think about® | #drama (✓)

Episode | 11th

(Oğuzhan Koç - Yok Sanayım)

[#thinkabout]

Yarım saat sonra Jungkook hava almak üzere dışarı çıkacağını söyleyerek ayrılmış, Lalisa ise koltukta oturup haber beklemeye devam ederken telefonu çaldı. Arayan Miyeon'du, Lalisa aramayı yanıtlayarak telefonu kulağına götürdü. "Efendim?"

"Durumu nasılmış?"

"Bilmiyorum," dedi Lalisa ameliyathaneye bakarken. "Henüz bir sonuç çıkmadı."

"Kurtulur umarım, ölmesi kötü olabilir."

Lalisa durgunlaştı yeniden bu söz üzerine. Derin bir nefes bırakırken gözlerini yumdu. "Umarım."

"Patron seni sordu. Görememiş kafede, kaza oldu hastaneye gitti durumunu öğrenmek için dedim. Yalan konuşamazdım." Dediğinde Lalisa gözlerini açtı. "İyi demişsin, kızdığını düşünmüyorum."

"Kızmadı zaten, sadece endişelendi biraz. Normalde buralarda pek kaza olmaz ya, o da şaşırdı o yüzden."

Lalisa hafiften tebessüm etti. Patronu çok katı biri bile olsa, olur olmadık şeylerde o da kendisi gibi tepki verebiliyordu.

"Ben bir lavaboya gideyim, sonra ararım seni. Olur mu?"

"Tamam, haber et mutlaka sonucu."

"Tamam." Deyip aramayı kapattıktan sonra açılan ekranda sosyal medyada sayfa güncellendi. Lalisa telefonu kapatacakken Jungkook'un durum attığını fark edip storysine tıkladı ve baktı.

Yüzünde ufak bir tebessüm oluşurken kapıdan içeri girip koridorda kendisine doğru ilerlerken uzaktan onu seyreden Jungkook, Lalisa'nın yüzündeki tebessümü fark edip kaşlarını kaldırdı hafiften. Yanına geldiğinde yanına otururken çaktırmadan baktı ekrana, daha sonra bakışlarını kaçırıp yüzünde oluşmaya başlayan bıyık altı tebessümüyle ameliyathane kapılarına baktı.

Lalisa başını kaldırınca yanına oturmuş olan Jungkook'u fark edip hemen ekranı kapayıp telefonu cebine koydu ve ayaklandı. "Lavaboya gidecektim, gelmeni bekliyordum. Şimdi gidebilirim."

Hızla uzaklaşıp gözden kaybolurken Jungkook arkasından baktı.

Telefonu cebinde titremeye başlayınca eline aldı ve ekrana baktı.

'Eun Ji kişisi arıyor.'

Bıkkınlıkla aramayı yanıtlayarak kulağına götürdü telefonu. "Ne oldu?"

"Neredesin?"

"Hastanede. Ne oldu?"

"Neden hastanedesin, bir sorun mu var?"

"Adamın biri kaza geçirdi hastaneye getirdim."

"Anladım, eve ne zaman geleceğini soracaktım." Dedi genç kız. Jungkook bileğindeki saate baktı. "5 gibi gelirim."

"Tamam, seni seviyorum." Jungkook bu söz üzerine histerik bir gülüş atarak bıkkınlıkla başını sallayıp telefonu indirdi ve aramayı kapatıp arkasına yaslanırken bakışları ameliyathane kapısında dolandı.

15 dakika sonra Lalisa üzerini düzelterek gelince Jungkook kendisine baktı. Lalisa yanındaki koltuğa oturup telefonunu çantasına koydu ve beklemeye başladı kendisi gibi.

"Durumumu görmüşsün." Dedi Jungkook muhabbet açmak ve gerginlik dolu ortamı dağıtmak için. Lalisa utanırken başıyla onayladı. "Evet."

Bir şey demeyen Jungkook'a baktı Lalisa. "Ama güzel çekememişsin çünkü çok pusluydu."

Jungkook alay eden Lalisa'ya çevirdi bakışlarını. "Çok mu biliyorsun fotoğraf çekme konusunda?"

"Sayılır, kurslara gitmiştim." Diye yanıtlayınca Jungkook laf olsun diye sorduğu sorunun cevabını ciddiyetle veren Lalisa'ya güldü. Telefonunu çıkarıp kamerayı açtı ve Lalisa'ya uzattı. "O halde göster nasıl iyi fotoğraf çekildiğini."

Lalisa bir an şaşırdıktan sonra telefonu aldı ve kolunu uzatarak ufak bir selfie çekmek için ışığı ayarladı. Ardından çektiği fotoğrafı görmek adına telefonu yaklaştırdı ve Jungkook'a gösterirken başını çevirip sırıtışını görmemesini sağladı. Jungkook dikkatle fotoğrafa bakarken şaşırdığını belli etmemeye çalışıp arkasına yaslandı. "Olmamış bu. Bir daha çek."

Lalisa başıyla kabul ederek yeniden bir selfie alırken Jungkook başını kendisine yanaştırıp kameraya baktı hafif tebessümle. Lalisa'nın yüzündeki gülüşe kıyasla daha az güzel olsa bile şimdilik idare eder gibiydi.

Fotoğraf çekildikten sonra yeniden göz attılar ve Jungkook başıyla onaylayıp telefonu cebine attı. "Bu iyi."

"Demek ki iyi çekebiliyormuşum." Dedi Lalisa bilmiş bir şekilde. Jungkook düzeltti cümleyi. "Demek ki çok biliyormuşsun."

Lalisa gıcık kaparak omzuna vurunca Jungkook bıyık altından gülüp ameliyathaneye çevirdi başını. Lalisa mermer zeminle bakışmaya devam ederken düşünceleri arasında kayboldu.

İlk defa tam olarak tanımadığı biriyle bu kadar rahat bir diyalog kurabiliyor ve fotoğraf çekinebiliyordu. Yanına gidebiliyor, kendisiyle sürekli karşı karşıya kalabiliyordu.

Devamlı karşısına çıkıyordu ve bu açıkçası biraz tuhaf olsa dahi herhangi bir sorun teşkil etmiyordu.

Jungkook hakkında hiçbir bilgiye sahip değildi ancak kendisine karşı rahat olabileceğini hissettiği için herhangi bir cümlesini dile getirirken yanlış anlayıp anlamayacağını düşünmüyordu da.

Bu gerçekten güzeldi, birine karşı bu denli iyi ve rahat hissetmek.

(Bölüm Sonu)