Just the Ticket

Chapter 8

Chapter 8 #jttwbs

Humarang sa amin ang eksena ni Hadya na nakasaludo sa mga nakatambay na CAT officers sa mga konkretong upuan sa gilid. The officers were talking boisterously, ignoring our friend right in front of them.

"I am reminded again why I didn't like joining..." dismayadong komento ni Camara. "Not all. Pero meron talagang mga nakakainis na officers."

Parte rin iyon kung sa akin. But mainly, I don't like the things they do and the routines they have. Mas nakikita ko ang pagpapahirap na ginagawa sa kada isa imbis na ang mapupulot na skills, experience, at knowledge mula sa training. I can't bear it.

Natanaw kong natigilan si Kuya Avier na galing canteen nang makita ang sitwasyon ni Hadya. Huminto ito sa pagsipsip sa mango flavor na Zest-O at magkasalubong ang mga kilay na sinugod ang officers.

"Kung ipababa n'yo muna kaya kamay nitong nakasaludo bago kayo nagdadaldalan diyan 'no?" sarkastikong mungkahi nito.

Natigilan ang officers sa daldalan at napatunganga sa mapangahas na lalaki. No one dared to give him a verbal response. Maybe they recognized who he is. He's also older than them.

"Oh? Ano?" maangas na amok ni Kuya Avier. "Ganito kami ni Drith, aba!" Ipinaglingkis niya ang dalawang daliri. "Ibinilin niya 'yan si Hadya, ah?"

Hindi naman kami tumigil maglakad ni Camara ngunit ngayon lang kami tuluyang nakalapit. Kuya Avier eased off when he noticed us. Pagkabaling sa officers ay agad na tumapang ulit ang mukha.

"Gusto n'yo? Sumbong ko kayo?" he threatened. "Mabait naman akong sawsawero kaya sige! Kayo'ng mamili kung squat thrusts, duck walk—"

Napatikhim ang isa sa officers. I heard Camara scoff while Kuya Avier settled with the sharpest glare he can manage. Nagmatiyag ako kung magmamatigas ang officers. Bakit kasi trip nila 'yang may nakasaludo nang matagal sa kanila?

"Down," someone commanded.

It spoke so much about privilege. Yes, fair to consider unjust but what do people normally do when it is offered? Bask in the glory of it of course.

Kaya rin hindi kami gaanong takot kung sakaling sumali. Kuya Drith was the Corporal Commander during their batch so we can pull some strings. He's not plainly just a former officer for that matter—he was a notable one.

Hadya's breath of relief created a noise. Binalingan niya si Kuya Avier na kahit papaano ay nabawasan na ang iritasyon.

"Grabe, ihing ihi na 'ko!" she blurted out. "Thanks, Kuya Av! Bye!" Nabigla siya nang makita kami ni Camara. She just squeezed our arms before she dashed away from the scene.

Bumalik na naman ang matalim na tingin ni Kuya Avier sa officers, malamang gawa ng nalamang nagpigil si Hadya ng ihi dahil sa kanila.

Kami naman ay tumuloy na sa canteen. Nahuli ko ngang inirapan ni Camara ang officers noong bago talikuran.

"Libre n'yo naman ako," anang boses na sumulpot sa pagitan namin. Kuya Avier placed his arms around our shoulders and his head was in between ours. "Gutom ako."

"Paanong gutom, Kuya? Kagagaling mo lang sa canteen!" I reminded him.

His chuckle filled our ears. "Zest-O lang binili ko." Nasundan iyon ng tunog ng pagsipsip na naninimot na.

"Then why buy a drink? Kung gutom ka, dapat pambara. Kung uhaw, edi panulak," mataray na hayag ni Camara.

Natahimik si Kuya Avier. Maging ako ay hinintay iyong maproseso sa utak ko. It was unarguable that she had a point.

Kuya Avier grunted after a while. "Ganun talaga, Ra. May mga times na bobo tayo. It's okay to be bobo sometimes." I was even sure I heard him grin.

Natatawa akong umiling. Pumalatak naman si Camara at kumawala upang maalis ang mga braso ni Kuya Avier sa mga balikat namin.