldu size?" diye sorduğunda dudaklarımı büzdüm. "Senin oğlun sır küpü olmaya karar vermiş." dediğimde göz devirdi ve "Bu aralar bir değişik." diyerek sandalyemden kalktı.

"Yerli yersiz yükseliyor. Bir anda parlıyor." derken kapıma kadar yürümüştü. Odamdan çıkmadan önce bana dönüp gülümsedi. "Yakında çıkar kokusu." dediğinde dudaklarımı birbirine bastırıp anneme baktım.

Bence ona söyleyebilirdim.

Kapıyı açtığında ona seslendim. "Anne." Eli kapının kulpundayken bana döndü. "Efendim anneciğim?"

Elimle kapıyı kapatmasını işaret ettiğimde kapıyı kapattı.

"Biri beni çok seviyormuş." dediğimde halıya bakmaya başlamıştım.

Annem yanıma gelip elini çeneme koydu ve ona bakmamı sağladı. "Sen onu seviyor musun?"

"Bilmiyorum." dediğimde gülümsedi. "Ama sevmiyorum diyemezsin değil mi?" Kafamı yavaşça salladığımda yüzündeki gülümseme buruk bir hal aldı. "Yanlış birini sevme. Olur mu annem?"

Gözlerimin yandığını hissettiğimde gözlerimi kırpıştırdım ve yine kafamı yavaşça salladım.

"Sevgili olduğunuzda ilk bana söyle." diyerek odamdan çıktığında arkasından gülümsedim.

🌼

Bölüm sonu.

Bölüm nasıldı?

Siz nasılsınız?

Görmek istediğiniz sahneler varsa yazabilirsiniz.

Yorum yapmayı unutmayın
Sizi seviyorum.

Öpüldünüz <3